વસંત પંચમી- મારી એ વસંત રિયાને નામ

વસંત પંચમી

આજે વસંત પંચમી –ૠતુઓમાં ૠતુ વસંત..

વસંત એટલે વનનો ઉત્સવ- મનનો ઉત્સવ.

શિયાળાની ક્યારેક આકરી ક્યારેક કારમી ઠંડીમાં ઠીઠુરાઇ ગયેલા પર્ણને નવપલ્લવિત કરતી ૠતુ વસંત.

આજ સુધી ઘણા  કવિઓ-લેખકોએ વસંતના વધામણા ઉજવ્યા છે. વસંત છે જ એવી ૠતુ કે ઠીઠુરાઇ ગયેલા પર્ણો- વૃક્ષો જ નહી પણ ઠંડીમાં સિકુડાઇ ગયેલા શરીરને પણ ઉષ્માથી  ચેતનવંતુ બનાવે .જીવનમાં હંમેશા અતિનો અતિરેક અસહ્ય છે.  અતિશય ઠંડી કે અતિશય ગરમી કોઇના માટે સહ્ય બની જ નથી. જીવનમાં મધ્યમ એ જ ઉત્તમ છે. વસંત એ જીવનના મધ્ય- સહ્યનું સંયોજન છે.

વસંતના આગમને કોયલના ટહુકા-પંખીઓના કલરવ- ભમરાના ગુંજન સૃષ્ટિને સજીવ બનાવે .આવી જ એક વસંત પંચમીના દિવસે અમારા પરિવારને જીવંત બનાવતા એક ટહુકાનું- એક કલરવનું આગમન થયુ. અને આગમને અમારા પરિવારોદ્યાનમાં એક નવી મોસમનું આગમન થયું. સોળે કળાએ ખિલતી પ્રકૃતિની જેમ અમારા પરિવારમાં પણ સૌના હ્રદય શત-શત કળાએ ખીલી ઉઠ્યા. અમારી સૃષ્ટીને જીવંત બનાવતી એ નાનકડી કળી આજે તો એની ૧૩મી વસંતે સુંદર મઘમતુ ફુલ બની છે જેના એક એક શ્વાસની સુગંધ મનને તરબતર કરે છે. એના આગમને વસંતનો ખરો અર્થ સમજાયો છે. વસંત પંચમી એટલે એ્નો જન્મ દિવસ નહી પણ એનો જન્મ દિવસ એટલે જ વસંત પંચમી. ક્યાંક ખીલેલા ગુલાબની ખુશ્બુ-ક્યાંક હવામાં લહેરાતી રાતરાણીની મદ મસ્ત મનને તરબતર કરતી મહેંક કરતાંય વધુ મનને પ્રફુલ્લીત કરતી એના તાજા જ નવડાયેલા શરીરની સુગંધ આજે પણ સ્મૃતિમાં અકબંધ છે. સવારમાં ઉઠીને જમીન પર વેરાયેલા પેલા પારિજાતના નાના -નાના કેસરીયા પીળા ફુલોની ઢગલીની જેમ રુમાલમાં લીધેલી એની  કુમકુમ પગલીઓની છાપ પણ આજે કબાટમાં ગડીબંધ છે. વસંતમાં વેરાયેલી સમૃધ્ધિની જેમ એની યાદો પણ આજે હ્રદયમાં સમૃધ્ધ છે.. જોજનો દૂર છે છતાં દિલની સાવ પાસે છે . . ઘરના કોઇ એક ખૂણેથી હમણાં જ દોડતી આવશે એવો ભ્રમ પણ એટલો જ અકબંધ છે અને એ ભ્રમ અકબંધ રહે એમાં જ જીવનની ખરી વસંત છે. ઝાડમાં બેસી ટહુકો કરતી પણ ક્યારેય નજર સામે ન આવતી એ કોયલની જેમ ક્યારેય ફોન પર હેલ્લો ન બોલતી હોવા છતાં એના હોંકારાનો ટહુકો સતત કાનમાં ટહુકે  છે.

ગઈકાલ સુધીની એ બધી જ યાદો હજુ પણ મનમાં તરોતાજા છે અને અત્યારે ? અત્યારની તો વળી વાત જુદી જ છે. હવે તો હરએક વસંત પંચમી અનેરી છે કારણકે એની ઝાકળ જેવી નજાકત, ચંચળ હરણા અને ઝરણા જેવી મસ્તી, કિશોરાવસ્થાએ પહોંચેલી રિયાનો તરવરાટ  અમારો વર્તમાન છે. 

આજની વસંત પંચમીના વધામણા મારી એ વસંત નામ કારણ એની હાજરી  માત્ર કોઇપણ ઋતુને વસંત બનાવવા કાફી છે.

દિકરી વ્હાલનો દરિયો પણ પૌત્રીએ તો  સુખે ભવસાગર ભરીયો.