ફિલ્મ રિવ્યુ -”હાઇવે ”

 

“જબ વી મેટ”, ” લવ આજ કલ” ,”રોકસ્ટાર” જેવી ફિલ્મોથી પ્રેક્ષકોના મનમાં એક ઇમેજ ઉભી કરનાર દિગ્દર્શક ઇમ્તિયાઝ અલિની ફિલ્મ “હાઇવે ” વર્તમાન સમયની અત્યંત મારધાડ વાળી ફિલ્મો કરતા જરા જુદી કથા લઈને રજૂ થઈ છે. દિગ્દર્શનના માહીર ઇમ્તિયાઝમાં પ્રણય દ્રષ્ટીકોણ દર્શાવવાની અજીબ આવડત છે. “લવ આજ કલ”માંરજૂ થયેલી પ્રેમની અવઢવભરી મુગ્ધાવસ્થા હોય કે રોકસ્ટારની અજબ જેવી પ્રેમક્થા હોય ઇમ્તિયાઝ અલગ અંદાજથી એ રજુ કરવામાં સફળ રહ્યા છે.દિગ્દર્શનની બારીકી , કથાની માવજત ઇમ્તિયાઝ અલિની ખુબી છે. ફિલ્મ “હાઇવે”માં પ્રથમ દ્રષ્ટીનો પ્રેમ પણ નથી કે નથી યુવાવયની મુગ્ધાવસ્થા. અહીં તો છે માત્ર સલામતીભરી સ્થિતિમાં વિકસતી સમજણ અને એ સમજણ વચ્ચે ઉગતા કુણા સ્પંદનો.
ધનાઢ્ય બીઝનેસ ટાયકુનની  દિકરી વીરા (આલિયા ભટ્ટ)નુ અપહરણ અને એ જ અપહરણ કર્તા મહાબીર ભટી ( રણદીપ હુડા) સાથે ની સફર એટલે ફિલ્મ” હાઇવે”. શરૂઆતમાં ભાગી છટવા માંગતી વીરાનુ અપહરણ કરીને  પોલિસથી બચવા સતત ભાગતા રહેતા મહાબીરના સથવારે વીરા પોતાની જાતને મહેફુસ અને કદાચ વધુ સલામત અનુભવવા લાગે છે. બાળપણથી એક ડર-એક ભયની  ગ્રંથી લઈને જીવતી વીરાના મનમાં હવે મહાબીરથી બચીને પોતાના ઘેર જવા કરતા મહાબીર સાથે ફરતા રહેવાની વધુને વધુ ઉંડી ઇચ્છા ઉભી થવા લાગે છે. જ્યાંથી નિકળી છે ત્યાં વીરાને પાછા નથી જવુ કે નથી એને ક્યાંય પહોંચવુ બસ એને તો મહાબીર સાથે જેનો કોઇ અંત ન જ ન હોય એવી સતત એક લાંબી સફર ખેડ્યા કરવી છે. મહાબીરથી ડરતી વીરા ધીમે ધીમે ખુલતી જાય છે. એના બાળપણની દર્દનાક સ્મૃતિઓની એ મહાબીર સાથે
મન ખોલીને વાત કરતી થાય છે.

પરંતુ જેની સાથે સફર ખેડવી છે એ મહાબીર પોલિસ ફાયરીંગમાં મૃત્યુ પામે છે.સ્તબ્ધ વીરાને પાછી એના ઘેર મોકલવામાં આવે છે પણ બાળપણની ન ટાળી શકાય એવી પરિસ્થિત અને ત્રસ્ત યાદો સાથે હવે વીરાને પોતાના ઘેર નથી રહેવુ . અંતે વીરા મહાબીર જ્યાંથી એનાથી હંમેશ માટે છુટો પડ્યો ત્યાં એ જ હીલ સ્ટેશન પર હંમેશ માટે મહાબીરની યાદો સાથે એની બાકીની સફર પુરી કરવા પાછી આવે છે.

“જબ વી મેટ” કે “દિલ હૈ કે માનતા” નહી જેવી આ સુહાની સફર નથી .ફિલ્મમાં મનમાં એક કાળી છાયા લઈને જીવતી વીરા છે તો સાથે સરેરાશ કઠોર બાળપણ ધરાવતો  મહાબીર છે પણ આ કાલિમા કે કઠોરતા ધરાવતા મનમાં લાગણી
કુણા સ્પંદનો ઉગે છે અને લંબાતા રહેતા હાઇવે ને સહ્ય બનાવે છે.અજમેર શરિફથી શરૂ થયેલી આ સફર આગળ જઈને હિમાલયના રમણીય હરિયાળા, ખળખળ વહેતા પાણી સુધી વહે જાય છે.

ઇમ્તિયાઝ અલિ પોતાની ફિલ્મોના કલાકારો પાસે ઉત્તમ અભિનય લઈ શકે છે.કરિના કપૂર ,રણવીર કપૂર અને દિપિકા પાદુકોણ નો દાખલો આપણી નજર સામે છે જ. “સ્ટુડન્ટ ઓફ ધ ઇયર ” પછી આ બીજી જ ફિલ્મોમાં અલિયા ભટ્ટ આવો સુંદર અને પક્વ અભિનય આપે એ ઇમ્તિયાઝ અલિની કમાલ છે. સરળ અને સુંદર દેખાતી આલિયા અભિનયમાં પણ આટલી મંજાયેલી હોઇ શકે ? નજાકત સાથે સશક્ત અભિવ્યક્તિનો સુંદર સમન્વય આલિયાએ અત્યંત સરસ જાળવ્યો છે.
અપહરણકર્તાના બાનમાં પણ મુક્ત પંખીની જેમ ચહેકતી આલિયા ફિલ્મનુ હળવુ પાસુ બની રહી છે. સતત ચહેકતી વીરાની મહાબીરના અંત સમયની વ્યાકુળતા અને છટપટાહટ આલિયાએ  બાખુબી નિભાવી છે.

“વન્સ અપોન અ ટાઇમ ઇન મુંબઇ” , “હિરોઇન”, “સાહેબ બીબી ઔર ગેંગસ્ટર” જેવી ફિલ્મો કર્યા છતાંય રણબીર હુડા હજુ ફિલ્મોના મુખ્ય અભિનેતા તરિકે જોઇએ એટલો આગળ આવ્યો નથી. મહદ અંશે ક્રુર, કઠોર દેખાતા મહાબીરના દિલમાં પ્રેમનો આવિર્ભાવ જાગ્યા પછી  વીરા તરફની કુમાશભરી વર્તણુકનો  આસમાન જમીન જેવો તફાવત રણદીપ હુડાએ સફળ રીતે નિભાવ્યો છે.ભાવનાઓના ચઢાવ ઉતાર પણ  સંયમભર્યા અભિનય દ્વારા વ્યક્ત થઈ શકે એ રણદીપ હુડાએ સાબિત કર્યુ છે.

મસ્તીખોર, બોલકણી વીરા અને આંગળીના વેઢે ગણાય કે ત્રાજવે તોળીને બોલાય એટલુ બોલતા મહાબીર વચ્ચેની સંવાદિતા પ્રેક્ષકોને સ્પર્શી જાય છે. સભ્ય સંસ્કારી પરિવારની પુત્રી વીરા અને પાયા વગરનો પરિવાર ધરાવતા મહાબીરની અસમાનતાને આલિયા અને રણદીપે સરળતાથી નિભાવી છે. બે વ્યક્તિ વચ્ચે ઉમરનો તફાવત ,સંસ્કારભેદ હોવા છતાં એ ગૌણ બની જાય એવી સ્થિતિ શક્ય બનતી આપણે જોઇ શકીએ છીએ.

ઇર્શાદ કામિલના ગીતો અને એ.આર રહેમાનનુ સંગીત અપેક્ષાઓના આસામાન સુધી નથી પહોંચી શક્યુ.

સો કરોડની યાદીમાં આવતી ફિલ્મોથી અલગ પડતી ફિલ્મ હાઇવે થોડી ટુંકાવામાં આવી હોતો એ વધુ અસરકારક બની રહેત. પરંતુ એ સો કરોડની યાદીમાં આવતી મારધાડની ફિલ્મો થી કંઇક જુદુ જોવાની ઇચ્છા ધરાવતા પ્રેક્ષકો માટેની આ ફિલ્મ છે.
કલાકારોઃ રણદીપ હુડા, આલિયા ભટ્ટ, મુકેશ છાબરા

નિર્માતાઃ  ઇમ્તિયાઝ અલિ

નિર્દેશક: ઇમ્તિયાઝ અલિ , સાજીદ નડિયાદવાલા

 સંગીતઃ એ.આર. રહેમાન

ગીતકારઃ ઇર્શાદ કામિલ

ફિલ્મ *** ૧/૫  એક્ટીંગ *** મ્યુઝીક ** સ્ટોરી **

 

ઝંઝીર – film reviews -

આઠ વર્ષનો બાળક પોતાની નજર સામે જ માતા-પિતાની હત્યા થતી જુવે છે અને એ બિના એના દિમાગમાં હંમેશ માટે પત્થરની લકિરની જેમ કોતરાઇ જાય છે . આ બાળક મોટો થતા એસ.પી વિજય ખન્નાના નામે ઓળખાય છે જે એના તેજ મિજાજ અને કરપ્ટ લોકોની સામે પડવાના લીધે માત્ર ૫ વર્ષમાં ૧૭ વાર ટ્રાન્સફર ભોગવી ચુકે છે. એની છેલ્લી ટ્રાન્સફર દરમ્યાન એ્ને માલાનો પરિચય થાય છે જે એક કરપીણ હત્યાની એક માત્ર સાક્ષી છે જેનો કેસ વિજય ખન્ના હસ્તક છે. આ કેસ દરમ્યાન ઘટતી ઘટનાઓના અંતે વિજય અનાયાસે એના માતા-પિતાના હત્યારા સુધી પહોંચે છે જે આખાય શહેરના કુખ્યાત ઓઇલ માફિયાનો હેડ છે.

૧૯૭૩માં પ્રદર્શિત થયેલી પ્રકાશ મહેરાની ફિલ્મ ઝંઝીર જેણે અમિતાભ બચ્ચનને એંગ્રી યંગ મેનનુ ટાઇટલ આપ્યુ અને રાતોરાત સુપર સ્ટારની ખ્યાતિ આપી એની રિમેક ફિલ્મ ઝંઝીરના પાત્રો તો એ જ છે જે પ્રકાશ મહેરાની ફિલ્મમાં હતા પણ અપૂર્વ લાખિયાએ મુળ કથાને મરોડ્યા વગર વર્તમાન સમયને અનુલક્ષીને યોગ્ય ફેરફાર કર્યા છે જે મુળ ફિલ્મ જોઇ હોય એ પ્રેક્ષકોને ધ્યાનમાં આવ્યા વગર ન રહે પરંતુ આજની જનરેશન જેણે અમિતાભની ફિલ્મ જોઇ જ નથી એમને તો આ જ ફિલ્મ માણવી રહી.

પ્રિયંકા ચોપ્રાએ ફિલ્મના પ્રમોશન દરમ્યાન કહ્યુ હતુ કે” હમારી ઓકાત નહી હૈ કિ હમ ઝંઝીર કિ રિમેક બના સકે.” આ ઉક્તિને ભુલી જઈને પણ મુળ ફિલ્મ સાથે રિમેકને સરખાવવાનો મોહ અથવા આદત જતી કરીએ તો કદાચ અપૂર્વ લાખિયા અને ફિલ્મોના કલાકારોને કદાચ વધુ યોગ્ય ન્યાય આપી શકાય. પરંતુ જાણે અજાણે ય એ પ્રેક્ષકો અને સમીક્ષકો દ્વારા તુલના થયા વગર રહેવાની નથી એ વાત પણ નક્કી જ છે અને એ રીતે જોઇએ તો એક વાત તો કહેવી જ જોઇએ કે બીજી ઘણી બધી ફિલ્મો જેવી કે રામ ગોપાલ વર્માની શોલે કે ૠષિકેશ મુખર્જીની ગોલમાલ , સાંઇ પરાંજપેની ચશ્મેબદ્દુર  કે હિંમતવાલા જેવી ફિલ્મોની રિમેક જોઇને જે નિરાશા ઉત્તપન્ન થઈ હતી એવી અને એટલી શક્યતાને અહીં નકારી શકાય એમ છે.

મુળ ઝંઝીર ફિલ્મના અમિતાભ બચ્ચનના પેંગડામાં તો પગ નાખવો કોઇના ય માટે મુશ્કેલ છે  અને એમાં ય બોલીવુડમાં પદાપર્ણ કરતા રામ ચરણ માટે તો આ રોલ પડકાર રૂપ જ કહેવાય. પ્રમાણિક પોલિસ ઓફીસરના પાત્રને અત્યંત આત્મવિશ્વાસ થી નિભાવવા પ્રયત્ન તો કર્યો છે પરંતુ ये पुलिस स्टेशन है तुम्हारे बाप का घर नहीं। इसलिए जब तक बैठने के लिए कहा न जाए खड़े रहो..એવુ કહેતા  એસ.પી વિજય ઉર્ફ અમિતાભનુ મુઠ્ઠી ઉંચેરુ વ્યક્તિત્વ મપાઇ જાય અને આજે પણ હજુ કાનમાં એ જ અવાજની બુલંદી પડઘાયા કરે ત્યાં લગભગ એક સરખો મુખવટો ધારણ કર્યો હોય એવો ચહેરો અને સાધારણ કદ કાઠીના લીધે અહીં વિજયના પાત્રને વ્યકત કરવામાં રામ ચરણ જરા અધુરો તો લાગે જ છે.કરપ્ટ સિસ્ટમ અને ગોરખ ધંધા સામે આક્રોશ લઈને ફરતા પોલિસ ઓફીસરનો જુસ્સો પણ અહીં મોળો લાગે.

મારધાડ અને ફાસ્ટ ટ્રેક પર દોડતી આ ફિલ્મમાં બબલી પર્સનાલિટી ધરાવતી પ્રિયંકા હળવુ પાસુ બની રહી છે. થોડી જીદ્દી , થોડી રમતિયાળ, ક્યારેક બેવકૂફ લાગતી તો ક્યારેક લગણીવશ લાગતી માલાના પાત્રમાં  પ્રિયંકા આરામથી ગોઠવાઇ ગઈ છે.
તેજાના પાત્રમાં દેખા દેતા પ્રકાશ રાજ ખોફ ઉભો કરતા ઓઇલ માફિયાના હેડના બદલે અવનવી વેશભૂષામાં સરકસના જોકર જેવા વધુ લાગે છે  અને મોના ડાર્લિંગ ( માહી ગિલ)નો ઉપયોગ તો માત્ર વિલન હોય એટલે એનુ મનોરંજન કરવા પુરતી હાજરીની આવશ્યકતા જેવો રહ્યો છે.

લગભગ ૪ દાયકા પછી ય શેરખાનની ભૂમિકા નિભાવી રહેલા પ્રાણની ઇમેજ ફિલ્મી ચાહકોની મનોસ્મ્રુતિમાં એમ જ અકબંધ સચવાઇ રહી છે જ્યારે આજની ઝંઝીર ફિલ્મ જોયાના ટુંક સમયમાં શેરખાનની ભૂમિકા નિભાવી રહેલા સંજય દત્તની હાજરી એવી અને એટલી જ છે જેને ચહીને યાદ કરવા પડે.

ક્રાઇમ રિપોર્ટર જયદેવ ( જે ડી) ઉર્ફ અતુલ કુલકર્ણીનુ પાત્ર મુંબઇના જર્નાલિસ્ટ જ્યોતિર્મય દેવની યાદ અપાવે છે જેમણે મહારાષ્ટ્રના ઓઇલ માફિયાની લિંક ખુલ્લી પાડવા પ્રયત્ન કર્યો હતો અને એમાં જાન ખોઈ હતી.

આ તમામ હકિકત અથવા સરખામણીને જરા મનથી અળગી કરીને વર્તમાન પ્રેક્ષક તરિકે  ફિલ્મ જોનારો વર્ગ જો તટસ્થ ભાવે ફિલ્મ જોશે તો એ આ ફિલ્મ અપૂર્વ લાખિયાની કથા પાછળની મહેનત અને માવજતને જરૂર માણશે.

નિર્માતાઃ અપૂર્વ લાખિયા

નિર્દેશક; અપૂર્વ લાખિયા

સંગીતઃ;આનંદ રાજ આનંદ

ફિલ્મ **  એક્ટીંગ ** મ્યુઝીક ** સ્ટોરી **

સત્યાગ્રહ – - film reviews -

વાસ્તવિક દુનિયાની હકિકતોમાં કલ્પનાના રંગો ઉમેરીને કંઇક સંદેશ આપતી ફિલ્મો બનાવતા નિર્દેશક પ્રકાશ ઝા આ વખતે અણ્ણા હઝારેએ

જનલોકપાલ બિલ લાવવા માટે ગાંધી ચીંધ્યા માર્ગે આંદોલન અને અનશન આદર્યા હતા એ હકિકત સાથે  ભ્રષ્ટ સરકારના

ગોટાળાના લીધે જીવ ગુમાવનાર ચીફ એન્જીનિયર અને એના પરિવારની વેદના અને એમના આક્રોશને વણી લેતી

કથાને ’સત્યાગ્રહ’ સ્વરૂપે લઇને આવ્યા છે.

અંબિકાપુર ગામમાં રહેતા દ્વારકા આનંદ (અમિતાભ બચ્ચન) નખશિખ પ્રામાણિક, સિદ્ધાંતોને વરેલા અને ભારતની ભ્રષ્ટ સિસ્ટમથી ત્રસ્ત વૃદ્ધ છે; જે ત્યાં એક નાનકડી સ્કૂલ ચલાવે છે. તેમનો દીકરો અખિલેશ (ઇન્દ્રનીલ સેનગુપ્તા) પ્રમાણીક એન્જિનિયર છે જેનો એની વ્હાલસોયી પત્નિ સુમિત્રા (અમ્રિતા રાવ) સાથે નાનકડો સુખી સંસાર છે. અખિલેશનો જિગરી દોસ્ત અને આજના ભારતનો સફળ ટેલિકૉમ બીઝનેસમેન માનવ રાઘવેન્દ્ર (અજય દેવગન) છે જે સીધી આંગળીએ કામ ન થાય તો આંગળી ટેઢી કરીને ય ઘી કાઢી લેવામાં માને છે. અચાનક એક દિવસ રોડ-ઍક્સિડન્ટમાં અખિલેશનું મૃત્યુ થાય છે. આ ગમખ્વાર ઘટનામાં ય રાજનિતી રમી રહેલા નેતાજી બલરામ સિંહ (મનોજ બાજપાઈ) પચ્ચીસ લાખનો આ પરિવાર માટે ચેક આપવાનો વાયદો  જાહેર કરે છે,જે બાત ગઈ રાત ગઈની જેમ ભુલાઇ જાય છે અને એ લેવા માટે અખિલેશની પત્નિ અમ્રિતા રાવ સરકારી ઓફિસમાં ધક્કા ખાઈ-ખાઈને થાકી જાય છે પણ તેનું કામ થતું નથી. કેમ કે ત્યાં દરેક ફાઇલનો રેટ નક્કી છે. આખરે ત્રાસેલા દ્વારકા આનંદ ભર ઑફિસમાં કલેક્ટરને થપ્પડ મારી બેસે છે. બદલામાં તેઓ જેલમાં જાય છે.

દ્વારકા આનંદને છોડાવવા આવેલા અજય દેવગનના બધા પ્રયાસો નિષ્ફળ જાય છે ત્યારે એ સોશ્યલ મિડિયાની મદદથી એક ચળવળ ઊભી કરે છે, જેમાં તેને સ્થાનિક યુવા નેતા અર્જુન (અર્જુન રામપાલ)ની અને ન્યુઝ-ચૅનલની રિપોર્ટર યાસ્મિન અહમદ (કરીના કપૂર)ની મદદ મળે છે. આખરે કળથી કામ લેવા નેતાજી મનોજ બાજપાઈ કલેક્ટર પાસે માફી મગાવીને જાહેરમાં  ચેક અર્પણ કરે છે, પરંતુ ભ્રષ્ટાચારથી ત્રાસેલા દ્વારકા આનંદ કહે છે કે ત્રીસ દિવસની અંદર આખા ગામની ફાઇલો ક્લિયર કરો. લોકોની ફાઇલો અમુક સમયમાં ક્લિયર થઈ જાય એવો કાયદો લાવવા માટે આમરણાંત ઉપવાસ પર બેસે છે.

અંબિકાપુર ગામ લોકોનો સાથ અને બાબુજીની  લોકપ્રિયતા જોઈને નેતાઓ હારીને સામ દામ દંડ અને ભેદથી આંદોલન તોડવાના પ્રયાસો કરે છે.

જેમાં આમરણાંત અનશન પર ઉતરેલા બાબુજી લશ્કરના ફાયરમાં ઘવાઇને મૃત્યુ પામે છે.

આ આખીય ઘટનાનુ ફિલ્મીકરણ એટલે પ્રકાશ ઝા ની ફિલ્મ ‘સત્યાગ્રહ’

ઢોલ નગારા પર જાહેર કરીને કહેવાયેલી હકિકત એ હતી કે આ ફિલ્મ અણ્ણા હઝારે અને તેમના આંદોલન પર આધારિત નથી, પરંતુ ફિલ્મમાં  અણ્ણા હઝારે ની આસપાસના દરેક સભ્ય સાથે સાંકળી શકાય એવાં પાત્રો મોજૂદ છે. જેમ કે અણ્ણા હઝારે (અમિતાભ), અરવિંદ કેજરીવાલ (અજય દેવગન), શાઝિયા ઇલ્મી (કરીના કપૂર) અને કિરણ બેદી જેવા પણ પાત્રો છે.  રામલીલા મેદાન પણ છે અને લોકો પર તૂટી પડતી પોલીસ પણ છે. કાયદા સડક પર ન બને એવું કહેતા નેતાઓ પણ છે અને કેજરીવાલ પર થયેલા આક્ષેપો અને તપાસ પણ છે. આંદોલનને વેગ આપતું સોશ્યલ મિડિયા પણ છે .

પરંતુ એ તમામ શક્યતા કે યોગ્યતાઓને કોરાણે મુકીને તટસ્થતાથી જોઇએ તો આ મુદ્દે ફિલ્મની રજૂઆત કરવી એ કપરી વાત છે એ તો ચોક્કસપણે કહી શકાય.

ફિલ્મના તમામ પાત્રો જેમ કે અજય, કરીના, અર્જુન પોતાનુ પાત્ર જાણે કે જીવી ગયા છે .અજયનો એક સફળ બીઝનેસમેન હોવા છતાં મિત્ર અને મિત્રના પરિવાર તરફની લાગણીનો સેતુ પ્રેક્ષકોને સ્પર્શી જાય છે. કરિનાએ તો આજકાલ કમાલ કરવા માંડી છે. ‘હિરોઇન’ અને ‘તલાશ’ જેવી ફિલ્મો પછી કરિના એના ગ્લેમરસ લુક ના બદલે અભિનયથી ઓળખ ઉભી કરવા માંડી છે જેની છાયા સત્યાગ્રહ ફિલ્મમાં પણ ઉભરી આવે છે.

રાજનિતી , ચક્રવ્યુહ , ઇન્કાર,ડી ડૅ જેવી ફિલ્મોમાં એના અભિનયથી નોંધપાત્ર બનેલો સ્ટાઇલીસ્ટ અર્જુન રામપાલ સત્યાગ્રહના અર્જુન તરિકે પણ એટલો જ નોંધપાત્ર રહે છે.

પરંતુ આ બધામાં એક લાચાર પિતા અને ગાંધીજીના સત્યના મુલ્યોને વળગીને પોતાની વાતમાં અડીખમ રહેતા દ્વારકા આનંદના પાત્રમાં અમિતાભ બચ્ચને ફરી એકવાર એમની અભિનય પ્રતિભાનો પરિચય આપ્યો છે.

એક સમય હતો જ્યારે સ્વર્ગસ્થ પ્રાણ કે અમરિશપુરીને જોઇને જ પ્રેક્ષકોના મનમાં એક નકારાત્મક ભાવો આપોઆપ ઉત્પન્ન થઈ જતા એવી જ રીતે આજકાલ મનોજ બાજપાઇ માટે એક એવી જ ફિલીંગ મનમાં ઉભી થઈ જાય છે. ખરેખર તો એ જ એમની અભિનય ક્ષમતાનો પરચો છે. ફિલ્મ સત્યાગ્રહમાં ધીટ રાજકારણીની ભૂમિકામાં મનોજ બાજપાઈએ આવી જ અભિનયક્ષમતા નો એહસાસ ઉભો કર્યો છે!

નાજુક નમણી અમ્રિતા રાવ માટે મોટાભાગે કમનસીબીથી ઘેરાયેલી કન્યાની આફતોને વેઠવાની વાત જ આવી છે જેના માટે

સહાનુભૂતિ આપોઅપ ઉભી થાય.

દામુલ, મૃત્યુદંડ ,ગંગાજલ, અપહરણ ,આરક્ષણ, રાજનીતિ જેવી ફિલ્મોના દિગ્દર્શક પ્રકાશ ઝા ની ખાસિયત કહો કે પ્રેક્ષકોનુ દુર્ભાગ્ય ,એમની લગભગ તમામ ફિલ્મો સતત એક અંધકાર નો ઓછાયો ઓઢીને રજૂ થતી હોય છે. ફિલ્મ સત્યાગ્રહમાં પણ લગભગ આવા જ અંધકારનો ઓછાયો સતત ફેલાયેલો જોવા મળે.

અંધકારના ઓછાયા સિવાય પણ બીજી એક વાત કઠે છે અને એ છે ફિલ્મની લંબાઇ.

એક હદથી વધીને જ્યારે કોઇ મુદ્દાને લંબાવા આવે ત્યારે એની સીધી અસર એની સચોટતા પર થયા વગર રહેતી નથી.ફિલ્મનો અંત પણ અચાનક અને વણ ઉકેલાયેલી સમસ્યાઓ સાથે આવે ત્યારે પ્રેક્ષકોને પણ જાણે દેશની સળગતી સમસ્યાઓનુ ફિંડલુ વાળી દેવામાં આવ્યુ હોય એવુ લાગે.

કલાકારોઃ અમિતાભ બચ્ચન, અજય દેવગણ,કરિના કપૂર,અમૃતા રાવ,અર્જુન રામપાલ,મનોજ બાજપાઇ,ઇન્દ્રનિલ સેનગુપ્તા

નિર્માતાઃ પ્રકાશ ઝા , રોની સ્ક્રુવાલા,સિદ્ધાર્થ રૉય કપૂરનિર્દેશકઃપ્રકાશ ઝા

 

સંગીતઃ  સલિમ મર્ચન્ટ ,સુલેમાન મર્ચન્ટ,આદેશ શ્રિવાસ્ત્વ ,ઇન્ડિયન ઓશન ,

ગીતકારઃ પ્રસૂન જોષી.

ફિલ્મ ***  એક્ટીંગ *** મ્યુઝીક ** સ્ટોરી **

રાગ-અનુરાગ

” પ્લીઝ , કરણ કાર ચલાવતા આમ ફોન પર વાત કરવાનુ બંધ કરીશ તું ?”

પણ ના, કરણ તો વાત કરતો જ રહ્યો.રાજવી હવે સખત અકળાવા માંડી હતી. એ દિવસે કરણે ઓફિસમાંથી  બ્રેક લીધો હતો. કરણ અને રાજવીના ઇયરલી ચેક અપ માટેની એપોઇન્ટ્મેન્ટ હતી.

કરણ અને રાજવી …
લગ્ન જીવનની સફરનુ આ ૪૦મુ વર્ષ હતુ. બંનેની અલગ અલગ પ્રકૃતિ. કરણ થોડો મનસ્વી અને મુડી પણ ખરો.  મન સુધી ન પહોંચે ત્યાં સુધી ગમે તેટલુ મહત્વ  ધરાવતી વાત કેમ ન હોય એ હાથ પર જ ન ધરતો. અને જો ધુન ઉપડી હોય તો સાવ નજીવી વાતનો પણ તંત ન છોડતો. બસ ધુન ઉપડવી જોઇએ.

કરણ સાચે જ ઉત્સાહી અને ઉમંગી અને થોડો તરંગી પણ કહેવાય એવો. “મળ્યુ ત્યારે માણી લેવુ” જેવો અભિગમ પણ ખરો સ્તો. જો કે રાજવી પણ આ વાતે કરણ સાથે સહમત.   કરણ ખાસ કશા જ કોઇ વિચાર વગર પણ ઇમ્પલસિવ કહેવાય એવા નિર્ણયો ય લઇ લે ખરો. ના  શબ્દ એની ડિક્શનરિમાં ભાગ્યેજ આવતો. ના એટલે કોઇને પાડવી પડતી ના ની આ વાત છે. કોઇની કોઇ પણ વાત પર એ ના પાડતા શિખ્યો જ નહોતો.  આગળ-પાછળની પરિસ્થિતિ કે પોતાની જાતનો ય વિચાર કરવા ય ન રોકાતો.

“શું કરુ મારાથી કોઇને ના પડાતી જ નથી. ના પાડતા મને આવડતુ જ નથી”કરણ પોતે પણ આ વાત એકદમ ગર્વ થી કહેતો ય ખરો.

રાજવી એની આ વાતે અકળાતી.

” કોઇ પણ ભોગે?  હા, હું પણ માનુ છું કે ચોક્કસ સ્વજનના સ્વજન તો ત્યારે જ કહેવાઇએ કે દરેક પળે એમની સાથે ઉભા રહી શકીએ પણ જ્યાં તને નુકશાન થતુ હોય ત્યારે પણ  એક સેકંડ વિચાર સુધ્ધા નહી કરવાનો? ” એ હંમેશા માનતી કે બહુ ખુશ હોય ત્યારે કોઇને કોઇ વચન ન આપવા કે ગુસ્સામાં હો ત્યારે કોઇ નિર્ણય ન લેવા.

રાજવી પ્રમાણમાં વધુ વાસ્તવવાદી. ક્દાચ કરણને ન ગમે એટલી. જીવનના કેટલાક ચઢાવ ઉતાર જોઇ ચુકેલી રાજવી મન સાથે ,ગમા- અણગમા સાથે ,પરિસ્થિતિ સાથે સમાધાન કરતા શીખી ગઈ હતી. કદાચ હવે ગમા-અણગમા જેવુ ય ખાસ કશુ રહ્યુ નહોતુ. બસ સમય શાંતિથી વહેતો રહેવો જોઇએ.

સમાધાન ન કરી શકી બસ આ એક કરણના આ તરંગીપણા સાથે , કરણની જાત માટે ય વિચાર્યા વગર પગલુ લેવાની પ્રકૃતિ સાથે. એને હંમેશા લાગતુ કે સિનિયર સીટીઝન કહી શકાય એવી ઉંમરે તો વ્યક્તિમાં  એક બદલાવ,એક ઠહરાવ ન આવે ? ૨૬ વર્ષની ઉંમર અને ૬૨ વર્ષની ઉંમરમાં કોઇ જ ફરક નહી? નાની નાની વાતની ચિવટ , ચોકસાઇ કે કાળજી તો ઉંમર અને અનુભવ સાથે વણાતી જ જાય ને? અને આના માટે કોઇ યુનિવર્સીટીમાં ય જવાની ય જરૂર નથી.  એ તો  આયખાના અનુભવના નિચોડ સાથે ફળદ્રુપ થયેલી જમીનમાં સહજતાથી ઉગતી સમજણ છે. પણ કરણમાં તો આજે ય “કરણ શાહ કેન ડુ એની થિંગ -કરણ શાહ કેન ડુ એવ્રીથિંગ” વાળો કરણ ગમે ત્યારે આળસ મરડીને ઉભો .

બસ , આ એક વાત ને લઈને અત્યારે રાજવીના મગજનો પારો ચઢતો જતો હતો. ડોક્ટરની એપોઇન્ટ્મેન્ટ પહેલા કરણનુ એની ઓફિસે જવુ જરૂરી હતુ એ તો એ ય સમજતી હતી. કાલે સાંજે ઓફિસે એક અગત્યની ફાઇલ પર કામ પુરુ કરીને કરણ ઉભો થયો ત્યારે ઓફિસ લગભગ ખાલી થઈ ચુકી હતી. અને બાકી જે રહ્યા હતા એમાંથી કોઇને એ ફાઇલ સોંપી શકાય એ શક્ય નહોતુ. એટલે કરણ એ ફાઇલ પોતાની સાથે જ લઈને આવ્યો હતો. અત્યારે ડોક્ટર પાસે જતા પહેલા એ ફાઇલ ઓફિસે આપતા જવાનુ હતુ એની તો રાજવીને ય ખબર હતી. ઓફિસ પહોંચવામાં માંડ દસ મિનિટે ય બાકી નહોતી અને કરણનો સેલ ફોન રણક્યો.

આદતવશ કરણે ગાડી ચલાવતા ચલાવતા ખીસામાંથી ફોન કાઢીને વાત કરવા માંડી. રાજવી કરણ પર આ વાતે ય ખુબ અકળાતી.  ફેન્સી અને લેટેસ્ટ વસ્તુના શોખીન કરણે ગાડી ય લેટેસ્ટ મોડલની લીધી હતી. ગાડીમાં બધા ફિચર્સ હોય તો એનો ઉપયોગ નહી કરવાનો? બ્લુ ટુથ ની સગવડ હોય તો શા માટે એનો ઉપયોગ નહી કરવાનો?

એક તો સીટબેલ્ટ બાંધ્યા પછી માંડ હલનચલન કરી શકાય એવી મોકળાશ રહેતી. એવામાં ચાલુ ગાડીએ ૭૦ ૭૫ માઇલની સ્પીડે જતા  ચાર થી છ લેનના ટ્રાફિક સાથે તાલમેલ મેળવતા ગાડી કંન્ટ્રોલમાં રાખીને સીટ પર ઉંચા નીચા થઈને ખીસામાંથી ફોન કાઢવો એ વાતથી જ રાજવી ગભરાઇ જતી. આ પહેલા પણ એવુ બન્યુ હતુ કે આવી જ રીતે ખીસામાંથી ફોન કાઢીને વાત કરવામાં  બેધ્યાન કરણે અજાણતા જ સામે આવતા ટ્રાફિકની લેનમાં ગાડી લઈ લીધી હતી. નસીબ બંનેના પાધરા કે કમ્યુનિટીની બસ જરા જ બહાર નિકળ્યા હતા અને હજુ સામો ટ્ર્રાફિક ચાલુ નહોતો થયો. એ વખતે ય રાજવી એની સાક્ષી હતી.

પણ એથી કરીને કરણને તો કોઇ ફરક પડતો નહોતો કે અત્યારે પણ પડ્યો. રાજવી જોતી જ રહી અને એણે તો એની ધુનમાં ખીસામાંથી સેલફોન કાઢીને વાત કરવા માંડી. ફોન કરણની મેનેજરનો હતો.રાજવીની અકળામણ કે ટોકને અવગણીને ય એ સેલફોન પર વાત કરતો જ રહ્યો.રાજવીના મગજનો પારો અને બ્લડપ્રેશર ઉંચુ ચઢતુ રહ્યુ. અડધા રસ્તેથી શરૂ થયેલી વાત લગભગ ઓફિસે પહોંચવા આવ્યા ત્યાં સુધી ચાલુ જ રહી.

અત્યાર સુધી સતત કરણને ટોકતી રાજવી ઓફિસ પહોંચી  મેનેજરને ફાઇલ આપીને નિકળ્યા પછી સાવ જ શાંત થઇ ગઈ. હવે બોલવાનો વારો હતો કરણનો.એ તો એની જ ધુનમાં મસ્ત હતો.આમ સાવ જ શાંત થઈ ગયેલી રાજવીને જોઇને ય એને તો હજુ મનમાં વિચાર સરખો ય  આવ્યો નહોતો.

” ફાઇલ પહોંચી એટલે મારુ કામ પત્યુ. “

રાજવી તરફથી કોઇ જવાબ ન મળતા કરણનું હવે રાજવી તરફ ધ્યાન ગયુ.તમતમી ગયેલો ચહેરો જોઇને રાજવીના બદલાયેલા મુડનો જરાતરા ખ્યાલ તો આવ્યો.

” હે ભગવાન પાછુ શું થયુ?” કરણે વાતની શરૂઆત કરી.

” આપણી વચ્ચે  કેટલી વાર વાત થઇ હશે કે ચાલુ ગાડીએ આવી રીતે ફોન પર વાત નહી કરવાની? ગાડીમાં બેસતા પહેલા ખીસામાંથી ફોન કાઢીને બ્લુટુથ ચાલુ કરવામાં વાર કેટલી લાગે?”

એકાદ સેકંડ તો રાજવીને થયુ કે વાત ન કરે પણ પછી થયુ કે જો એ નહી બોલે તો એના મનનો તાપ અને કરણની અધિરાઇ માઝા મુકશે.

” નથી યાદ આવતુ શું કરુ?  બ્લુટુથ ચાલુ કરુ તો ઓફિસે પહોંચીને બંધ કરવાનુ યાદ નથી આવતુ અને એમાં બેટરી ડાઉન થઈ જાય છે .”

” ઓફિસ કેટલી દૂર હતી? પહોંચીને ય વાત થઈ શકી હોત .”

” મારી મેનેજરનો ફોન હતો , તને ખબર છે કેટલી અગત્યની વાત હતી?”

” ફોનની રીંગ વાગી ત્યારથી જ તને ખબર પડી ગઈ હતી કે  ફોન અગત્યનો જ  હશે? પહેલી વાત તો એ કે ના પાડી છે તો ય તેં ફોન ઉપાડ્યો.અરે ઉપાડ્યો એનો ય કદાચ એટલો પ્રોબ્લેમ ના હોત .
ફોન ઉપાડીને તું કહી શક્યો હોત કે રસ્તામાં છુ, ઓફિસ પહોંચીને વાત કરુ છું.પણ ના, આપણે તો જેમ કરતા હોય એમ જ કરવાના.”કરણ શાહ કેન ડુ એની થિંગ -કરણ શાહ કેન ડુ એવ્રીથિંગ” રાઇટ ?” મારી ના પર પણ જો મારી જ હાજરીમાં તું ફોન પર આટલી વાત કરી શકે તો મારી હાજરી ન હોય તો તો ક્યાં જઈને અટકે ?

” અરે! પણ તું સમજતી કેમ નથી? વાત જ એવી હતી કે હું કેવી રીતે ફોન મુકી દઉ? ગયા વીક જે ટેન્ડર ખુલ્યા એના ક્વોટેશન અમે ભર્યા પણ એનો ઓર્ડર બીજી પાર્ટીને મળ્યો એ તો તને ખબર છે ને? પણ તને એ ખબર છે કે કેટલા ફરકે એમને ઓર્ડર મળ્યો? માત્ર એક ડોલર ઓછા ભાવથી એ ઓર્ડર લઈ ગયા. એક ડોલરના ફરક માટે માહિતી આપનારને તો કોણ જાણે કેટલાય ડૉલર મળ્યા હશે. હવે એમ.ડી. ને શંકા છે કે અમારી ઓફિસમાંથી જ કોઇએ અમારા ક્વોટેશન લિક કર્યા છે.આ ક્વોટેશન ભર્યા એની જાણ ઓફિસમાં માત્ર ત્રણ જ જણને હતી. એમ.ડી,  મેનેજર અને પ્રોડક્શન મેનેજરને અને અમારા આ પ્રોજેક્ટ  ડૅટા માટે જુદો જ પાસવર્ડ અપાયો હતો .હવે જો આ પાસવર્ડ આ ત્રણ જણને જ ખબર હોય તો ભાવ કોઇને કેવી રીતે ખબર પડે? એટલે શંકાની સોય સ્વભાવિક રીતે મેનેજર અને પ્રોડક્શન મેનેજર તરફ જ જાય ને? “

” બરાબર છે પણ આ કોઇ જીવન મરણનો તો સવાલ નહોતો ને કે ઓફિસ પહોંચીને વાત ન થાય? પાંચ મિનિટ પણ નહોતી લાગવાની પહોંચતા.”

” ઓફિસ પહોંચીને પાંચ મિનિટ પણ ઉભા રહેવાનો ક્યાં કોઇને ટાઇમ જ હોય છે ?”

“તો ? આમાં તું ક્યાંય કોઇ વાંકમાં નથી તો તારે ક્યાં ચિંતા કરવાની જરૂર હતી કે આમ રઘવાયાની જેમ વાત કરવી પડે?”

” ઓફિસમાં દરેકની ઇન્ક્વાયરી થવાની છે એવુ મેનેજરનુ કહેવુ છે.બધાને જવાબ આપવા પડશે એવુ એનુ કહેવુ છે એટલે હું ફોન કેવી રીત મુકી દઈ શકુ? અને દુનિયામાં લાખો કરોડો લોકો છે જે આવી રીતે વાત કરતા હોય છે હું એકલો તો નથી ને?”

” એટલે એનો અર્થ અવો કે આપણે એકબીજાને આવા લાખો કરોડોમાંથી જ એક ગણીને મન મનાવી લઈ  જીવતા શીખવાનુ? તું મને એ રીતે ગણતો હોય તો એમ પણ મારાથી તો એવી રીતે તને એ લાખો કરોડોમાં નહી જ મુકી શકાય”

” સાચુ કહુ તો હું આર્ગ્યુમેન્ટમાં ક્યારેય તને પહોંચી શકતો નથી.”કરણ અકળાયો.એની પાસે કોઇ જવાબ નહોતો અને જ્યારે કોઇ જવાબ ન મળે ત્યારે અકળાવાનો કરણનો સ્વભાવ હતો.

” આ તું જેને આર્ગ્યુમેન્ટ કહે છે ને એ  માત્ર કરવા ખાતર કરવામાં આવતી આર્ગ્યુમેન્ટ નથી જે  ફિલીંગ અંદરથી ઉગતી હોય એ જ જીભે ચઢે છે. અંતરથી જે અનુભવાતુ હોય એને જ શબ્દો જડે છે કોઇ વાત સાવ એમ જ હવામાંથી નથી ઉપજતી. અને આ ચાલુ ગાડીએ ફોન પર વાત કરવાની લ્હાયમાં તેં એ વખતે ગાડી ક્યાંથી કાઢી એ ખબર છે?”

” રાજવી ટ્રાય ટુ અન્ડરસ્ટેન્ડ. આગળ ગાડીઓની લાઇન હોય અને તમારે ટર્ન લેવાનો હોય તો આમ જ ગાડી આગળ લેવાય.”

જીભાજોડી ચાલતી રહી અને બંને ડોક્ટરની ઓફિસે પહોંચી ગયા. વાત ત્યારે તો ત્યાંથી જ અટકી ગઈ. પણ આજે ય રાજવીનુ બ્લડપ્રેશર હાઇ આવ્યુ. સામાન્ય રીતે નોર્મલ રહેતુ રાજવીનુ બ્લડપ્રેશર આજે એકદમ હાઈ હતુ. જો કે એ આજકાલનુ નહોતુ. છેલ્લા કેટલાય વખતથી આમ જ બનતુ. ઓફિસમાં એક નહી અને બીજી રીતે  કોઇપણ કલિગને લીધે કરણ નાની મોટી ઉપાધી વ્હોરી લેતો. ના પાડવાનો એનો સ્વભાવ જ નહોતો ને?

એ દિવસે ય વાત ત્યાં જ પતી ગઇ. ખરેખર તો પતાવી દેવામાં આવી. કોઇ વાત લાંબી ચાલે એ કરણને ક્યાં ગમતુ ય હતુ? પણ કરણને એવો સહેજ પણ અણસાર આવતો નહોતો કે રાજવી આમ કેમ આકળી થઈ જાય છે અથવા તો એને યાદ પણ નહોતુ કે આમ જ આ સેલફોનના લીધે જ ભયંકર અકસ્માત એમની સાથે ય થયો હતો .

એ દિવસે રાજવી ગાડી ચલાવતી હતી. કરણ પેસેન્જર સીટમાં હતો. બપોરનો સમય હતો એટલે ટ્રાફિક પણ નહીવત હતો. એકદમ આરામથી જ રાજવી ગાડી ચલાવતી હતી. એકપછી એક સિગ્નલો વટાવીને કાર આગળ વધતી રહી. હળવા મુડમાં બંનેની વાતો ચાલતી રહી. આગળના જંકશન પર રેડ સિગ્નલ દેખાતા દૂરથી ગાડીની સ્પીડ ઓછી કરતી રાજવી  સિગ્નલ પર ઉભી રહી. પચાસેક સેકંડ પછી ગ્રીન સિગ્નલ ચાલુ થયુ. હળવેથી લગભગ ૨૦-૨૫ની સ્પીડે રાજવીએ કાર આગળ લીધી. જરાક જ આગળ જતા એકદમ કરણની રાડ ફાટી ગઈ. રાજવી તો સામે જોઇને કાર ચલાવતી હતી. આમ પણ એને કાર ચલાવતા સીધે રસ્તે જ જોવાની ટેવ હતી. પોતે જ નહી પણ કરણ કાર ચલાવતો હોય તો પણ એ ભાગ્યેજ આજુબાજુ નજર ફેંકતી. પણ કરણનુ ધ્યાન ગયુ કે જમણી બાજુથી આવતી એક ૨૦ ૨૨ વર્ષની યુવતિ કાર ચલાવતા મોબાઇલ પર વાત કરવામાં મગ્ન હશે અને એણે એની બાજુથી ચાલુ થયેલુ રેડ સિગ્નલ જોયુ જ નહી અને જે એકધારી સ્પીડૅ આવતી હતી એમ  એ આવતી ગઈ અને સીધી જ કરણ રાજવીની કાર સાથે ભયંકર સ્પીડે અથડાઇ અને કારને ફંગોળતી આગળ વધી ગઈ.

એની કારની જે રીતની સ્પીડ હતી એમાં તો કરણ રાજવીની કાર નો ભુક્કો બોલી ગયો. બંનેના નસીબ સારા કે સહેજ  બેઠા માર સિવાય મોટી ઇજામાંથી બચી ગયા. ઇશ્વરની એ મહેરબાની માટે તો આજે ય રાજવી નત મસ્તકે ઇશ્વરનો પાડ માનવાનુ ચુકતી નથી.બાકી તો કારની જે દશા હતી એ જોતા તો અંદરની વ્યક્તિઓના ક્ષેમકુશળની કલ્પના કરવી બહારના માટે મુશકેલ હતી.

રાજવી એ પળ -એ ખોફ આજે ય ભુલી શકી નથી.કરણ આ બધુ જ ભુલી ગયો હતો. આવુ બધુ યાદ રાખવાનો એનો સ્વભાવ પણ નહોતો બસ રાજવીને એ નથી સમજાતુ કે આજે ય સેલફોનની રીંગ વાગતા એ ખીસામાંથી ફોન કાઢીને વાત કરવાનુ એ કેમ નથી ભુલતો?

એવુ નથી કે કરણને રાજવીની તમા નથી. રાજવીના અવાજના આરોહ અવરોહ પર માત્રથી પણ એ રાજવીનો મુડ પારખી લે છે. એના ચહેરા પરથી ય એની તકલીફ સમજી જાય છે. પ્રેમ છે એકબીજા માટે કાળજીય એટલી જ છે અને એટલે જ કદાચ આવી નાની મોટી ચણભણ એમના જીવનનો એક હિસ્સો છે. દિવસમાં કામ વચ્ચે સમય કાઢીને ય કરણ રાજવી સાથે વાત કરી લે છે. રાજવીને આજે પણ એના ફોનની રાહ જોવાની ટેવ એટલી જ છે. રાજવીને ય એના ગમા-અણગમા કરતા  કરણના ગમા -અણગમાની વધુ પરખ છે.  એને તો કરણ ખુશ  હોય એટલે બસ.

જાણે છે કે કરણને એકની એક વાત વારંવાર સાંભળવી નથી ગમતી અને તેમ છતાં ય કરણને ન ગમતુ હોય  તો પણ  ગમે એટલો મન પર સંયમ રાખવાનો પ્રયત્ન કરવા છતાં આજે ય રાજવી થી કરણને ટોક્યા વગર રહેવાતુ નથી અને ગમે એટલુ યાદ કરાવવા કે યાદ રાખવા છતાં કરણથી આજે પણ બસ એમ જ બેફિકર જીવન જીવવાનુ છોડાતુ નથી. પણ રાજવીને વિશ્વાસ છે ક્યારેક તો કરણ એની કરણ માટેની લાગણી કરણ માટેની ચિંતા સમજશે. અને જ્યારે સમજશે ત્યારે પેલી નાની મોટી ચણભણ પણ એ બંને વચ્ચે નહી રહે.

રમૈયા વસ્તાવૈયા – film reviews -

તેલુગુ ફિલ્મ ‘નુવ્વોસ્તાનાંતે નુવ્વોસ્તાનાંતે’ની હિંદી રિમેક રમૈયા વસ્તાવૈયા ‘મૈ ને પ્યાર કિયા’ની આછી ઝલક જેવી  છે. ફિલ્મમાં રામ(ગીરીશ કુમાર) એનઆરઆઈ છે અને તે ભારત આવે છે. તેની મુલાકાત સોના(શ્રુતિ હસન) સાથે થાય છે અને તે તેને દિલ દઈ બેસે છે. સોના રામની કઝિનની ખાસ મિત્ર હોય છે. સોના સીધી સાદી પંજાબી દેહાતી યુવતિ હોય છે જે રામની ગર્વીલી અમીર મા( પૂનમ ધીલ્લોન) ને જરાય પસંદ નથી .મા ની નામરજી પારખીને, મા ની મરજી ઉવેખીને રામ પોતાની પ્રેમિકા પાછળ પાછળ પંજાબ સુધી  આવી જાય છે.અમીર-ગરીબ વચ્ચેનો ભેદ વર્ષોથી ચાલતો આવ્યો છે અને અહીં પણ એ જ પ્રેમની આડે આવે છે.

સોનાનો ભાઈ સોનુ સૂદ જે પિતાથી ત્યકતાયેલી મા ના મૃત્યુ બાદ પોતાની બહેનને અત્યંત ચાહતો હોય છે એ
રામને પડકાર ફેંકે છે કે જો તે ખેતરમાં વધારે પાક લાવીને બતાવશે તો જ તે તેની બહેનના લગ્ન તેની સાથે કરશે. એક વિદેશી શું સોનુ સૂદનો પડકાર ઝીલી શકશે?

મસાલા ફિલ્મ બનાવવા માટે જાણીતા પ્રભુદેવા આ વખતે ‘રમૈયા વસ્તવૈયા’ લઈને આવ્યા છે. પ્રભુદેવા ચાહકોની નાડ સારી રીતે પારખી શકે છે. સલમાનની ‘વોન્ટેડ’ ,અક્ષય કુમારની’રાઉડી રાઠોર’ જેવી ફિલ્મ હજુય પ્રેક્ષકોના સ્મરણપટ પર તાજી જ હશે આથી જ કુમાર તૌરાનીએ પોતાના પુત્ર ગીરીશ કુમારને પ્રભુદેવા સાથે જ લોન્ચ કરવાનો નિર્ણય કર્યો છે.

પ્રભુની આ ફિલ્મ અન્ય ફિલ્મ્સની જેમ જ મસાલાથી ભરપૂર હોવા છતાં વાર્તામાં કંઈ જ નવું જ નથી. આ પ્રકારની ફિલ્મ આ પહેલાં આપણે અનેકવાર જોઈ ચૂક્યા છીએ.

ફર્સ્ટ ઇમ્પ્રેશન ઇઝ ધ લાસ્ટ ઇમ્પ્રેશન “ના ન્યાયે સામાન્ય રીતે ન્યુ કમરની એન્ટ્રી એટલી શાનદાર બનાવવાનો પ્રયત્ન કરવામાં આવે છે કે એ લગભગ પ્રેક્ષકોના માનસપટ પર છવાઇ જાય પરંતુ એના બાળ સહજ ચહેરા અને ઉટપટાંગ હરકતોના લીધે ગીરીશકુમારને ફિલ્મના મધ્યાંતર સુધી હીરો તરીકે સ્વીકારતા મન પાછુ પડે છે. મધ્યાંતર પછી ધીમેધીમે એનો આ જ નિર્દોષ ચહેરો એના તરફ સહાનુભૂતિનુ કારણ પણ બને છે.

શ્રુતિ હાસનનો સૌમ્ય અને સાહજીક દેખાવ સોનાના પાત્રને એકદમ અનુકૂળ છે .

ફિલ્મમાં સૌથી સબળ અભિનય હોય તોતે સોનુ સુદનો. પિતા પરસ્ત્રી માટે માતાને તરછોડી દે છે એના આઘાતથી મા મૃત્યુ પામે છે ત્યારે નાનપણથી માંડીને એક માત્ર બહેન જ જેના જીવવાનુ કેન્દ્ર છે એવા ભાઇના રોલમાં સોનુ સુદે ખુબ સુંદર અભિનય આપ્યો છે.જીવવા માટે ઝઝૂમવુ પડે એવી  પરિસ્થિતિમાં ઉગીને ઉભા થયેલા રઘુમાં એક જાતની કઠોરતા હોવા છતાં હ્રદયથી ખુબ માસૂમ છે એવા ભાઇની લાગણી વ્યકત કરવામાં સોનુ અત્યંત સફળ રહે છે. શારીરિક સૌષ્ઠવ ધરાવતો આ અભિનેતા માત્ર આંખોથી પણ અભિનય આપી શકે છે એ અહીં જોયુ.

નાનપણથી જેના સધિયાથી બે ભાઇ -બહેન ટકી જાય છે એવા સ્ટેશન માસ્તર શ્રીકાંત ભાર્ગવના પાત્રમાં વિનોદ ખન્ના પ્રેક્ષકોના મનને સ્પર્શી જાય છે. આજ સુધીની પૂનમ ધીલ્લોનની સૌમ્ય ઇમેજથી વિરૂધ્ધ પૈસાના તોરમાં અત્યંત ગુમાની અશ્વિનિના પાત્રમાં જરાય જચતી નથી તો  રણધીર કપૂરનો તો ઉલ્લેખ જ ન કરીયે તો પણ કશો જ ફરક ન પડે એવુ સિધ્ધાર્થનુ પાત્રાલેખન થયુ છે.

પ્રભુદેવાની ફિલ્મ ‘ રમૈયા વસ્તાવૈયા માં કોમેડી, રોમાન્સ , એક્શન બધુ જ હોવા છતાં એમાંનુ કશુ જ મનને સ્પર્શી જાય એવી કક્ષાનુ નથી. ફિલ્મની શરૂઆતમાં એક વાર કહેવાયુ છે કે” ક્યા ઘીસી પીટી બાતેં કર રહે હો કુછ નયા કહો ના”. બસ પ્રભુદેવાની આ ફિલ્મ માટે પણ એવુ જ કહેવાનુ મન થાય છે.

કલાકારોઃ ગીરીશકુમાર, શ્રુતિ હાસન, વિનોદ ખન્ના, સોનુ સૂદ, પૂનમ ધીલ્લોન, રણધીર કપૂર,
ગોવિંદ નામદેવ

નિર્માતાઃકુમાર તૌરાની

નિર્દેશકઃપ્રભુદેવા

સંગીતઃસચિન જીગર

ફિલ્મ**  એક્ટીંગ** મ્યુઝીક** સ્ટોરી*

ડી-ડૅ – film reviews -

‘

કલ હો ના હો’ જેવી હીટ ફિલ્મની સાથે જેનુ નામ સંકળાયેલુ છે એવા દિગ્દર્શક નિખિલ અડવાણીની ફિલ્મ સામાન્ય ધારણા કરતા અલગ કથા લઈને
આવી છે. ફિલ્મ ઇન્ડિયા’ઝ મોસ્ટ વોન્ટેડ ટેરરીસ્ટ કે એના ખોફનુ પ્રદર્શન નથી બલ્કે ફિલ્મ આ ઇન્ડિયા’ઝ મોસ્ટ વોન્ટેડના ખોફ ને ખતમ કરવા
ઝઝૂમતા રૉ ના ઓફીસર્સની જીવ સટોસટ કાર્ય દક્ષતાની કથા છે.

પાકિસ્તાનમાં પનાહ લઈ બેઠેલા અને હિન્દુસ્તાનમાં જીવલેણ હુમલા કરાવતા ટેરરીસ્ટને ઝબ્બે કરવા માથુ હાથમાં લઈને જ મરણીયા કરવા પડશે એવી માનસિક તૈયારી કરીને નિકળેલા ચાર ઓફિસર રૂદ્ર પ્રતાપ ( અર્જુન રામપાલ) , વલી ખાન )ઇરફાનખાન ,ઝોયા રેહમાન( હુમા કુરેશી)અને અસ્લમ ( આકાશ દહિયા)ની આ કથા છે. કથા કરતા ય કાર્યશૈલીની આ ફિલ્મ છે એવુ કહીએ તો વધુ યોગ્ય રહેશે.

હિન્દુસ્તાની  જાસૂસ જરૂર એ જાણતા જ હોય છે કે માથા સાટે મોત જ મળવાનુ છે . ક્યાંતો એ કોઇ ઓપરેશન દરમ્યાન હોઇ શકે અથવા તો પાકિસ્તાની પોલિસના હાથે . મોત મળે તો એ વધુ ગનીમત પણ જો જીવતા પકડાયા તો પાકિસ્તાની જેલમાં કેટલી હદે યાતના વેઠવી પડશે , કેટ કેટલો જુલમ વેઠવો પડશે એ  જાણતા જ હોય છે તેમ છતાં વતન માટે એમની એ ખોફનાક પરિસ્થિતિનો સામનો કરવાની તૈયારી હોય જ છે. હૈદરાબાદના જ શા માટે દુનિયાભરમાં
બોમ્બબ્લાસ્ટમાં કેટલાય લોકોની જાન જતી હોય છે ? અને તેમ છતાં એનો દોરી સંચાર જેના હાથમાં
એ સલામત રહીને કેવી નિશ્ચિંતતાથી -ઠંડા કલેજે દૂર બેઠા આ આતંક ફેલાવી શકે છે એવા ઇકબાલ શેઠ ( રિશી કપૂર)ની આ ફિલ્મ છે.

એક્શન થ્રીલર ફિલ્મ જેવી આ ફિલ્મ ‘ડી-ડૅ’ દેશદાઝ- કિન્નાખોરીની સાથે માનવીય લાગણીઓ, વેદનાઓ પણ યથાર્થ વ્યક્ત કરે છે..

ઇરફાન ખાન એક એવી વ્યક્તિનુ કિરદાર નિભાવી રહ્યા છે જે  હિન્દુસ્તાની રૉ એજન્ટ હોવાની સાથે કરાંચીમાં પત્નિ અને પુત્ર સાથે નવ વર્ષથી વ્હાલસોયી જીંદગી જીવી રહ્યો છે .જેને પોતાના કરતા પરિવારની સલામતી અંગે સતત ચિંતિત રહેતી હોય એવા વલી ખાનના પાત્રમાં  ઇરફાન ખાને ખુબ હ્ર્દય સ્પર્શી અભિનય આપ્યો છે.તલવારની ધારે ચાલતા ઇન્સાનના હ્રદયનો એક ખુણો આટલો કોમળ હોઇ શકે? વલીખાનની આ મનોદશાને પ્રેક્ષકોના મનને સ્પર્શી જાય એ રીતે વ્યક્ત કરવી એ ઇરફાનની ઉમદા અભિનય શક્તિનો પરિચય છે.દેશ પ્રત્યેની પોતાની ફરજ અને એની સામે વ્યક્તિગત જીવનની સમતુલા જાળવવામાં જાણે એક જાતની ગુનાહિત ભાવના અનુભવી રહેલા વલીખાનને ઇરફાને ખુબ સરસ રીતે રજૂ કર્યો છે.વલીખાનની પત્નિના પાત્રને શ્રિસ્વરાએ ખુબ સરસ રીતે નિભાવ્યુ છે. પતિના પ્રેફેશનથી જેને સંતોષ નથી છતાં ય પતિ તરફ ક્યાંય અસંતોષ નથી એવી પત્નિના પાત્રને સુંદર ન્યાય આપ્યો છે.

સૌથી વધુ રૌદ્ર પ્રકૃતિ ધરાવતા  રૂદ્ર પ્રતાપ ( અર્જુન રામપાલ) ને અહીં ફિલ્મ ‘રાજનીતિ’ની જેમ અભિનયનો પુરતો અવકાશ સાંપડ્યો છે. જો કે ક્યારેક રૂદ્ર પ્રતાપનો પાકિસ્તાની સુરૈયા પ્રત્યેનો રાગ અને એની સાથેનો સંગ ફિલ્મમાં બીન જરૂરી ઉભી કરેલી ઘટના લાગ્યા કરે .જેનાથી ફિલ્મના કથાનકમાં કશુ ખુટવાની કે તુટવાની સંભવના જ ન ઉભી થવાને હોય એવુ બીન જરૂરી તત્વ લાગ્યા કરે.હા ! એથી કરીને રૂદ્ર પ્રતાપનો તાપ વ્યકત કરવાની શક્યતા કદાચ ઓછી થાત ખરી.

અનેક પાત્રો વચ્ચે વહેંચાયેલી કથામાં દરેકને અભિનયનો ઝાઝો અવકાશ મળે જ એવી શક્યતા ઓછી રહેતી હોય છે.  હુમા કુરેશી , આકાશ અને અશ્વિની રાવને અહીં ઝાઝો અવકાશ મળ્યો નથી તેમ છતાં એમણે નોંધપાત્ર હાજરી  પુરાવી છે જ્યારે ફિલ્મનુ મુખ્ય કહી શકાય એવુ પાત્ર ઇકબાલ શેઠ કોઇ રીતે અસરકારક નિવડ્યુ નથી. ઇકબાલ શેઠ એટલે કે રિશી કપૂરનુ પાત્ર જે રીતે મોસ્ટ વૉન્ટેડ ટેરરીસ્ટના નામે લખાયુ છે એમાં રિશી કપૂર જાણે ક્યાંય બંધ બેસતા નથી એવુ સતત લાગ્યા કરે.એવુ નથી કે એમાં એમની ચોકલેટી બોયની ઇમેજ આડી આવતી હોય કારણકે હવે તો નથી એ ચોકલેટી રહ્યા કે નથી બોય રહ્યા . કેરેક્ટર રોલ ભજવતા રિશી કપૂરે આ પહેલા “ઔરંગઝેબ” ફિલ્મમાં સત્તા અને સમૃધ્ધિ ભુખ્યા કરપ્ટ ઑફિસરના પાત્રને સરસ નિભાવ્યુ છે પરંતુ ઇકબાલ શેઠનુ પાત્ર ભજવવામાં અત્યંત ઉણા ઉતર્યા છે.

કથામાં રિપિટ  શોટથી પણ ફિલ્મ બીન જરૂરી લંબાઇ રહી હોય એવુ પણ સતત લાગ્યા કરે.કથામાં ખરેખર જે કહેવા દર્શાવવા માંગતા હોય તે સચોટ રીતે દર્શાવવામાં પણ  દિગ્દર્શક નિષ્ફળ નિવડ્યા છે.

વર્ષો જુની અને જાણીતી કવ્વાલી દમા દમ મસ્ત કલંદર સિવાય શંકર એહસાન લૉયનુ સંગીત ફિલ્મને ઉપયોગી નિવડ્યુ નથી.

કલાકારો  -રીશી કપૂર, અર્જુન રામપાલ, ઇરફાનખાન, શ્રુતિ હાસન. હુમાખાન, આકાશ , અશ્વિની રાવ

નિર્માતાઃ મોનિશા અડવાણી,અરુણ રંગાચારી, વિવેક રંગાચારી ,મધુ ભોજવાણી

નિર્દેશકઃ નિખિલ અડવાણી

ગીતકારઃ શંકર-અહેસાન-લોય

ફિલ્મ **૧/૨  એક્ટીંગ * *  મ્યુઝીક **  સ્ટોરી **

એકદંડીયો મહેલ

“સુનિરા..સામાન પેક કર. આ જ ક્ષણથી આ ઘર -મારી મા સાથેનુ મારુ રૂણાનુબંધ પુરુ થયુ. એક પળ પણ હું અહીં રોકાવા માંગતો  નથી. હવે તું જો મારા વગરના આ ઘરમાં  એક પળવાર પણ રોકાવા માંગતી હોય તો એ તારો નિર્ણય છે બાકી તું સાથે હોઇશ કે નહી હું અહીં નહી હોઉ. “

“પણ અભિ ,એવુ તો કયુ આસમાન તુટી પડ્યુ કે આમ બધુ જ મુકીને ઉભાભટ્ટ તારે અહીંથી નિકળી જવું છે?”
સહેજ ઓઝપાઇ ગયેલા જયાબેને બીતા બીતા અભિને સામો સવાલ તો કર્યો પણ જવાબ જે આવશે એ ઘણના ઘા જેવો હશે એવુ તો એ અભિનો લાલઘુમ ચહેરો જોઇને કલ્પી શકતા હતા.

” મા , ભલે તુ રસોડામાંથી બોલી હોય પણ એ વાત મારા કાને સાંભળી લીધી છે. તને એમ કે અભિ ન્હાવા બેઠો છે એને ક્યાં કઈ સંભળાવાનુ છે?”

” પણ એવુ તો મા એ શું કહી નાખ્યુ છે કે અભિ તું આમ વાતનુ વતેસર કરવા બેઠો છે?”

” જો સુનિરા, તારામાં એ ગળી પી લેવાની તૈયારી હશે પણ તારુ અપમાન એ મારુ ય અપમાન જ છે. અર્ધાંગીની બનાવી ને લાવ્યો છું આ ઘરમાં ઠાલી વાતો નથી આ. અને તારા શરીરના કોઇ એક ભાગને કોઇ વ્હેરી નાખે તો તારા બાકીના શરીરને એની કોઇ વેદના ન થાય એમ માને છે?”

“અભિ , મને દુઃખ નથી થયુ એવુ ખોટુ તો હું તારી પાસે નહી બોલુ પણ આવી સાવ નાની વાતને વધારીને ઘરની અને તારા મનની શાંતિ હણીને આપણે કોઇ સમસ્યાનો ઉકેલ તો નહી જ આણી શકીએ ને? “

” ઉકેલ? કોણે કીધુ કે મારે ઉકેલ લાવવો છે? મારે તો દરેક જાતની સમસ્યાનો જ અંત આણવો છે. ન રહેગા બાંસ ન બજેગી બાંસુરી. આ ઘરમાં હવે હું કે તું જ નહી હોઇએ તો ફરી ક્યારે કોઇ સમસ્યા ય નહી રહેને ? “

“અભિ, પ્લીઝ તું આમ અથરો કે આકળો ન થા. ગુસ્સામાં લીધેલા  નિર્ણય પછી કદાચ પસ્તાવાનો વારો આવશે ત્યારે આ ઘરમાં પગ મુકવો ભારે પડશે એ તને અત્યારે નહી સમજાય અને જ્યારે સમજાશે ત્યારે બહુ મોડુ થઈ ગયુ હશે.”

” મોડુ? સુનિ મારા માટે તો ખરેખર આ જ મોડુ છે.જે દિવસથી તું આ ઘરમાં આવતી જતી થઈ છું ત્યારથી હું જયાનો તારી તરફનો અણગમો જોઇ શક્યો છું”

અભિ એની મા ને હંમેશા જયા કહીને જ બોલાવતો. નાનપણમાં ડેડીને જયાના નામથી બુમ પાડતા જોઇને  જ્યારે એ પહેલ  વહેલો બોલતા શિખ્યો ત્યારે એણે પણ જયા નામની જ બુમ પાડી હતી. જયાબેનને એ વખતે બહુ જ વ્હાલુ  વ્હાલુ લાગ્યુ હતુ. અને એમણે ક્યારેય એ પછી અભિ પાસે મા કે મમ્મી કહેવડાવવાનો આગ્રહ રાખ્યો નહોતો. હા! ક્યારેક અભિ લાડમાં હોય ત્યારે મા પણ કહી લેતો. એનુ જોઇને સુનિરાએ પણ જયાબેનને મા કહીને જ સંબોધ્યા હતા. પણ જયાબેન તરફથી ક્યારેય મા જેવો ઉમળકો એને સાંપડ્યો નહોતો એ અલગ વાત હતી.

ખબર નહીં કેમ પણ જયાબેન ક્યારેય મનથી સુનિરાને અપનાવી શકયા જ નહોતા. કદાચ એમાં એમનો અહં નડતો હતો એવુ અભિના ડેડીનુ માનવુ હતુ.અભિ પહેલેથી જ એના ડેડીની વધુ નજીક હતો. એ એની તમામ વાતો એના ડેડી સાથે જેટલી ખુલીને કરી શકતો એટલી જયાબેન સાથે ભાગ્યે જ કરી શકતો. એમાં ય કદાચ જયાબેનનો સ્વભાવ જ જડનુ મુળ હતા. સ્વચ્છતા, ચોકસાઇ અને સમયની પાબંદી છોડીને એ ભાગ્યેજ બીજુ કશુ વિચારી શકતા.

અભિના જન્મ પછીના બીજા બે વર્ષે અનેરીનો જન્મ થયો. બંને બાળકોને લગભગ એમણે અત્યંત કડક શિસ્ત વચ્ચે ઉછેર્યા. સ્કુલ અને ઘર વચ્ચે ભાગ્યેજ કોઇ ફરક અનુભવી શકતા અભિ અને અનેરીનુ બાળપણ એક બંધિયાર એકદંડીયા મહેલમાં પુરી રાખેલી રાજકુંવરીની જેમ વિત્યુ. હ! એમને ભાગ્યેજ કોઇ બાબતની ઉણપ લાગી હશે કારણકે અત્યંત શિસ્તપ્રિય જયાબેન અભિ અને અનેરીને દરેકે દરેક વસ્તુ માંગ્યા પહેલા આપી દેતા પણ એ પોતાની શરતોને આધિન કારણકે એ એવુ માનતા કે જો એક વાર બાળકોને માંગવાની ટેવ પડે તો પછી એ ક્યાં જઈને અટકે?

એમ તો સ્કુલના વેકેશનમાં  એ અભિ અને અનેરીને જુદા જુદા કેમ્પમાં મોકલતા જેથી એ બહારની દુનિયા જુવે -જાણે પણ એ ય સાત ગરણે ગાળીને. અભિ કે અનેરીને જ્યાં જવાનુ મન હોય કે જે કરવાનુ મન હોય ત્યાં નહી જયાબેન નક્કી કરે ત્યાં અને એટલો સમય જ એ પ્રવૃત્તિ માટે મળતો.  શાંત પ્રકૃતિની અનેરીને તો આ કોઠે પડી ગયુ હતુ પણ અભિને આ બધુ જરાય નહોતુ ગમતુ. એની સાથે ભણતા એના બીજા સહધ્યાયીને જોઇને, એમની વાતો સાંભળીને અભિને ય એમની જેમ પોતાને ગમતી ઇત્તર પ્રવૃતિ કરવાનુ મન થતુ અને એ એની રાવ , એની ફરિયાદ લઈને એના ડૅડી પાસે પહોંચતો.

ડૅડી–

એક સરસ સાલસ વ્હાલસોયુ વ્યક્તિત્વ જેની પાસે પહોંચો તો નરાતર વ્હાલભરી નજર અને હેત ભર્યા હાથના સ્પર્શથી જ જાણે દુઃખતા ઘા પર મલમ જેવી શિતળતા અનુભવાતી. ચંદ્રવદન શાસ્ત્રી સાચે જ ચંદન જેવા શિતળ  સ્વભાવના હતા. અમદાવાદની આર્ટ્સ કોલેજમાં ગુજરાતીના પ્રોફેસર હતા. એમના હાથ નીચે જેટલાય વિદ્યાર્થી ભણીને આગળ વધ્યા એ આજ સુધી એમને ભુલી નથી શક્યા એવા ચંદ્રવદન શાસ્ત્રી ભાષા પર અનેરુ પ્રભુત્વ ધરાવતા. “મળેલા જીવ ” નો કાનજી હોય કે જીવી ” ઝેર તો પીધા જાણી જાણી” નો સત્યકામ હોય કે  રોહીણી એમના જ માનસ પાત્રો હોય એવી રીતે એમને શબ્દોમાં સજીવ કરતા.  લેક્ચર બંક કરવાના શોખીનો ય ક્યારેય એમના લેક્ચરમાં હાજરી આપવાનુ ચુકતા નહી.અને સાંજ પડે ઘેર જતા પહેલા ચંદ્રવદન શાસ્ત્રી  ગુજરાત વિદ્યાપીઠ જવાનુ ક્યારેય ચુકતા નહી. વાંચન ભુખ એમની અનેરી હતી. આટલા વર્ષો પ્રોફેસરીમાં વિતાવ્યા પછી ય હજુ એમને  પી.એચ.ડી કરીને  ડૉક્ટરેટની ડીગ્રી લેવાની લાલસા હતી.

જયાબેન સાથેનુ એમનુ લગ્ન એક માત્ર સાંસારિક જવાબદારી પુરતુ જ સીમિત બની ગયુ હતુ. સાલસ -મૃદુ સ્વભાવનાચંદ્રવદનભાઇ અને જરાક જડ લાગે એવા જયાબેન વચ્ચે એવો ખાસ કોઇ તાલમેલ સર્જાયો જ નહી. બંનેની વેવલેન્થ વચ્ચે આભ-જમીનનુ અંતર હતુ .શરૂ શરૂમાં તો  કશુંક સરસ વાંચ્યા પછી એ જયાબેનને પણ એ વંચાવવાનો આગ્રહ રાખતા પણ જયાબેનનો એ તરફનો અભિગમ ક્યારેય ઉભો થયો જ નહી.

“ભઇસાબ , તમને અને તમારા આ થોથાને જોઇને જ હું થાકી જઉ છું તો એમાં હું વળી ક્યાં અટવાઉ? અને તમારી જેમ હું ય જો થોથા લઈને બેસીશ તો આ ઘર અને છોકરાઓ રઝળી પડશે એનુ શું?

ક્યારેક ટાઉન હૉલ કે પ્રેમાભાઇ હૉલમાં કવિ સંમેલન , ડાયરો કે મુશાયરો હોય તો ચંદ્રવદનભાઇએ એકલા જ જવાની તૈયારી રાખવી પડતી. અભિ કે અનેરીના જન્મ પહેલા ય ક્યારેય જયાબેને એમનો સમય ચંદ્રવદન શાસ્ત્રીના શોખ માટે ફાળવ્યો નહોતો અને પછી તો અભિ અને અનેરીની જવાબદારી તો એમનુ આ બધામાંથી છટકવાનુ સબળ બહાનુ બની રહ્યા. જ્યારે અભિ અને અનેરીને ડૅડી સાથે સમય પસાર કરવો ખુબ ગમતો. સાંજે જમ્યા પછી જયાબેન રસોડામાંથી પરવારે ત્યાં સુધીનો સમય ડૅડી માટે ફાળવવામાં  આવ્યો હતો. જાણે ચોરીને લીધેલા આ સમય માટે તો અભિ અને અનેરી સવારથી તરસતા. ડૅડી પાસે તો વાતોનો ખજાનો હતો.

એ એમનો  વાતોનો પટારો ખોલીને બેસતા એમાંથી કંઇ કેટલીય અવનવી વાતો સાંભળવા મળતી.બે વર્ષની ઉંમરથી માંડીને બાવીસે પહોંચેલા અભિ માટે હજુ ય એમની પાસે વાતો ખુટતી નહોતી.ધીમે ધીમે અભિને આ બધુ જ  ગમવા-સમજાવા માંડ્યુ હતુ. ડૅડીને આટલુ બધુ વાંચતા જોઇને એની ય વાંચનભુખ ઉઘડી હતી. જાતે સાયકલ ચલાવતા શિખ્યો ત્યારથી એ ય ડૅડીની જેમ લાયબ્રેરી જવાની જીદ માંડતો જે જયાબેનને જરાય પસંદ નહોતી.

બાપની જેમ બેટો ય પુસ્તકીયો કીડો બની રહે એમને મંજૂર નહોતુ. અનેરીને તો એમણે એમની રીતે પલોટવા માંડી હતી. કહેતા  “છોકરીની જાત છે સાસરે જશે તો આ ચોપડા કંઇ કામમાં નહી આવે ,આવશે તો આ ઘરનુ કામ .આ બધુ નહી શીખો તો મા નુ નામ વગોવશો. ” અને અનેરી ચુપચાપ  મા ના કહ્યા પ્રમાણે શિખતી ચાલી. આમે ય એનુ બાળપણ તો ક્યાં ય છીનવાઇ ગયુ હતુ એટલે એને પરિપક્વ થવામાં ખાસ વાર ન લાગી.

પણ હવે તો અભિ પોતાનુ ધાર્યુ કરવા માંડ્યો હતો.  એણે પોતાની પસંદગીની જ કોલેજમાં એડમીશન લઈ લીધુ. ડૅડીની જેમ જ એને ય સાહિત્યનો રંગ લાગ્યો હતો. સાહિત્યની સાથે એનો ઝોક આર્ટ તરફઢળ્યો હતો. લાયબ્રેરીની સાથે રવિશંકર રાવળ કે કોન્ટેમ્પરી આર્ટ ગેલેરીની તો એ કાયમની મુલાકાત લેતો થઈ ગયો હતો. પેઇન્ટીંગ એક્ઝીબીશન હોય ત્યારે કોન્ટેમ્પરી આર્ટ ગેલેરીની બહાર બેઠેલા અગમ -નિગમની વાતોમાં ખોવાયેલા એ ચિત્રકારોને જોતો અને બસ જોયા જ કરતો. કોઇ પણ આર્ટ એને એટલી તો અભિભૂત કરી દેતી કે એ પોતાની જાતને એ કલાકારમાં ગોઠવી જોવાનો પ્રયાસ કરતો અને આ પ્રયાસો ,આ સપના જોતા જોતા એણે એક દિવસ નક્કી કરી લીધુ કે એ જર્નાલીઝમનો કોર્સ કરશે અને આર્ટ ક્રીટીક નહી પણ આર્ટ લવર બનશે. એ દરેક આર્ટની વિવેચના કરવાના બદલે એની ખુબીઓ લોકો સુધી લઇ જશે.

ચંદ્રવદન શાસ્ત્રી અભિની આ બધી વાતો સાંભળતા અને દિકરાના મનોવ્યાપારોમાં પ્રોત્સાહનનુ ખાતર પુરૂ પાડતા. હવે તો બાપ-દિકરો કલાકો સુધી વાતો કર્યા કરતા. ચંદ્રવદન શાસ્ત્રીને હવે ટાઉન હૉલ કે પ્રેમાભાઇ હૉલમાં કવિ સંમેલન , ડાયરો કે મુશાયરો હોય તો ક્યારેય એકલા જવુ પડતુ નહી. અભિ એમની સાથે હોય જ. આર્ટ ગેલેરીમાં હવે તો અભિ સાથે ચંદ્રવદન શાસ્ત્રી પણ જોવા મળતા. બાપ-દિકરાની દુનિયા અલગ હતી અને એમની  જુગલબંધી ય અનન્ય હતી.

આવા જ કોઇ આર્ટ એક્ઝીબીશનમાં અભિની મુલાકાત સુનિરા સાથે થઈ. જર્નાલીઝમનો કોર્સ કરીને અભિ અમદાવાદના અગ્રગણ્ય અખબાર સાથે જોડાઇ ગયો હતો એટલે આર્ટ ગેલેરીની મુલાકાતો એના શોખની સાથે એના પ્રોફેશનનો પણ એક ભાગ બની ગઈ હતી. એક્ઝીબીશનના તો અભિને હવે  ઓફિશિયલ ઇન્વીટેશન મળતા અને એના રિવ્યુ પર તો બીજા દિવસે કલા રસિકો થકી આર્ટ ગેલેરીની મુલાકાત વધી જતી.

કોન્ટેમ્પરી આર્ટ ગેલેરીમાં સુનિરાનુ આગવુ પેઇન્ટીંગ એક્ઝીબીશન ગોઠવાયુ હતુ. મંગલદિપના પ્રાગ્ટ્ય બાદ આ એક્ઝીબીશન પ્રેસ અને પબ્લીક માટે ખુલ્લુ મુકાયુ હતુ. અભિની જેમ બીજા પ્રેસના વિવેચકો પણ હાજર હતા. સુનિરા જરૂર પડે સૌને એટેન્ડ કરતી હતી અને સલુકાઇથી એના ચિત્રોની સમજ આપતી હતી.

” સુનિરા , તમને નથી લાગતુ કે આ મોર્ડન આર્ટ કહો કે એબ્સ્ટ્રેક્ટ પેઇન્ટીંગ કહો એની નીચે તમારે તમારી કલ્પના લખાણમાં મુકવી જોઇએ? દરેક એંગલથી અલગ અલગ દેખાતા આ ચિત્રને સૌ કોઇ પોતાની રીતે વખાણે અથવા વખોડે એના કરતા તમારી જ કલ્પના મુજબ એ ચિત્રને જોવે તો તમને અને તમારા ચિત્રને વધુ ન્યાય મળે”

અભિ અને સુનિરાની એ  હતી પહેલી મુલાકાત

સુનિરા–

એકવડો બાંધો , સહેજ  ભીને વાન પણ સુરેખ નાક-નક્શી અને સપ્રમાણ હોઠ જાણે ઇશ્વરે ઇંચે ઇંચ માપી તોલીને ઘડી હોય એટલી સુરેખ કાયા ધરાવતી સુનિરાએ  રૂપેરી બાદલુ  છાંટેલી શૉકીંગ  પિંક  કલરની સ્ટેન્ડ પટ્ટીની ફુલ સ્લીવની  સિલ્કની કુર્તી અને એની નીચે સફેદ ચુડીદાર પહેર્યો હતો. કાનમાં એ રૂપેરી બાદલુનુ ઝુમખુ ભેગુ કર્યુ હોય એવા હીરાના ટોપ્સ પહેર્યા હતા. સાવ જ સાદી અને છતાં ય નજરને બાંધી લે એવી સુનિરા જોતા વ્હેંત અભિના મન-હ્રદય સોંસરી ઉતરી ગઈ.
સામાન્ય રીતે આવા કોઇ આર્ટ એક્ઝીબીશનને શાંતિથી જોઇ માણી અભિ એ કલાકારનો નાનકડા ઇન્ટરવ્યુ જેવુ કરીને  નિકળી જતો પણ આજે સુનિરાને જોઇને પહેલી વાર એને કલાકૃતિ કરતા કલાકારમાં વધુ  રસ પડ્યો. આજે એને કશી વાતની  જરાય ઉતાવળ નહોતી, નહોતી ઘેર જવાની કે નહોતી બહાર નિકળીને બીજા પત્રકારોને મળવાની. એને તો બસ સુનિરા સાથે સમય પસાર કરવો હતો. સુનિરાને જોયા કરવી હતી.

પહેલા દિવસે એક્ઝીબીશન એટેન્ડ કર્યા પછી અને એનો રિવ્યુ કર્યા બાદ એ ભાગ્યેજ ફરી ત્યાં જતો પણ આ વખતે તો ક્યારે ફરી સાંજે પાંચ વાગે અને પ્રેસ પરથી નિકળીને એ કોન્ટેમ્પરી આર્ટ ગેલેરી પહોંચે એના ઉચાટમાં સતત આખો દિવસ ગાળ્યો. ન તો કોઇ કામમાં ચિત્ત લાગ્યુ કે ન તો કોઇની સાથે વાત કરવાનુ મન થયુ.

અને ત્રીજા દિવસે તો એ ચંદ્રવદન શાસ્ત્રીને પણ સુનિરાના એક્ઝીબીશનમાં લઈ જઈને જંપ્યો.

“ડૅડુ , આપણને આ છોકરી ગમી ગઈ છે. આપણાથી હવે એના વગર નહી રહેવાય” કોઇ અંગત  દોસ્તને કહેતો એટલી જ સ્વભાવિકતા અને જરા લાડ સાથે એણે ચંદ્રવદન શાસ્ત્રી જોડે ગોષ્ઠી માંડી.

“એમ કંઇ તારા ગમવાથી વાત થોડી પતી જવાની છે? એને તું પસંદ હોવો જોઇએ ને?”

“પતવાનુ તો દૂર શરૂ ય  ક્યાંથી થવાની છે? પણ બસ આ શરૂ થાય પછી તો અભિ છે અને સુનિરા છે. એક વાર વાત શરૂ પણ થઈ જાય ને તો દુનિયાની કોઇ તાકાત અભિ અને સુનિરાને એક ક્ષણ માટે ય વેગળા નહી કરી શકે.”

અને સાચે જ એમ જ બન્યુ. ખુલતો ઘંઉ વર્ણો વાન, ગોળ ચહેરા પર ટ્રીમ કરેલા દાઢી-મૂછ અને બેફિકરાઇથી ઓળેલા વાળ .જીન્સ પર ખાદીનો ઝભ્ભો પહેરેલા અભિમાં એક આર્ટીસ્ટની આભા છલકાતી. વાચાળતો એ પહેલેથી જ હતો પણ હવે આ અખબારીત્વને નિભાવતા એ વધુ ને વધુ બોલકો બનતો ચાલ્યો હતો.સામેની વ્યક્તિની આંખમાં સીધી નજર માંડીને એ વાત કરતો ત્યારે ભાગ્યેજ કોઇ એની વાતને ટાળી શકતુ.એની વાત કરવાની છટા ,તિવ્રતાથી એની વાત રજૂ કરવાની ટેવના લીધે કોઇ પણ સહજ રીતે અંજાઇ જતુ. સુનિરા પણ આ ન ટાળી શકાય એવી વ્યક્તિ અને વ્યક્તિત્વથી અંજાતી ચાલી.

આર્ટ ગેલેરીથી શરૂ થયેલી મુલાકાતો હવે આર્ટ ગેલેરી સિવાય પણ વધતી ચાલી. આર્ટથી શરૂ કરેલી વાતો અંતર સુધી પહોંચવા માંડી અને એક દિવસ અભિએ નિર્ણય લઈ લીધો ” સુનિ , આ આમ કલાક બે કલાકના સાથથી હવે સંતોષ નથી થતો  મારે તો પળે પળનો – ક્ષણે ક્ષણનો તારો સાથ હંમેશ માટે જોઇએ છે.આમ કલાક બે કલાક માટે હાથ પકડીને ,હાથ પસવારતા ક્યાં સુધી ટળવળીશુ? મારે તો આ હાથ હંમેશ માટે મારા હાથમાં જોઇએ છે. આ હાથ પકડીને સપ્તપદીના સાતમાં ફેરે સાત જનમ નો સાથ જોઇએ છે. “

“ડેડુ , આપણે જંગ જીત્યા છીએ હો! મેં કહ્યુ હતુને કે વાત શરૂ થશે પછી અભિ અને સુનિરાને દુનિયાની કોઇ તાકાત એક ક્ષણ માટે ય વેગળા નહી કરી શકે. “

અતિ વાત્સલ્યભર્યા ચહેરે ચંદ્રવદન શાસ્ત્રી એ દિકરાની સામે જોઇ ને એના માથે હાથ મુક્યો. મારા તો અંતરથી આશીર્વાદ છે  દિકરા તને અને સુનિરાને. દુનિયાના તમામ સુખો તમે પામો પણ દિકરા હજુ તું પુરો જંગ ક્યાં જીત્યો છું ?

” મને ખબર છે ડૅડુ , જયા સામે જંગ જીતવો કેટલો અઘરો છે પણ ડેડી તમે ખુશ છો ને મારા આ નિર્ણયથી?તમે તો મારી સાથે, મારા પડખે  છો ને ?”

” દિકરા , મારા સાથે હોવા માત્રથી બધુ નથી પતી જવાનુ ,  જો સુનિરાને આ ઘરમાં આવકાર જોઇતો હશે તો એમાં તારી મા ની સંમત્તિ ય જોઇશે ને?”

જયાબેનનુ નામ પડતા જ અભિના કપાળે સળ પડ્યા. એ જાણતો જ હતો કે આમ એના ગમવાથી કે ડેડીની મરજીથી કશુ જ સરખુ પાર પડવાનુ નથી. અનેરીને ય જયાબેને પોતાની મરજી મુજબ જ પરણાવીને ? લાખ વાના છતાં  ડૅડી-અભિ કે અનેરીનું ક્યાં કશુ ચાલ્યુ હતુ? અને અનેરીએ તો જયાબેનની સામે નાનપણથી જ હથિયાર હેઠા નાખેલા જ હતા એટલે અભિએ વાંધો ઉઠાવ્યો તો ય અનેરી એ ઢીલુ જ મુક્યુ હતુ . ” જવા દે ને ભાઇ , મા નક્કી કરશે એ મારા માટે બરાબર જ હશે “અનેરીની વાત જુદી હતી એને પરણીને પારકા ઘેર જવાનુ હતુ જે ઘર ખરેખર ખાનદાન હતુ અને અનેરીને  જયાબેનના સામ્રાજ્ય કરતા વધુ  સ્વતંત્રતા અને સુખ સાંપડ્યા હતા. એટલે એ તો આ ઘરનો મોહ લગભગ વિસરી ચુકી હતી. જે મોહ હતો એ ડૅડી અને ભાઇ માટે હતો જે આજે ય અકબંધ હતો. પણ આ ઘરમાં આવનાર વ્યક્તિની સ્વતંત્રતા અને સુખની કોઇ  ગેરંટી ચંદ્રવદન શાસ્ત્રી આપી શકે એમ નહોતા.

ક્યારેક અભિ અને સુનિરા ક્યાંક કોઇ શાંત જગ્યાએ બેઠા હોય ત્યારે ડૅડી અને મા માટે અછડતો ઉલ્લેખ થઈ જતો.સુનિરા ડેડી અને મા ની પ્રકૃતિ સમજવા પ્રયત્ન કરતી ત્યારે અભિ કહેતો ય ખરો “ જયા એ જયા જ છે. સાચુ કહુ તો મને ઘણી વાર થાય છે કે એણ્રે એની સમજની મર્યાદામાં રહીને અમારી ઉત્તમ પરવરિશ કરી છે માત્ર મોકળાશ નથી આપી. એ ક્યારેય હળવી થઈને જીવી શકી નથી અને અમને હળવા થવા સુધીની સ્પેસ નથી આપી. મારી કે અનુની પુષ્કળ કાળજી લીધી છે એણે બસ એક પ્રેમ કરવામાં સહેજ પાછી પડી છે. કદાચ પ્રેમ પણ હશે જ મારી અને અનુ પર પણ બસ એ વ્યક્ત કરવામાં ઉણી ઉતરી ”

“અભિ , એવુ ય બને ને કે ડૅડી અને તારા વચ્ચે કદાચ તેં મા ને આવવા જ ન દીધા હોય? બાકી તો દુનિયામાં  ભાગ્યેજ એવુ કોઇ હશે જે મા થી તારી જેમ આટલુ દૂર હશે.”

ના, જયાથી દુર હું નથી પણ જયા એ જ ક્યારેય નજીક આવવાનો પ્રયત્ન કર્યો નથી. એને તો બસ એની રીતે એનો ઘર સંસાર ચાલે ,કોઇ બાંધછોડ કરવા માંગતી નહોતી એના નિતિ નિયમોમાં , અનેરી એની પ્રમાણે ચાલી મારાથી એવુ ન થઈ શકાયુ બસ.ને હવે તો તું ય બસ કર સુનિ આટલી સરસ જગ્યાએ આવી ને ય જો ઘરને જ વચ્ચે લાવવાનુ હોય તો ઘર ક્યાં ખોટુ હતુ? ” અને અભિ વાત અટકાવી દેતો.

એક  દિવસ અભિ સુનિરાને લઈને ઘેર આવ્યો. સુનિરાએ આવીને મા અને ડૅડીના ચરણસ્પર્શ કર્યા. ડૅડીનો વ્હાલભર્યો હાથ મસ્તકે ફરતો રહ્યો” સદા સુખી રહો, ખુશ રહો”  જયાબેન માટે આ  આવી પડેલી  ઘડી સાવ જ અચાનક હતી. અભિ એકદમ આમ એમના અસ્તિત્વનો અનાદાર કરીને ઉભો રહેશે એવી તો કલ્પના સુધ્ધા નહોતી. જો કે છેલ્લા કેટલાય સમયથી અભિ અને એના ડૅડી વચ્ચે ચાલતી કાનાફુસીથી કંઇક એમના માટે અણગમતુ બનવાનુ છે એવી આશંકા તો એમના મનમાં ઉભી થઈ હતી  પણ એ આવી રીતે સામે આવશે એનો તો અણસાર સુધ્ધા નહોતો આવ્યો.એક વાર એમણે ચંદ્રવદન શાસ્ત્રીને પુછવા , અભિને નાણી જોવા ય પ્રયત્ન કર્યો હતો પણ કોઇ વાત આગળ વધે એ પહેલા જ એમણે ચુકાદો આપી દીધો હતો” છોકરી તો મેં જોઇ રાખી છે અને નક્કી તો એની સાથે જ થશે.” અને એમનો ચુકાદો અફર હોય બચાવ પક્ષે વકીલને કંઇ બોલવાનુ જ હોય એમ ઉભા થઈ ગયા. એટલે અત્યારે અભિ જોડે સુનિરાને જોઇને એ ખળભળી ગયા.

“અભિ”

એ જરાક અક્કડથી અને કડકાઇથી બોલવા ગયા પણ અભિએ એમને વચ્ચે થી જ રોકી લીધા.

“મા , આ સુનિરા છે . અમે  એક બીજાને અત્યંત પસંદ કરીએ છીએ . આ ઘર તારુ છે , તારા આશીર્વાદ હશે તો જ અમે આ ઘરમાં સુખી થઈ શકીશુ , સુખેથી સૌ રહી શકીશુ.”

” સાથે રહેવાનુ તો નક્કી કરીને જ આવ્યો છે ને? નક્કી કરતી વખતે મા ના આશીર્વાદ લેવાનુ યાદ ન આવ્યુ તને?”
સામે ઉભેલી એક તદ્દન અજાણી  છોકરીની સામે સ્વભાવવશ પોતાનુ પોત પ્રકાશી ન જાય એવી કાળજી લેવા છતાંય જયાબેનથી સહેજ અકળામણ છતી થઈ જ ગઈ.

અભિએ પોતાની મા ની ઓળખ જે રીતે આપી હતી એ રીતે સુનિરાને  ઉમળકાભર્યા આવકારની અપેક્ષા તો હતી જ નહી પણ સાવ જ આવી રીતે વાત કરતા જોઇને એ સહેજ ઓઝપાઇ ગઈ. અંદરથી એ સહેજ  ખળભળી ઉઠી અને ડરી પણ ગઈ.
અભિએ એની મા વિશે જે ચિત્ર ઉભુ કર્યુ હતુ એ પ્રમાણે એણે પોતાની જાતને જયાબેનના સામના માટે તૈયાર તો કરવા માંડી હતી પણ ઉંડે ઉંડે એને આશા હતી કે એનો ડર ઠાલો નિકળશે અને ડૅડીની જેમ મા પણ એને સ્વીકારી લેશે.

સુનિરા જે ઘર , જે વાતાવરણમાં ઉછરી હતી એ ઘર અને એ વાતાવરણ કરતા સાવ જુદુ વાતાવરણ અહીંનુ હશે એવી ધારણા એણે બાંધી ય હતી. કેવા મુક્ત અને સાલસ વિચારોના મમ્મી પપ્પા હતા કે જેમણે ક્યારેય સુનિરા પર પોતાના વિચારો લાદવા તો દૂરની વાત પ્રગટ પણ કર્યા નહોતા. સુનિરાને ફાઇન આર્ટસમાં રસ હતો અને એણે સી.એન વિદ્યાલયમાં ફાઇન આર્ટ્સ કરીને વડોદરા આગળ ભણવાનો વિચાર પ્રગટ કર્યો તો એ પણ મમ્મી-પપ્પાએ ઉમળકાભેર સ્વીકારી લીધો હતો. જાણતી હતી કે એના વગરના ઘરમાં મમ્મી-પપ્પાને કેવુ સુનુ લાગશે પણ મમ્મી કે પપ્પાએ એ વાતને જરાય પણ દિલ કે દિમાગ પર લીધા વગર રાજીખુશીથી એના નિર્ણયને વધાવી લીધો હતો. અરે ! અભિ વિશે જ્યારે એણે વાત કરી ત્યારે પણ મમ્મી-પપ્પાએ એના નિર્ણય પર સંમતિની મહોર મારી દીધી હતી એટલે જયારે જયાબેનની સમક્ષ ઉપસ્થિત થવાનુ આવ્યુ ત્યારે આટલુ અઘરુ પડશે એવુ લાગ્યુ નહોતુ. મમ્મી પપ્પાએ મુકેલા વિશ્વાસને ઠેસ પહોંચે એવુ એણે ક્યારેય કોઇ પગલુ ભર્યુ નહોતુ તો અહીં આ ઘરમાં પગ માંડતા પહેલા જ એ ડગમગી ગઈ?

ના!  એ પાછી નહી જ પડે ,એણે એનુ મનોબળ મક્કમ કર્યુ . અભિએ એનો સાથ માંગ્યો હતો એ સાથ આપવામાં એ પાછી પાની નહી કરે . જયાબેનને એ મા નો દરજ્જો આપશે અને એ એમની દિકરી થઈને  રહેશે એવો મનોમન નિર્ણય કરીને એ જયાબેન તરફ બે ડગલા આગળ વધી.

” મા,

” જુવો સુનિરા, તમે અને અભિ જે નક્કી કરીને આવ્યા હો એ જ મારે મંજૂર રાખવાનુ હોય તો એની સાથે સાથે મારે બીજુ જે કઈ મંજૂર રાખવાનુ હોય એ પણ પહેલેથી મને કહી જ રાખજો જેથી હું સાવ જ આમ અંધારામાં ન રહી જઉ.”

” જયા , તને અંધારામાં રાખીને  એવુ કશુ જ નક્કી કરીને છોકરાઓ આવ્યા નથી . એ બંને જણે આપણી સાથે  એક ઘરમાં ,એક  છતની નીચે  એકબીજાની સાથે જીવન જીવવાનુ નક્કી કર્યુ છે   એટલી જ વાત છે અને  આપણે ખુશી ખુશી એમને આવકારવાના છે, એટલુ તો આપણે આ બાળકો માટે કરી શકીએ ને?”  અત્યાર સુધી  તટસ્થભાવે જોઇ સાંભળી રહેલા ચંન્દ્રવદન શાસ્ત્રીએ હવે જરાક વાતનો દોર પોતાના હાથમાં લેવા પ્રયત્ન કર્યો.

” બીજુ શું કરી શકીએ એ પણ મને કહી દેજો એટલે એમને -તમને અને મને ય સરળ પડે.”

” મા, તારો ગુસ્સો કે અકળામણ હું સમજી શકુ છુ અને એવુ શુ જ નથી કે તને અંધારામાં રાખીને કશુ નક્કી થયુ હોય.”
જયાબેન કશુ જ બોલ્યા વગર અભિ સામે તાકી રહ્યા.પણ વણ બોલાયેલા એમના શબ્દો અભિએ એમની નજરમાંથી પારખી લીધા .એ જાણે નજરથી અભિને કહી રહ્યા હતા કે છેક ઘર સુધી આ છોકરીને લઈ આવ્યો એનાથી વધુ અંધારુ મારા માટે શું હોઇ શકે?

” મા , દુનિયામાં કોણે બાંગ પોકારીને પ્રેમ કર્યો છે ? અમને ય જરા આવા લુપાછુપીના  લ્હાવા ના લેવા હોય? અભિએ જયાબેનની પાસે જઇને એમના ખભા પર હાથ મુકીને જરા લાડ ભર્યા અવાજે કહ્યુ. ” અને મા જેવુ અમને લાગ્યુ કે આ લુપાછુપીથી આગળ વધીને ય આપણે સાથે રહી શકીશુ એવુ તરત જ તો તમારી પાસે આવ્યા.”

” જયા, લક્ષ્મી ચાંદલો કરવા આવે ત્યારે મ્હોં ધોવા ન બેસાય ને એમ લક્ષ્મી ખુદ આપણા ઘરમાં એના કંકુ પગલા પાડવા આવી હોય ત્યારે મુરત ના જોવાય. એ તો જે ઘડીએ આવી એજ  શુભ ચોઘડીયુ કહેવાય માટે ગોળ  લાવો અને મ્હોં મીઠુ કરાવો.”

જયાબેને મને કમને સુનિરાના માથે હાથ ફેરવ્યો અને રસોડામાં જઈ કંકુ , ચોખા લઈ સુનિરાને આવકારી અને ગોળ ખવડાવી મ્હોં મીઠુ કરાવ્યુ પણ અંતરથી કડવાશ તો ઓછી ન જ થઈ .

” જો સુનિરા , ડૅડીના આવકાર કે મા ના અનાદર  વિશે એ ઝાઝુ વિચારીશ કે વિશ્લેષણ કરીશ તો તું ગુંચવાયા કરીશ પણ તને મારી પર એટલો તો વિશ્વાસ હોવો જોઇએ કે  તારો અભિ હંમેશા તારો અને માત્ર તારો જ છે. આવકાર મળ્યો હોત તો સુખ  છે જ પણ અનાદરનુ  દુઃખ યાદ રાખીને હું તારી સાથેની એક પળનુ સુખ પણ ગુમાવા નથી માંગતો. ઘેરથી નિકળ્યા પછી ઉદાસ સુનિરાને જોઇને અભિ એની તકલીફ સમજી શકતો હતો.

” અભિ , માત્ર મારા અને તારા સાથે હોવાને જ સુખની પળો કહેવાય? હતી એ ય સુખની પળો હતી જ્યારે એમાં આપણે બે જ માત્ર હતા પણ હવે પછીની આવતી તમામ ક્ષણો એવી હશે કે જેમાં તારા ય મમ્મી ડૅડી એમાં સામેલ હશે ત્યારે એમના ય ગમા અણગમાને આમ આપણે ભુલાવી ય ન દઈ શકીએ ને? મારે માત્ર તારી સાથે એકલા નથી રહેવાનુ, મમ્મી ડૅડીની ય સાથે મારે રહેવુ છે.  આપણા સુખમાં એમને સાથે રાખવા છે , એમને તકલીફ આપીને ખુશ થઉ તો હું સ્વાર્થી ન કહેવાઉ?”

અભિ અત્યંત વ્હાલથી સુનિરા સામે જોઇ રહ્યો.  અલગારી જેવી દેખાતી જીન્સના પેન્ટ પર ખાદીના કુર્તા પહેરતી અને ખભે એક થેલો લઈને ફરતી આવી ફાઇન આર્ટસની સ્ટુડન્ટ, રાત દિવસ પોતાની ધૂનમાં મસ્ત રહેતી એક છોકરી આટલુ લાગણી ભર્યુ વિચારતી હશે એવી તો એણે કલ્પના નહોતી જ કરી. એ સાચે જ સુનિરા પર વારી -ઓવારી ગયો અને એક દિવસ રજીસ્ટર મેરેજ કરીને સુનિરા અને અભિ નવજીવનનો આરંભ કર્યો.

એ દિવસે  સાંજે ચંદ્રવદન શાસ્ત્રીએ  એમના અત્યંત ખાસ કહેવાય એવા સ્વજનો, નજીકના મિત્રો ,અભિના અખબારી આલમના દોસ્તો અને સુનિરાના કલાજગત ના કલાકારો ને એક ડીનર પાર્ટી આપી .

સાવ જ ઇન્ફોર્મલ કહેવાય એવી પાર્ટી. ના તો કોઇ મોટો- ભવ્ય પાર્ટી પ્લોટ , ના તો કોઇ રીસેપ્શન માટેનુ સ્ટેજ કે ના તો કોઇ આંખે ચઢે એવુ ડૅકોરેશન..ક્લબના મેઇન એન્ટ્રન્સ થી માંડીને લૉન સુધીના પેસેજને બંને બાજુથી કૅન્ડલ મુકીને સુશોભિત કર્યો હતો. હળવા સૂરે વહેતુ જલ-તરંગનુ મ્યુઝીક મનને સ્પર્શી જાય એવુ હતુ. અભિ અને સુનિરા ફુલોથી મઢયા સ્ટેજ પર ઉભા રહેવાના બદલે આમંત્રિત મહેમાનો સાથે ભળી જઈને અભિવાદન ઝીલતા હતા. કોઇ ઔપચારિકતા નહોતી , કોઇ શૉ કે ઝાકઝમાળ નહોતી છતાંય પાર્ટીનો માહોલ ખુબ એલિગન્ટ લુક આપતો હતો.

નેક લાઇન પર આછા જરદોસી  વર્ક વાળા મરૂન સિલ્કના ઝભ્ભા અને ચુડીદારમાં અભિ સોહામણો લાગતો હતો તો એવી જ આછા જરદોસી વર્ક વાળી મરૂન સાડી અને એ સાડી સાથે મેચ થાય એવા સફેદ જડતર મોતીના આછા દાગીનામાં શોભતી સુનિરા ય બેહદ ખુબસુરત લાગતી હતી. ચહેરા પરનો હળવો મેકઅપ અને એ ચહેરા પર સરકી આવતા કાળા સુંવાળા અને જરા કર્લ કરેલા વાળ સુનિરાની મોહકતામાં વધુ ને વધુ ઉમેરો કરે જતા હતા.

ચંદ્રવદન શાસ્ત્રી અત્યંત સૌજન્યપૂર્વક મહેમાનોને આવકારી રહ્યા હતા. આમ તો જયાબેન પણ અભિ સાથે સોહતી સુનિરાને જોઇને મનોમન ખુશ થઈ જતા પણ મનની અંદર બેઠેલો પેલો અહં અમળાઇ અમળાઇને એ ખુશી છલકાવા નહોતો દેતો એ બીજી વાત હતી.

આ બધાથી અજાણ અનેરી તો એના ભાઇ-ભાભીને જોઇને અત્યંત રાજી રાજી. એ તો જયાબેનના મનમાં ચાલતા વિચારોથી તદ્દન અજાણ હતી. એને તો આ ઘર હસતુ-રમતુ થઈ જાય એટલે બસ….

પણ આ ઘર હસતુ રમતુ ક્યારેય ના થયુ તો ના જ થયુ.

સુનિરાના લાખ પ્રયત્નો છતાં ય જયાબેન એને મનથી ના જ સ્વીકારી શક્યા.કિચનથી શરૂ થઈને ઉગેલી સવાર સાંજ પડતા કિચનમાં જ આથમતી હોય એવા જયાબેનને મન સુનિરાના આ પેઇંટીંગ એક ફિતુર જ હતા. એમનો શોખ નવી નવી વાનગી બનાવવા અને એને લગતા રસોઇ શૉ પુરતો જ મર્યાદિત હતો. એટલે ચંદ્રવદન શાસ્ત્રી , અભિ અને હવે તો એમાં ભળેલી સુનિરાની ય વાતો એમને સુનિરાના ઍબસ્ટ્રેક્ટ પેઇંટીંગ જેવી ઍબ્સર્ડ જ લાગતી .સુનિરાના સાચા દિલથી કરેલા પ્રયત્નોમાં પણ એમને તો કોઇને કોઇ ખોડ દેખાતી જ.

“ અમારા ઘેર તો આમ જ થાય કે અમારા ઘરમાં તો આમ ન જ ચાલે “જેવી એમની તકિયા કલમથી સુનિરાને સાચે જ પરાઇ હોય એવો એહસાસ કરાવવાની પુરતી માનસિક તૈયારી સાથ સજ્જ રહેતા.ક્યારેક સુનિરા લાડમાં કહેતી ય ખરી કે “ મા , હવે તો હું ય આ ઘરની ના કહેવાઉ? આ ઘર મારુ નથી?”

“ કહેવડાવવુ અને હોવુ એ બે માં આસમાન જમીનનો ફરક હોય ને?સમસમી જતી સુનિરા પણ હજુ ય એનામાં ધીરજ ખુટી નહોતી.

પણ આ બધુ અભિ કે ડૅડીની હાજરી ન હોય ત્યારે જ બાકી બધા હાજર હોય ત્યારે એ સામાન્ય રીતે એ મુક પ્રેક્ષકની જેમ બની રહેતા. જો કે રસોઇમાં એમની પારંગતતા અંગે કોઇ બે મત નહોતો.સુનિરા એમની રીતે કશુ પણ કરવા પ્રયત્ન કરે તો એમની ટકોર તો સાંભળવી જ પડતી.

” આ કોઇ કાગળ પર આમ તેમ લીટા ખેંચો કે એમાં ગમે તે રંગના લસરકા ભરી દો એટલે કામ પતે એવુ માની નહી લેવાનુ, હાથમાં અમી હોય ને તો જ રસોઇમાં રંગ આવે.”

“ પણ મા, મને શિખવાડોને તમારી રીતે , ધીમે ધીમે મારો ય હાથ બેસી જશે.” સુનિરા હજુ ય શરણાગતિના સૂરમાં જ વાત કરતી.

પણ જયાબેનને એમના સામ્રાજ્યમાં એમની જ આણ પ્રવર્તતી હોય , એમનુ જ આધિપત્ય અકબંધ જોઇતુ હોય એમ એ કશુ જ શિખવવાના મુડમાં ક્યારેય આવતા જ નહી. અને આ એક જ તો વાત હતી જેમાં એ એમની સર્વોપરિતા સાબિત કરી શક્તા .
અને એ દિવસે તો એમણે હદ જ કરી નાખી.સુનિરાએ સલાડ બનાવ્યુ એ જોઇને એમણે આકરી ટીકા કરી. “અમારા ઘરમાં તો માણસો જ વસે છે આવા ઘાસપુસનો કચરો કોઇ ના ખાય” રસોડામાં તો એ બે જણ જ છે એવુ માની બેઠેલા જયાબેનને ખબર નહોતી કે અભિ નહાઇને બહાર નિકળી ગયો છે.અને બસ વાત ત્યાંની ત્યાં જ વણસી ગઈ. અભિ એની મા ને બરાબર ઓળખતો હતો અને એ જરા આમ તેમ હોય ત્યારે શું બની રહ્યુ છે એ ય એના ધ્યાન બહાર નહોતુ જ પણ ધીમ ધીમે બધુ થાળે પડી જશે એવી સુનિરાની આશા પર એ પાણી ય નહોતો ફેરવવા માંગતો એટલે જરા શાંત હતો.પણ આજે તો એનો રોષ એકદમ ભભુકી ઉઠ્યો.

સુનિરાએ લાખ પ્રયત્નો કર્યા તેમ છતાં એ શાંત ન જ થયો. અને સુનિરાને સામાન પેક કરી ઘર બહાર નિકળી જવાનો નિર્ણય આપી દીધો.

“અભિ , પ્લીઝ સાંભળ તો ખરો, મા છે કોઇવાર ભુલ થાય તો બે શબ્દ બોલે ય ખરા”

“ બે શબ્દ? આ બે શબ્દો તુ આ ઘરમાં આવી ત્યારથી રોજે રોજ સાંભળતો આવ્યો છું હવે નથી સાંભળવા બસ કહી દીધુ ને એકવાર હવે કોઇ ચર્ચા નથી કરવી મારે આ અંગે.”

એ દિવસ અને એ ઘડી અભિએ એ ઘરનો મોહ સાપ કાંચળી ઉતારે એમ ઉતારી દીધો. ન ઉતારી શક્યો ડૅડુ તરફનો મોહ. એનો એક એક દિવસ એના ડૅડુ વગર કેવો ઉગતો અને કેવો આથમતો એ તો માત્ર એ જ સમજી શકતો અને સુનિરા .

એ દિવસે અને એ પછીના દિવસોએ પણ ચંદ્રવદન શાસ્ત્રીએ ઘરમાં તટસ્થ ભાવે  એમના દિવસો અભિ વગરના પસાર કરવા પ્રયત્ન કર્યા. જયાબેન રોજે રોજ જોતા કે ચંદ્રવદન શાસ્ત્રી અભિ વગર પ્રાણ વગરના ખોળીયા જેવા બની ગયા અને ખરેખર એક દિવસે એમનો પ્રાણ એ ખોળીયુ ય છોડી ગયો.

ત્યારથી માંડીને આજ સુધી જયાબેન એકદંડીયા મહેલની એકલી-અટુલી રાજકુંવરીની જેમ એમના દિવસો પસાર કરે છે.
હા! હજુ ય અભિની જાણ બહાર જયાબેનને મળવા અવાર-નવાર આવતી સુનિરાને પડોશીઓ જુવે છે ખરા .