રે પસ્તાવો

શૈલજા……………

પિક અપ ધ ફોન પ્લીઝ.

શૈલેશ છેલ્લી ત્રીસ મિનિટમાં તેત્રીસ વાર શૈલજાને ફોન જોડી ચુક્યો હતો પણ સામથી સતત એકધારી નિરાશા જ પડઘાતી હતી. .

“તોબા ભઇસાબ આ તારી શૈલુથી તો “ ક્યારેક અકળાઇને શૈલેશ જાનકીને ફરિયાદ કરતો ત્યારે જાનકી ય સતત એકધારા એક સરખા જ જવાબ આપતી.

“ શૈલુની જ ક્યાં વાત કરે છે , આજકાલના દુનિયાભરના આ બધા નમુનાઓ માટે મા-બાપની આ જ ફરિયાદ છે. તમે ફોન કરો અને ફુરસદ હોય તો જવાબ મળે નહીં તો સીધો મેસેજમાં જ જાય.”

“ બધાની અહીં ક્યાં વાત છે , દુનિયાભરના લોકોને જે કરવુ હોય એ કરે મારે તો માત્ર લેવા-દેવા છે મારી શૈલુ જોડે. હું ફોન કરુ ને એણે મારી સાથે વાત કરવી જ પડે.’

“ એ તારો કાયદો છે ને ? એણે માન્ય રાખ્યો છે કે નહીં એ તેં એને પુછ્યુ છે?

જ્યારે જ્યારે શૈલેશ શૈલેજાને ફોન કરતો અને એનો સામે જવાબ ન મળે ત્યારે ત્યારે આ ફરિયાદ અને આ જ સવાલ અને આ જ જવાબ બંને પતિ-પત્નિ વચ્ચે થયા કરતા.

મુળ અમેરિકામાં સ્થાયી થયેલા પરિખ પરિવારની જાનકી કૌટુંબિક પ્રસંગે ભારત આવી અને બે મહિનાના લાંબાં વેકેશન દરમ્યાન શૈલેશ જોડે પરિચયમાં આવી. પરિચય પ્રણયમાં અને પ્રણય પરિણયમાં પરિવર્તીત થયો .સ્વદેશ કરતા વિદેશમાં વધુ જલ્દી અને વધુ સારી પ્રગતિ થશે એવી જાનકીની માન્યતાને માન્ય રાખીને શૈલેશે પણ અમેરિકા પ્રસ્થાન કર્યુ .

એક શરત સાથે “ જો જાનુ ,તારી વાત સર આંખો પર પણ મારી ય એક મરજી જાણી લે તારા ફેમિલી સાથે રહેવાની કે તારા ફેમિલી બીઝનેસમાં જોડાવાની કોઇપણ જાતની મારી ઇચ્છા નથી કે ના તુ પણ એના માટે આગ્રહ રાખતી.. મારી આ વાત તને મંજુર હોય તો જ અમેરિકા આવવાની મારી મંજુરીની આશા રાખજે નહીં તો આ વાત અહીંથી શરૂ થયા પહેલા જ આપણે બંધ કરી દઇએ.

અને ખરેખર જાનકીએ શૈલેશની આ વાતને રાજીખુશીથી વધાવી લીધી. એણે ક્યારેય શૈલેશને પરિખ પરિવારના વર્ષોના જામેલા બિઝનેસમાં આવવાનો કે જોડાવા માટે શૈલેશને ક્યારેય આગ્રહ કરવાની વાત તો દુર એ પોતે પણ એમાંથી બહાર આવી ગઈ અને શરૂ થયો શૈલેષ જાનકીનો ઘર સંસાર. શરૂઆતના પાંચ વર્ષ તો કેવા વિત્યા ?

“ જો જાનુ, શૈલેશ જાનકીને વ્હાલથી જાનુ કહેતો.” આપણે બાળકને તમામ સુખ સગવડોથી ભરેલુ , હસતુ રમતુ બાળપણ ન આપી શકીએ ત્યાં સુધી તો બાળકનો વિચાર સુધ્ધા નહી કરવાનો.” એક દિવસ જાનકી એ પોતાની બાળક માટેની ઇચ્છા પ્રગટ કરી પણ શૈલેષ એ બાબતે મક્કમ હતો. બીજા બે વર્ષ આગળ વાત ગઈ.

અને ખરેખર એ દિવસ આવ્યો જ્યારે શૈલેષ અને જાનકી એક એવી સ્થિરતાએ પહોંચ્યા કે એમની ઇચ્છા મુજબ એ એમના બાળકને એનુ બાળપણ આપવા શક્તિમાન થયા અને એમના જીવનમાં આવી શૈલજા.

શૈલેષની તો દુનિયા આખી શૈલજાથી શરૂ થઈને શૈલજામાં જ સમાઇ જતી. “હથેળીના છાંયે રાખવી છે આપણી શૈલુને હોં કે !”

જાનકી હસી પડતી “ દુનિયામાં આ કંઇ પહેલ વહેલુ સંતાન છે ?કયા મા-બાપને પોતાના સંતાનને લાડ લડાવાની હોંશ નહી થતી હોય? “

“ મારા માટે તો મારી તારી આપણી દુનિયામાં આ પહેલુ બીજુ કે ત્રીજુ જે કંઇ છે એ આ જ માત્ર શૈલી છે અને રહેશે. “

ક્યારેક શૈલજા , ક્યારેક શૈલુ તો ક્યારેક શૈલી …..

એક હદ વટાવી જાય એવી ઘેલછા શૈલેષને શૈલજા માટે હતી. જાનકી ક્યારેક એની વધુ પડતી કાળજી માટે રોકતી –ટોકતતી પણ શૈલેષ જેનુ નામ ,એ જાનકીની રોક-ટોકને એક કાનેથી બીજા કાને કાઢી નાખતો.

“ જાનુ , શૈલી આવતા મહીને એક વર્ષની થશે. એક શાનદાર પાર્ટી તો હોની ચાહીએ.”

ભડકી ઉઠી જાનકી એની આ વાત સાંભળીને “ જો શૈલેષ આ એક વર્ષની પાર્ટીનો મારા મતે કોઇ અર્થ નથી. એ થોડી સમજણી થાય તો એને પણ મઝા આવે. એ પાંચ વર્ષની થાય ત્યારે વાત.

“કોણે કીધુ એ એક વર્ષની થઈ એની આ પાર્ટી કરવી છે? મારે તો એ સૌથી પહેલુ ડૅડા બોલતી થઈ એનુ ગૌરવ સેલીબ્રેટ કરવુ છે. મા , મમ્મા કે મૉમ તો બધા ય બોલતા શીખે પણ કયુ બાળક સૌથી પહેલો શબ્દ ડૅડા બોલ્યુ છે? પ્લીઝ આ વાતની તું ના નહી પાડતી. પછી તુ કહીશ ત્યારે બીજી પાર્ટી કરીશુ પ્રોમીસ બસ!”

અને ધરાર શૈલેષે શૈલજાના પ્રથમ જન્મદિવસે એના ડૅડા હોવાના ગૌરવની ઉજવણી કરી.

શૈલજાના એ પ્રથમ જન્મ દિવસથી માંડીને આજ સુધીની એક એક ક્ષણની શૈલેષ પાસે વ્હાલભરી યાદો હતી. અને એ યાદો એને વારંવાર વાગોળવી ગમતી, જાનકી જોડે- શૈલજા જોડે. જાનકી તો એની એ વાતો ય સાંભળ્યા કરતી પણ હવે શૅલીની ધીરજ ખુટી જતી. શૈલેશ ભુતકાળ વાગોળવાનો શરૂ કરે અને બીજી જ ક્ષણે એ બોલી ઉઠતી…

“ ડૅડુ , પ્લીઝ નોટ અગેઇન , આઇ નો એવ્રી થિંગ .મને બધુ જ ખબર છે અને મને યાદ પણ છે સૉ નાઉ ડોન્ટ રિપીટ ઑલ ધેટ અગેઇન એન્ડ અગેઇન.. આઇ હેવ લોટ્સ ઓફ ધ થિંગ્સ ટુ ડુ.”

“ જોયુ જાનકી ? કેટલી કાલીઘેલી એકની એક વાતો એ મારી સાથે કર્યા કરતી નહોતી ? તો મેં ક્યારેય કીધુ કે આઇ હેવ લોટ્સ ઓફ ધ થિંગ્સ ટુ ડુ? કંઇ કામ હોય તો ડૅડુ યાદ આવે પણ ડૅડુને દિકરીની યાદ આવે અને દિકરી સાથે વાત કરવાનુ મન થાય તો એની એપોઇન્ટમેન્ટ લેવાની?

“શૈલેષ , સમજવા પ્રયત્ન કર તુ ,ગીવ હર સમ સ્પેસ. તારી વાત સાચી છે તારી દુનિયા શૈલુ છે પણ હવે આપણી દુનિયાથી અલગ બીજી એક દુનિયા એના માટે વિસ્તરી છે જેમાં એને એની અલગ ઓળખ ઉભી કરવાની છે. હવે એ માત્ર આપણી નાનકડી શૈલજા નથી રહી. આ સમયનો તકાજો છે એ એના આવનારા સમય માટે સજ્જ થઇ રહી છે ત્યારે તુ એને બાંધી રાખવાની ખોટી મથામણ ના કર. તુ જ કહેતો હતો ને કે સાચો પરિવાર એને કહેવાય જ્યાં બંધારણ ના હોય પણ વ્યવસ્થા હોય..સુચન ન હોય પણ સમજણ હોય. સંપર્ક ના હોય તો પણ સંબંધ તો હોય જ. એ અત્યારે આપણા સંપર્કથી દુર હશે તો પણ સંબંધના બંધનથી તો દુર નથી જ રહી શકવાની ને? બસ ખાલી એને બાંધી કે રુંધી ના રાખ.“

બસ આ એક વાત શૈલેષ માટે સ્વીકારવી અઘરી હતી. એને તો સતત શૈલુના સંપર્કમાં રહેવુ હતુ શૈલુને સતત એના સંપર્કમાં રાખવી હતી નાનકડી હતી એમ .

શૈલજાને ડૅ કેરમાં મુકી એ દિવસે તો શૈલેષ જમી નહોતો શક્યો.અરે જમવાની વાત તો દુર ઓફિસ કામે નહોતો જઈ શક્યો. ડૅ કેરની બહાર કાર પાર્ક કરીને ક્યાંય સુધી સુનમુન બેસી રહ્યો હતો. એનો હાથ છોડાવીને શૈલજાને પોતાની સાથે લઈ જતી મિસ લૉરિયાના હાથમાં છટપટતી અને શૈલેષ પાસે પાછી આવવા હિબકે ચઢેલી શૈલજાનુ આક્રંદ એની આંખોમાં ઉમટ્યુ હતુ. સતત એક અઠવાડીયા સુધી એ ક્યાંય સુધી બહાર પાર્કીંગ એરિયામાં બેસી રહેતો .એ પછી ડૅ કેરમાં પ્રવેશની પાસે ગોઠવાયેલા ટી.વી સ્ક્રીન પર શૈલજાને બીજા બાળકો સાથે રમતી જોઇ ત્યારે એના મનને શાતા વળી હતી.

સ્કુલે જતી થયેલી શૈલજાને સ્કુલ બસમાં મોકલવા માટે જાનકીએ એને કેટલી વાર સમજાવવો પડ્યો હતો? સવારે સ્કુલ બસ આવે ત્યાં સુધી પિક અપ પોંઇન્ટ પર ઉભેલી શૈલજા જોડે ઓફીસ જવા નિકળી ગયેલો શૈલેષ સતત શૈલજા સાથે સેલ ફોન પર સંપર્કમાં રહેતો. જ્યાં સુધી શૈલજા બસમાં ન ચઢે ત્યાં સુધી ડૅડુએ એની સાથે વાત કર્યા કરવાની શૈલજાની જીદ એને કેટલી વ્હાલી લાગતી ? ક્યારેક તબિયત સારી ન હોય ત્યારે ડૉક્ટર પાસે ડૅડુએ જ લઈ જવાના શૈલજાના આગ્રહથી એનો કેટલો અહમ સંતોષાતો? રાત્રે ઉંઘ ન આવે ત્યાં સુધી ડૅડુની પાસે એક ની એક વાર્તાઓ અનેકવાર સાંભળતી રહેતી શૈલજામાં ડૅડુ્ની ક્યારેક કહેલી વાતો ફરી સાંભળવાની હવે ધીરજ રહી નહોતી.. એવુ નહોતુ કે શૈલજા બદલાઇ હતી કે એને એના મમ્મા ડૅડુ તરફનો ઝોક ઓછો થયો હતો એવુ ય નહોતુ બસ હવે ભુતકાળ તરફ મીટ માંડીને બેસવાના બદલે એની આંખો ભવિષ્યના સોનેરી સપના જોતી થઈ હતી. સ્કુલ બસ રાઇડ કરતી શૈલજા જાતે ડ્રાઇવ કરીને કોલેજ જતી થઈ હતી.

જરૂર પડે મમ્મા કે ડૅડુને તાબડતોબ દોડાવતી શૈલજા જરૂર સિવાય મમ્મા કે ડૅડુ સાથે લાંબો સમય નહોતી વિતાવતી . જાનકી એ આ વાત સ્વીકારી લીધી હતી .કોલેજમાં જતો સમય અને લીધેલા કોર્સ પુરા કરવા આપવો પડતો સમય જાનકી એ પણ જોયો હતો .મનમાં આવે ત્યારે ફોન કરવાના બદલે મેસેજ મુકી રાખ્યો હોય તો શૈલજા એની ફુરસદે ફોન કરે ત્યાં સુધી રાહ જોવાની ધીરજ જાનકીમાં હતી શૈલેષમાં નહોતી.

“ આ કેવુ જાનકી? વૉટ્સ અપ ડૅડુ કહેતી દિકરીને મારે વૉટ્સએપ પર મેસેજ મુકવાનો? ફેસ ટુ ફેસ વાત કરવાના બદલે મારે એને ફેસ બુક પર શોધવાની? ધીસ ઇઝ ટુ મચ.”

“ તો શું થઈ ગયુ શૈલેષ દુનિયા આગળ વધી ગઈ છે અને તુ હજુ ત્યાં જ ઉભો છુ. બદલાવ સ્વીકારતા શીખ શૈલેષ બદલાવ સ્વીકારતા શીખ. શૈલુ મોટી થઈ ગઈ છે એ સત્ય છે અને એ જ હકિકત છે એ યાદ રાખતા શીખ. હવે   વાદળના ગડગડાટ કે વિજળીના ચમકારાથી ડરીને તારી છાતીમાં લપેટાઇને સુઇ જતી શૈલજા નથી રહી . વાતે વાતે તારી પાસે આવવાના બદલે એના પોતાના પ્રોબ્લેમ જાતે સોલ્વ કરતી , જાતે પોતાના રસ્તા શોધતી શૈલજાને સમજતા શીખ .

“ ચાલો હવે આપણે નવેસરથી એકડો ઘુંટવાનો ચાલુ કરવો પડશે પણ એક વાત કહુ જાનુ? એક દિવસ આ છોકરી પસ્તાવાની છે. મનમાં આવે એટલુ મનસ્વીપણુ સારુ નહી.”

“આમાં મનસ્વીપણુ ક્યાં આવ્યુ કામમાં હોય તો એ એની ફુરસદે પાછો ફોન તો કરે જ છે ને? મારા મતે તો તારા કિસ્સામાં વાઘ આવ્યો રે વાઘ જેવી પરિસ્થિતિ તુ હાથે કરીને ઉભી કરી રહ્યો છે. મારુ માન શૈલ કારણ વગરના નાહકના ફોન કરીને તુ એને તારાથી વધુને વધુ દુર કરી રહ્યો છુ એ બંધ કર નહી તો ખરેખર એવી કોઇ જરૂરિયાત હશે કે ખરેખર એવુ કામ હશે ત્યારે ય એ તારા માત્ર ખબર પુછવા કરવામાં આવતા ફોન જેવો સમજીને જવાબ નહી આપે ત્યારે એના કરતા તારે પસ્તાવાનો વારો આવશે. લખી રાખજે.”

અને સાચે જ અત્યારે શૈલેષ ભરપેટ પસ્તાઇ રહ્યો હતો. જાનકીને અચાનક પેટમાં સખત દુઃખાવો ઉપડ્યો હતો અને એને ઇમર્જન્સી સર્જરી માટે હોસ્પીટલ એડમિટ કરવી પડી હતી.એપેન્ડીક્સ બર્સ્ટ થયુ હતુ અને સર્જરી દરમ્યાન કોમ્પ્લીકેશન ઉભા થયા હતા. જાનકીનુ બ્લડ પ્રેશર એકદમ વધી ગયુ હતુ જે કંટ્રોલમાં લાવવુ જરૂરી હતુ. શૈલજાની હાજરીની આવશ્યકતાથી કોઇ ફરક ન પડવાનો હોય તો પણ શૈલજાને જણાવવુ , શૈલજાનુ અહીં હોવુ અત્યંત જરૂરી હતુ એવુ શૈલેષને લાગી રહ્યુ હતુ. પણ એના લાગવાથી શુ? શૈલજાને ય એની ખબર હોવી જોઇએ ને?

ક્લાસમાં હોય ત્યારે સાયલન્ટ મોડ પર મુકેલા સેલફોનના વાઇબ્રેશન અનુભવીને પણ એ ફોન કરી શકે એમ નહોતી. ડૅડુના હંમેશની જેમ અમસ્તા આવતા ફોનનો તાત્કાલિક જવાબ આપવો જ પડે એવુ એ જરૂરી ય નહોતુ.

શૈલેષની અધિરાઇ માઝા મુકતી હતી. એક તો જાનકીની ચિંતા અને પહોંચ બહારની શૈલજા સુધી પહોંચવાની ઉતાવળ. અત્યારે શૈલેષને એક એક ક્ષણ એક એક યુગ જેટલી લાંબી લાગતી હતી.

“ બસ આ એક છેલ્લો પ્રયત્ન ….

અને ફરી એ જ નિરાશા.

શૈલેષના મગજમાં જાનકીના શબ્દો હથોડાની જેમ વાગતા હતા “ શૈલેષ મારા મતે તો તારા કિસ્સામાં વાઘ આવ્યો રે વાઘ જેવી પરિસ્થિતિ તુ હાથે કરીને ઉભી કરી રહ્યો છે. મારુ માન શૈલ કારણ વગરના નાહકના ફોન કરીને તુ એને તારાથી વધુને વધુ દુર કરી રહ્યો છુ એ બંધ કર નહી તો ખરેખર એવી કોઇ જરૂરિયાત હશે કે ખરેખર એવુ કામ હશે ત્યારે ય એ તારા માત્ર ખબર પુછવા કરવામાં આવતા ફોન જેવો સમજીને જવાબ નહી આપે ત્યારે એના કરતા તારે પસ્તાવાનો વારો આવશે. લખી રાખજે.”

હતાશ શૈલેષે ફોનનો સામેની દિવાલે છુટ્ટો ઘા કર્યો…

ક્લાસમાંથી બહાર આવેલી શૈલજાએ ડૅડુના અસંખ્ય મિસ કોલ જોયા . જરા હસીને અધિરા ડૅડુની ખબર લઈ નાખવા એણે ફોન જોડ્યો.

હવે શૈલેષનો ફોન સતત રણક્યા કરતો હતો અને શૈલેષ શૈલજાની જ નહી મનને શાંત પાડી શકે એવી સ્થિરતાની ય પહોંચ બહાર હતો.

વેબ ગુર્જરી પ્રસિધ્ધ ટુંકી વાર્તા….

પ્રાકૃતિક સૌંદર્યથી છલકાતું બહામા

 

જીવનની એકધારી ઘરેડ કે પરેડથી થાકીને માણસ ક્યાં જાય? પ્રકૃતિના ખોળે ? એ પછી ધરતીનો કોઇપણ પટ કેમ ના હોય ? કોતરો કે કંદરાઓ , ઉંચા ઉત્તુંગ પહાડો કે ઉંડી નીલવર્ણી અથાગ અને અફાટ જળરાશી? દરેકને પોતાની મનગમતી પ્રાકૃતિક સૌંદર્યથી ભરેલી જગ્યાઓનુ ખેંચાણ રહ્યા જ કરે છે. આવુ જ એક નિલવર્ણી અફાટ જળરાશીથી ભરપૂર અને પ્રાકૃતિક સૌંદર્યથી છલોછલ નામ છે બહામા.

આટલાંટીક ઓશન ,કેરેબિયન સમુદ્ર અને ૭૦૦થી વધુ દ્વીપથી ઘેરાયેલો ફ્લોરિડાથી ૫૦ માઇલ દુર ઉષ્ણ હવામાન ધરાવતો , લગભગ ૭૬૦ માઇલ ( ૧,૨૨૩ કિલોમીટર ) ફેલાયેલો બહામા ટાપુ બીચ પ્રેમીઓ માટેનો એકદમ યોગ્ય બીચ છે. બહામાની રાજધાની નસાઉ ઉપરાંત ગ્રાન્ડ બહામા , એન્ડ્રોસ , કેટ આઇ લેન્ડ તેમજ સાલ્વાડોર જેવી માનવ વસ્તીથી ભરપૂર જાણીતી જગ્યા ઉપરાંત લગભગ બીજા એવા ૩૦ ટાપુઓ છે જ્યાં માનવ વસ્તીની શક્યતા નહીવત છે. સૌથી મઝાની વાત તો એ છે કે બહામામાં પ્રાકૃતિક સૌંદર્યને એમ જ યથાવત રાખવામાં આવ્યુ છે. જ્યાં માનવ સર્જીત મહાલયો હોય તો તમે એની મુલાકાત એક વાર લઈ શકો જ્યારે નિસર્ગની એક ખુબી છે કે એ દર વખતે નવા જ નઝારા સર્જી શકે છે એટલે અહીં આવનાર મુલાકાતી પ્રથમ વાર આવે કે વારંવાર દર વખતે બહામા સૌને એટલી જ તાજગી બક્ષે છે. બીચ પરથી હો કે ક્રુઝ ના અપર ડેક પર હો ઉગતા સૂરજની સોનેરી લાલિમા અને આથમતા સૂરજની એ નિલવર્ણા જળમાં ઢળતી ભળતી નારંગી રતાશ અને આસપાસ રચાતી રંગોની આભા મંત્રમુગ્ધ કરી દેનારી હોય છે.

૧૨ ઓક્ટોબર ૧૪૯૨માં કોલંબસે બહામાના સાન સાલ્વાડોર ટાપુ પર પદાર્પણ કર્યુ એ પછી ૧૭મી સદીથી બ્રિટિશ સલ્તનતે માનવ વસાહત માટેની દિશા વિક્સાવી પરંતુ ૧૮મી સદી સુધી તો આ અજાણી જગ્યા પર જાણે દરિયાઇ લુટારાનુ સામ્રાજ્ય હતુ, ૧૭૧૭ થી રાજ્ય અનુશાસિત બહામા ૧૦ જુલાઇ ૧૯૭૩થી સ્વતંત્ર બન્યુ.
એક સમયે દરિયાયી ચાંચિયા માટે સ્વર્ગ મનાતો બહામા આજકાલ પ્રવાસીઓ ની મનગમતી જગ્યા બની ગઈ છે જ્યાં ફીશીંગ , બોટીંગ ,સ્નોર્કલિંગ , સ્કુબા ડાઇવીંગ ,વોટર સ્કુટર રાઇડીંગ , પેરાસેઇલીંગ કરવાવાળા અને બેફિકર થઈને ગોરી ત્વચાને તામ્રવ્રર્ણી કરવા સૂર્ય સ્નાન કરના લોકોનો ધસારો વધવા માંડ્યો છે.

બહામાની રાજધાની નાસાઉ પ્રવાસીઓ માટેની સૌથી વધુ આકર્ષણ ધરાવતી જગ્યા છે. અને જેમ પ્રવાસીઓ વધે તેમ પ્રવાસધામ પણ વિકસતા જાય એવી રીતે આ નૈસર્ગિક સૌંદર્ય ધરાવતા સ્થાનો નો ઝગમગાટ વધતો જાય. મન મોહી લે એવા રિસોર્ટ, શોપિંગ સેન્ટર , રેસ્ટોરન્ટ ઉપરાંત મનોરંજન માટેના અવનવા આકર્ષણો ઉમેરાતા જાય. નસાઉના આટ્લાંટીસ ઉપરાંત કેબેજ બીચ, ગ્રાન્ડ બહામા, એન્ડ્રોઝ હાર્બર આઇલેન્ડ , બ્લુ લગૂન આઇ લેન્ડ, બિમિનિ, લ્યુસ્યન નેશનલ પાર્ક જેવા આકર્ષણ પણ છે જ્યાં પ્રવાસીઓ મન મુકીને વેકેશન માણી શકે છે.

નાસાઉ
પ્રવાસીઓ માટે નાસાઉ એક એવી વિશાળ જગ્યા છે જ્યાં સમય પસાર કરવા માટે દિવસે સૂર્યના કિરણોમાં ચમકતી સુંવાળી રેતથી છાવાયેલો બીચ છે અને રાત્રે અનેકગણા પ્રકાશથી ઝળહળતી નાઇટ લાઇફ છે.જ્યારે આંતરરાષ્ટ્રીય સોદાગરો માટે નાસાઉ વિશ્વવ્યાપી બીઝનેસ સેન્ટર છે.

નાસાઉનો એટ્લાંટીસ રિસોર્ટ માત્ર કહી જોવા જ નહી પણ જાણવા માણવા લાયક રિસોર્ટ કહી શકાય. આટ્લાંટીસ રિસોર્ટ એવી રીતે ડીઝાઇન કરવામાં આવ્યો છે જ્યાં દરિયાઇ વનસ્પતિ તેમજ જળચરનો પણ સમાવેશ થઈ શકે. આટલાંટીસની ટુર દરમ્યાન અન્ડર ગ્રાઉન્ડ એક્વેરિયમમાં અવનવા અગમ્ય જળચરની ઓળખ આપવામાં આવે છે એ નાના બાળકો જ નહી પણ મોટેરાઓ માટે પણ રસપ્રદ બની રહે છે.અને આટ્લાંટીસના લગૂનમાં મસ્ત રંગબેરંગી નાની મોટી માછલીઓ સાથે સ્નોર્ક્લીંગ કરવાની મઝા તો જે માણે એ જ જાણે. વાયકા એવી છે કે આટ્લાંટીસમાં વોટરફોલ, વૉટર પાર્ક એરિયામાં મયાન ટેમ્પલ વૉટર સ્લાઇડ સાથે આટ્લાંટીસના ધ્વસ્ત થયેલા અવશેષો પણ છે . ટુર લઈને બહાર આવો ત્યાં તમારા માટે તૈયાર છે એક સાવ જ જુદુ આકર્ષણ . કુદરત સર્જીત દુનિયાથી અલગ માનવ સર્જીત માયાજાળ કેસિનો. અઠંગ ખેલાડીઓ તેમજ કિસ્મતને અજમાવી જોવા કે બસ જરા એમ જ શોખ ખાતર રમી લેનારાઓની અહીં ખોટ નથી.

આટ્લાંટીસ રિસોર્ટથી બહાર આવીને ચાલીને જ પહોંચી શકાય એટલો નજીક બીચ છે. યુ.એસ માં ચોગમ ફેલાયેલી બર્ફીલી વર્ષાને લીધે શીતાગાર બની ચુકેલા દરેક સ્ટેટમાંથી આવનારા મુલાકાતીઓને તો આ સાચા અર્થમાં સ્વર્ગ લાગે .ખુલ્લા લાંબા પથરાયેલા બીચ ,ઉષ્ણ હવામાન અને દરિયાના મોજા સાથે ઉઠતી તરંગો પર લહેરાવાની લિજ્જત અનેરો લ્હાવો જ બની જાય ને? અને એમાં ય આ લહેરો પર વૉટર સ્કુટર રાઇડની મઝા તો જો તમે ન માણો તો તમે ચોક્કસ કઈક નવો અનુભવ ગુમાવો છો. નાસાઉ આટ્લાંટીસનુ બીજુ અને મુખ્ય આકર્ષણ છે ડોલ્ફીન સાથે રમત. સરસ રીતે ટ્રેઇન થયેલી ડોલ્ફીન સાથે નાના બાળકોની નજદીકી ઓળખ , સુંવાળી ત્વચા ધરાવતી ડોલ્ફીનનો સ્પર્શ અને એથી ય આગળ વધીને ડોલ્ફીન ચુંબન. હા ! શરત એ કે નાના બાળકો સાથે એમના એક પેરન્ટની હાજરી તો હોવી જ જોઇએ.

 

 

આટ્લાંટીસ રિસોર્ટમાં પા માઇલની લેઝી રિવર રાઇડ છે જેમાં સર્પાકારે ટ્યુબીંગની મઝા માણી શકો છો. એ સિવાય લીપ ઓફ ફેઇથ સ્લાઇડ, સર્પન્ટ સ્લાઇડ જેવી અનેક મોજ મસ્તી પણ મોજૂદ જ છે.

નાસાઉ ના ઇતિહાસમાં રસ હોય તો ઐતિહાસિક ગઢની મુલાકાત લઈ શકાય. ક્યાંય પણ જઈએ તો ત્યાંની યાદગીરી સાથે લાવવી હોય તો નાસાઉ એના લિકર, પરફ્યુમ , જ્વેલરી માટે જાણીતુ છે. ડ્યુટી ફ્રી શોપીંગ ઉપરાંત અહી એક એવુ માર્કેટ પણ છે જ્યાં બિન-ધાસ્ત બાર્ગેનીંગ પણ ચાલે છે. કોણે કીધુ કે ઇન્ડીયામાં જ બાર્ગેન થાય છે? અહીં સ્ટ્રો માર્કેટમાં જાવ તમને ગમતી વસ્તુ માટે રકઝક કરી શકાય જ છે. અને આ જાણ અહીંના ટેક્સીવાળા જ આપી રાખે છે. નાસાઉમાં સ્થાનિક ઉપરાંત આંતરરાષ્ટ્રીય ક્રાફ્ટ ,પરંપરાગત હાથ બનાવટની ચીજ વસ્તુ મળી રહે છે.

નાસાઉમાં ફરવા માટે શટલ જેવી ટેક્સી જે લિમો તરિકે ઓળખાય છે ,એ સિવાય સાઈકલ ,સ્કુટર ઉપલબ્ધ્ધ છે.
બહામા પાંચ વર્ષથી માંડીને ફરી શકવાની તાકાત હોય તો ૬૫ વર્ષની ઉમરે પણ જઈ શકાય એવી જગ્યા છે. બહામા જવા માટે સામાન્ય રીતે કોઇપણ ઋતુમાં જઈ શકાય કારણ એનુ ખુશમિજાજ હવામાન .બહામા જવા માટે સૌની સૌથી પહેલી પસંદ ક્રુઝ છે. ક્રુઝ પાંચ દિવસથી માંડીને એક સપ્તાહ સુધીની લઈ શકાય છે. ક્રુઝ પર સૌથી મઝાની વાત એ છે કે અહીં કલ્પના કરો એનાથી અનેક ગણો ખાવા-પીવાનો વૈભવ માણવા મળે. વહેલી સવારથી માંડીને મોડી રાત સુધી અહીં અનેક સવલિયત ઉપલબ્ધ હોય છે. બાળકો માટે અનેક જાતના કેમ્પ જ્યાં આર્ટ- ક્રાફ્ટ, ડાન્સ, મ્યુઝીક જેવી પ્રવૃતિ કરાવવામાં આવે છે તો વયસ્ક માટે પણ કેસિનો , મ્યુઝીકલ કે કોમેડી નાઈટ શૉ તો હોવાના જ અને સ્વીમીંગ તો સૌ માટે છે જ. સાંજ પડે લાઈવ બેન્ડ સાથે ઝુમી પણ શકાય.

કાર્નીવલ ક્રુઝ લાઇન , ડીઝની ક્રુઝ લાઇન, નોર્વેજિયન ક્રુઝ લાઇન પ્રિન્સેસ ક્રુઝ લાઇન, રોયલ કેરેબિયન ઇન્ટ્રનેશનલ જેવી ક્રુઝમાં બે દિવસથી માંડીને બાર દિવસ સુધીની ડીલ મળી રહે છે.યુ.એસે ના કોઇપણ શહેરથી હવાઇ માર્ગે અથવા ડ્રાઇવ કરીને ફ્લોરિડા , લ્યુસિયાના , મેરીલેન્ડ , ન્યુજર્સી, ન્યુયોર્ક , સાઉથ કેરોલીના, ટેક્સાસ સ્ટેટે સુધી પહોંચી આ ક્રુઝ લઈ શકાય. નિર્ધારીત જગ્યાથી શરૂ થયેલી એ ક્રુઝ ત્યાંજ પાછા લાવે પણ ત્યાં સુધીનુ એ આવાગમન જીવનભરની યાદગીરી બની રહે .

 

“આ લેખ/ નવગુજરાત સમય  માટે લખ્યો અને ૨૫ માર્ચ  ૨૦૧૪ ના પ્રગટ થયો

 

ફિલ્મ રિવ્યુ -”હાઇવે ”

 

“જબ વી મેટ”, ” લવ આજ કલ” ,”રોકસ્ટાર” જેવી ફિલ્મોથી પ્રેક્ષકોના મનમાં એક ઇમેજ ઉભી કરનાર દિગ્દર્શક ઇમ્તિયાઝ અલિની ફિલ્મ “હાઇવે ” વર્તમાન સમયની અત્યંત મારધાડ વાળી ફિલ્મો કરતા જરા જુદી કથા લઈને રજૂ થઈ છે. દિગ્દર્શનના માહીર ઇમ્તિયાઝમાં પ્રણય દ્રષ્ટીકોણ દર્શાવવાની અજીબ આવડત છે. “લવ આજ કલ”માંરજૂ થયેલી પ્રેમની અવઢવભરી મુગ્ધાવસ્થા હોય કે રોકસ્ટારની અજબ જેવી પ્રેમક્થા હોય ઇમ્તિયાઝ અલગ અંદાજથી એ રજુ કરવામાં સફળ રહ્યા છે.દિગ્દર્શનની બારીકી , કથાની માવજત ઇમ્તિયાઝ અલિની ખુબી છે. ફિલ્મ “હાઇવે”માં પ્રથમ દ્રષ્ટીનો પ્રેમ પણ નથી કે નથી યુવાવયની મુગ્ધાવસ્થા. અહીં તો છે માત્ર સલામતીભરી સ્થિતિમાં વિકસતી સમજણ અને એ સમજણ વચ્ચે ઉગતા કુણા સ્પંદનો.
ધનાઢ્ય બીઝનેસ ટાયકુનની  દિકરી વીરા (આલિયા ભટ્ટ)નુ અપહરણ અને એ જ અપહરણ કર્તા મહાબીર ભટી ( રણદીપ હુડા) સાથે ની સફર એટલે ફિલ્મ” હાઇવે”. શરૂઆતમાં ભાગી છટવા માંગતી વીરાનુ અપહરણ કરીને  પોલિસથી બચવા સતત ભાગતા રહેતા મહાબીરના સથવારે વીરા પોતાની જાતને મહેફુસ અને કદાચ વધુ સલામત અનુભવવા લાગે છે. બાળપણથી એક ડર-એક ભયની  ગ્રંથી લઈને જીવતી વીરાના મનમાં હવે મહાબીરથી બચીને પોતાના ઘેર જવા કરતા મહાબીર સાથે ફરતા રહેવાની વધુને વધુ ઉંડી ઇચ્છા ઉભી થવા લાગે છે. જ્યાંથી નિકળી છે ત્યાં વીરાને પાછા નથી જવુ કે નથી એને ક્યાંય પહોંચવુ બસ એને તો મહાબીર સાથે જેનો કોઇ અંત ન જ ન હોય એવી સતત એક લાંબી સફર ખેડ્યા કરવી છે. મહાબીરથી ડરતી વીરા ધીમે ધીમે ખુલતી જાય છે. એના બાળપણની દર્દનાક સ્મૃતિઓની એ મહાબીર સાથે
મન ખોલીને વાત કરતી થાય છે.

પરંતુ જેની સાથે સફર ખેડવી છે એ મહાબીર પોલિસ ફાયરીંગમાં મૃત્યુ પામે છે.સ્તબ્ધ વીરાને પાછી એના ઘેર મોકલવામાં આવે છે પણ બાળપણની ન ટાળી શકાય એવી પરિસ્થિત અને ત્રસ્ત યાદો સાથે હવે વીરાને પોતાના ઘેર નથી રહેવુ . અંતે વીરા મહાબીર જ્યાંથી એનાથી હંમેશ માટે છુટો પડ્યો ત્યાં એ જ હીલ સ્ટેશન પર હંમેશ માટે મહાબીરની યાદો સાથે એની બાકીની સફર પુરી કરવા પાછી આવે છે.

“જબ વી મેટ” કે “દિલ હૈ કે માનતા” નહી જેવી આ સુહાની સફર નથી .ફિલ્મમાં મનમાં એક કાળી છાયા લઈને જીવતી વીરા છે તો સાથે સરેરાશ કઠોર બાળપણ ધરાવતો  મહાબીર છે પણ આ કાલિમા કે કઠોરતા ધરાવતા મનમાં લાગણી
કુણા સ્પંદનો ઉગે છે અને લંબાતા રહેતા હાઇવે ને સહ્ય બનાવે છે.અજમેર શરિફથી શરૂ થયેલી આ સફર આગળ જઈને હિમાલયના રમણીય હરિયાળા, ખળખળ વહેતા પાણી સુધી વહે જાય છે.

ઇમ્તિયાઝ અલિ પોતાની ફિલ્મોના કલાકારો પાસે ઉત્તમ અભિનય લઈ શકે છે.કરિના કપૂર ,રણવીર કપૂર અને દિપિકા પાદુકોણ નો દાખલો આપણી નજર સામે છે જ. “સ્ટુડન્ટ ઓફ ધ ઇયર ” પછી આ બીજી જ ફિલ્મોમાં અલિયા ભટ્ટ આવો સુંદર અને પક્વ અભિનય આપે એ ઇમ્તિયાઝ અલિની કમાલ છે. સરળ અને સુંદર દેખાતી આલિયા અભિનયમાં પણ આટલી મંજાયેલી હોઇ શકે ? નજાકત સાથે સશક્ત અભિવ્યક્તિનો સુંદર સમન્વય આલિયાએ અત્યંત સરસ જાળવ્યો છે.
અપહરણકર્તાના બાનમાં પણ મુક્ત પંખીની જેમ ચહેકતી આલિયા ફિલ્મનુ હળવુ પાસુ બની રહી છે. સતત ચહેકતી વીરાની મહાબીરના અંત સમયની વ્યાકુળતા અને છટપટાહટ આલિયાએ  બાખુબી નિભાવી છે.

“વન્સ અપોન અ ટાઇમ ઇન મુંબઇ” , “હિરોઇન”, “સાહેબ બીબી ઔર ગેંગસ્ટર” જેવી ફિલ્મો કર્યા છતાંય રણબીર હુડા હજુ ફિલ્મોના મુખ્ય અભિનેતા તરિકે જોઇએ એટલો આગળ આવ્યો નથી. મહદ અંશે ક્રુર, કઠોર દેખાતા મહાબીરના દિલમાં પ્રેમનો આવિર્ભાવ જાગ્યા પછી  વીરા તરફની કુમાશભરી વર્તણુકનો  આસમાન જમીન જેવો તફાવત રણદીપ હુડાએ સફળ રીતે નિભાવ્યો છે.ભાવનાઓના ચઢાવ ઉતાર પણ  સંયમભર્યા અભિનય દ્વારા વ્યક્ત થઈ શકે એ રણદીપ હુડાએ સાબિત કર્યુ છે.

મસ્તીખોર, બોલકણી વીરા અને આંગળીના વેઢે ગણાય કે ત્રાજવે તોળીને બોલાય એટલુ બોલતા મહાબીર વચ્ચેની સંવાદિતા પ્રેક્ષકોને સ્પર્શી જાય છે. સભ્ય સંસ્કારી પરિવારની પુત્રી વીરા અને પાયા વગરનો પરિવાર ધરાવતા મહાબીરની અસમાનતાને આલિયા અને રણદીપે સરળતાથી નિભાવી છે. બે વ્યક્તિ વચ્ચે ઉમરનો તફાવત ,સંસ્કારભેદ હોવા છતાં એ ગૌણ બની જાય એવી સ્થિતિ શક્ય બનતી આપણે જોઇ શકીએ છીએ.

ઇર્શાદ કામિલના ગીતો અને એ.આર રહેમાનનુ સંગીત અપેક્ષાઓના આસામાન સુધી નથી પહોંચી શક્યુ.

સો કરોડની યાદીમાં આવતી ફિલ્મોથી અલગ પડતી ફિલ્મ હાઇવે થોડી ટુંકાવામાં આવી હોતો એ વધુ અસરકારક બની રહેત. પરંતુ એ સો કરોડની યાદીમાં આવતી મારધાડની ફિલ્મો થી કંઇક જુદુ જોવાની ઇચ્છા ધરાવતા પ્રેક્ષકો માટેની આ ફિલ્મ છે.
કલાકારોઃ રણદીપ હુડા, આલિયા ભટ્ટ, મુકેશ છાબરા

નિર્માતાઃ  ઇમ્તિયાઝ અલિ

નિર્દેશક: ઇમ્તિયાઝ અલિ , સાજીદ નડિયાદવાલા

 સંગીતઃ એ.આર. રહેમાન

ગીતકારઃ ઇર્શાદ કામિલ

ફિલ્મ *** ૧/૫  એક્ટીંગ *** મ્યુઝીક ** સ્ટોરી **

 

ઝંઝીર – film reviews -

આઠ વર્ષનો બાળક પોતાની નજર સામે જ માતા-પિતાની હત્યા થતી જુવે છે અને એ બિના એના દિમાગમાં હંમેશ માટે પત્થરની લકિરની જેમ કોતરાઇ જાય છે . આ બાળક મોટો થતા એસ.પી વિજય ખન્નાના નામે ઓળખાય છે જે એના તેજ મિજાજ અને કરપ્ટ લોકોની સામે પડવાના લીધે માત્ર ૫ વર્ષમાં ૧૭ વાર ટ્રાન્સફર ભોગવી ચુકે છે. એની છેલ્લી ટ્રાન્સફર દરમ્યાન એ્ને માલાનો પરિચય થાય છે જે એક કરપીણ હત્યાની એક માત્ર સાક્ષી છે જેનો કેસ વિજય ખન્ના હસ્તક છે. આ કેસ દરમ્યાન ઘટતી ઘટનાઓના અંતે વિજય અનાયાસે એના માતા-પિતાના હત્યારા સુધી પહોંચે છે જે આખાય શહેરના કુખ્યાત ઓઇલ માફિયાનો હેડ છે.

૧૯૭૩માં પ્રદર્શિત થયેલી પ્રકાશ મહેરાની ફિલ્મ ઝંઝીર જેણે અમિતાભ બચ્ચનને એંગ્રી યંગ મેનનુ ટાઇટલ આપ્યુ અને રાતોરાત સુપર સ્ટારની ખ્યાતિ આપી એની રિમેક ફિલ્મ ઝંઝીરના પાત્રો તો એ જ છે જે પ્રકાશ મહેરાની ફિલ્મમાં હતા પણ અપૂર્વ લાખિયાએ મુળ કથાને મરોડ્યા વગર વર્તમાન સમયને અનુલક્ષીને યોગ્ય ફેરફાર કર્યા છે જે મુળ ફિલ્મ જોઇ હોય એ પ્રેક્ષકોને ધ્યાનમાં આવ્યા વગર ન રહે પરંતુ આજની જનરેશન જેણે અમિતાભની ફિલ્મ જોઇ જ નથી એમને તો આ જ ફિલ્મ માણવી રહી.

પ્રિયંકા ચોપ્રાએ ફિલ્મના પ્રમોશન દરમ્યાન કહ્યુ હતુ કે” હમારી ઓકાત નહી હૈ કિ હમ ઝંઝીર કિ રિમેક બના સકે.” આ ઉક્તિને ભુલી જઈને પણ મુળ ફિલ્મ સાથે રિમેકને સરખાવવાનો મોહ અથવા આદત જતી કરીએ તો કદાચ અપૂર્વ લાખિયા અને ફિલ્મોના કલાકારોને કદાચ વધુ યોગ્ય ન્યાય આપી શકાય. પરંતુ જાણે અજાણે ય એ પ્રેક્ષકો અને સમીક્ષકો દ્વારા તુલના થયા વગર રહેવાની નથી એ વાત પણ નક્કી જ છે અને એ રીતે જોઇએ તો એક વાત તો કહેવી જ જોઇએ કે બીજી ઘણી બધી ફિલ્મો જેવી કે રામ ગોપાલ વર્માની શોલે કે ૠષિકેશ મુખર્જીની ગોલમાલ , સાંઇ પરાંજપેની ચશ્મેબદ્દુર  કે હિંમતવાલા જેવી ફિલ્મોની રિમેક જોઇને જે નિરાશા ઉત્તપન્ન થઈ હતી એવી અને એટલી શક્યતાને અહીં નકારી શકાય એમ છે.

મુળ ઝંઝીર ફિલ્મના અમિતાભ બચ્ચનના પેંગડામાં તો પગ નાખવો કોઇના ય માટે મુશ્કેલ છે  અને એમાં ય બોલીવુડમાં પદાપર્ણ કરતા રામ ચરણ માટે તો આ રોલ પડકાર રૂપ જ કહેવાય. પ્રમાણિક પોલિસ ઓફીસરના પાત્રને અત્યંત આત્મવિશ્વાસ થી નિભાવવા પ્રયત્ન તો કર્યો છે પરંતુ ये पुलिस स्टेशन है तुम्हारे बाप का घर नहीं। इसलिए जब तक बैठने के लिए कहा न जाए खड़े रहो..એવુ કહેતા  એસ.પી વિજય ઉર્ફ અમિતાભનુ મુઠ્ઠી ઉંચેરુ વ્યક્તિત્વ મપાઇ જાય અને આજે પણ હજુ કાનમાં એ જ અવાજની બુલંદી પડઘાયા કરે ત્યાં લગભગ એક સરખો મુખવટો ધારણ કર્યો હોય એવો ચહેરો અને સાધારણ કદ કાઠીના લીધે અહીં વિજયના પાત્રને વ્યકત કરવામાં રામ ચરણ જરા અધુરો તો લાગે જ છે.કરપ્ટ સિસ્ટમ અને ગોરખ ધંધા સામે આક્રોશ લઈને ફરતા પોલિસ ઓફીસરનો જુસ્સો પણ અહીં મોળો લાગે.

મારધાડ અને ફાસ્ટ ટ્રેક પર દોડતી આ ફિલ્મમાં બબલી પર્સનાલિટી ધરાવતી પ્રિયંકા હળવુ પાસુ બની રહી છે. થોડી જીદ્દી , થોડી રમતિયાળ, ક્યારેક બેવકૂફ લાગતી તો ક્યારેક લગણીવશ લાગતી માલાના પાત્રમાં  પ્રિયંકા આરામથી ગોઠવાઇ ગઈ છે.
તેજાના પાત્રમાં દેખા દેતા પ્રકાશ રાજ ખોફ ઉભો કરતા ઓઇલ માફિયાના હેડના બદલે અવનવી વેશભૂષામાં સરકસના જોકર જેવા વધુ લાગે છે  અને મોના ડાર્લિંગ ( માહી ગિલ)નો ઉપયોગ તો માત્ર વિલન હોય એટલે એનુ મનોરંજન કરવા પુરતી હાજરીની આવશ્યકતા જેવો રહ્યો છે.

લગભગ ૪ દાયકા પછી ય શેરખાનની ભૂમિકા નિભાવી રહેલા પ્રાણની ઇમેજ ફિલ્મી ચાહકોની મનોસ્મ્રુતિમાં એમ જ અકબંધ સચવાઇ રહી છે જ્યારે આજની ઝંઝીર ફિલ્મ જોયાના ટુંક સમયમાં શેરખાનની ભૂમિકા નિભાવી રહેલા સંજય દત્તની હાજરી એવી અને એટલી જ છે જેને ચહીને યાદ કરવા પડે.

ક્રાઇમ રિપોર્ટર જયદેવ ( જે ડી) ઉર્ફ અતુલ કુલકર્ણીનુ પાત્ર મુંબઇના જર્નાલિસ્ટ જ્યોતિર્મય દેવની યાદ અપાવે છે જેમણે મહારાષ્ટ્રના ઓઇલ માફિયાની લિંક ખુલ્લી પાડવા પ્રયત્ન કર્યો હતો અને એમાં જાન ખોઈ હતી.

આ તમામ હકિકત અથવા સરખામણીને જરા મનથી અળગી કરીને વર્તમાન પ્રેક્ષક તરિકે  ફિલ્મ જોનારો વર્ગ જો તટસ્થ ભાવે ફિલ્મ જોશે તો એ આ ફિલ્મ અપૂર્વ લાખિયાની કથા પાછળની મહેનત અને માવજતને જરૂર માણશે.

નિર્માતાઃ અપૂર્વ લાખિયા

નિર્દેશક; અપૂર્વ લાખિયા

સંગીતઃ;આનંદ રાજ આનંદ

ફિલ્મ **  એક્ટીંગ ** મ્યુઝીક ** સ્ટોરી **

સત્યાગ્રહ – - film reviews -

વાસ્તવિક દુનિયાની હકિકતોમાં કલ્પનાના રંગો ઉમેરીને કંઇક સંદેશ આપતી ફિલ્મો બનાવતા નિર્દેશક પ્રકાશ ઝા આ વખતે અણ્ણા હઝારેએ

જનલોકપાલ બિલ લાવવા માટે ગાંધી ચીંધ્યા માર્ગે આંદોલન અને અનશન આદર્યા હતા એ હકિકત સાથે  ભ્રષ્ટ સરકારના

ગોટાળાના લીધે જીવ ગુમાવનાર ચીફ એન્જીનિયર અને એના પરિવારની વેદના અને એમના આક્રોશને વણી લેતી

કથાને ‘સત્યાગ્રહ’ સ્વરૂપે લઇને આવ્યા છે.

અંબિકાપુર ગામમાં રહેતા દ્વારકા આનંદ (અમિતાભ બચ્ચન) નખશિખ પ્રામાણિક, સિદ્ધાંતોને વરેલા અને ભારતની ભ્રષ્ટ સિસ્ટમથી ત્રસ્ત વૃદ્ધ છે; જે ત્યાં એક નાનકડી સ્કૂલ ચલાવે છે. તેમનો દીકરો અખિલેશ (ઇન્દ્રનીલ સેનગુપ્તા) પ્રમાણીક એન્જિનિયર છે જેનો એની વ્હાલસોયી પત્નિ સુમિત્રા (અમ્રિતા રાવ) સાથે નાનકડો સુખી સંસાર છે. અખિલેશનો જિગરી દોસ્ત અને આજના ભારતનો સફળ ટેલિકૉમ બીઝનેસમેન માનવ રાઘવેન્દ્ર (અજય દેવગન) છે જે સીધી આંગળીએ કામ ન થાય તો આંગળી ટેઢી કરીને ય ઘી કાઢી લેવામાં માને છે. અચાનક એક દિવસ રોડ-ઍક્સિડન્ટમાં અખિલેશનું મૃત્યુ થાય છે. આ ગમખ્વાર ઘટનામાં ય રાજનિતી રમી રહેલા નેતાજી બલરામ સિંહ (મનોજ બાજપાઈ) પચ્ચીસ લાખનો આ પરિવાર માટે ચેક આપવાનો વાયદો  જાહેર કરે છે,જે બાત ગઈ રાત ગઈની જેમ ભુલાઇ જાય છે અને એ લેવા માટે અખિલેશની પત્નિ અમ્રિતા રાવ સરકારી ઓફિસમાં ધક્કા ખાઈ-ખાઈને થાકી જાય છે પણ તેનું કામ થતું નથી. કેમ કે ત્યાં દરેક ફાઇલનો રેટ નક્કી છે. આખરે ત્રાસેલા દ્વારકા આનંદ ભર ઑફિસમાં કલેક્ટરને થપ્પડ મારી બેસે છે. બદલામાં તેઓ જેલમાં જાય છે.

દ્વારકા આનંદને છોડાવવા આવેલા અજય દેવગનના બધા પ્રયાસો નિષ્ફળ જાય છે ત્યારે એ સોશ્યલ મિડિયાની મદદથી એક ચળવળ ઊભી કરે છે, જેમાં તેને સ્થાનિક યુવા નેતા અર્જુન (અર્જુન રામપાલ)ની અને ન્યુઝ-ચૅનલની રિપોર્ટર યાસ્મિન અહમદ (કરીના કપૂર)ની મદદ મળે છે. આખરે કળથી કામ લેવા નેતાજી મનોજ બાજપાઈ કલેક્ટર પાસે માફી મગાવીને જાહેરમાં  ચેક અર્પણ કરે છે, પરંતુ ભ્રષ્ટાચારથી ત્રાસેલા દ્વારકા આનંદ કહે છે કે ત્રીસ દિવસની અંદર આખા ગામની ફાઇલો ક્લિયર કરો. લોકોની ફાઇલો અમુક સમયમાં ક્લિયર થઈ જાય એવો કાયદો લાવવા માટે આમરણાંત ઉપવાસ પર બેસે છે.

અંબિકાપુર ગામ લોકોનો સાથ અને બાબુજીની  લોકપ્રિયતા જોઈને નેતાઓ હારીને સામ દામ દંડ અને ભેદથી આંદોલન તોડવાના પ્રયાસો કરે છે.

જેમાં આમરણાંત અનશન પર ઉતરેલા બાબુજી લશ્કરના ફાયરમાં ઘવાઇને મૃત્યુ પામે છે.

આ આખીય ઘટનાનુ ફિલ્મીકરણ એટલે પ્રકાશ ઝા ની ફિલ્મ ‘સત્યાગ્રહ’

ઢોલ નગારા પર જાહેર કરીને કહેવાયેલી હકિકત એ હતી કે આ ફિલ્મ અણ્ણા હઝારે અને તેમના આંદોલન પર આધારિત નથી, પરંતુ ફિલ્મમાં  અણ્ણા હઝારે ની આસપાસના દરેક સભ્ય સાથે સાંકળી શકાય એવાં પાત્રો મોજૂદ છે. જેમ કે અણ્ણા હઝારે (અમિતાભ), અરવિંદ કેજરીવાલ (અજય દેવગન), શાઝિયા ઇલ્મી (કરીના કપૂર) અને કિરણ બેદી જેવા પણ પાત્રો છે.  રામલીલા મેદાન પણ છે અને લોકો પર તૂટી પડતી પોલીસ પણ છે. કાયદા સડક પર ન બને એવું કહેતા નેતાઓ પણ છે અને કેજરીવાલ પર થયેલા આક્ષેપો અને તપાસ પણ છે. આંદોલનને વેગ આપતું સોશ્યલ મિડિયા પણ છે .

પરંતુ એ તમામ શક્યતા કે યોગ્યતાઓને કોરાણે મુકીને તટસ્થતાથી જોઇએ તો આ મુદ્દે ફિલ્મની રજૂઆત કરવી એ કપરી વાત છે એ તો ચોક્કસપણે કહી શકાય.

ફિલ્મના તમામ પાત્રો જેમ કે અજય, કરીના, અર્જુન પોતાનુ પાત્ર જાણે કે જીવી ગયા છે .અજયનો એક સફળ બીઝનેસમેન હોવા છતાં મિત્ર અને મિત્રના પરિવાર તરફની લાગણીનો સેતુ પ્રેક્ષકોને સ્પર્શી જાય છે. કરિનાએ તો આજકાલ કમાલ કરવા માંડી છે. ‘હિરોઇન’ અને ‘તલાશ’ જેવી ફિલ્મો પછી કરિના એના ગ્લેમરસ લુક ના બદલે અભિનયથી ઓળખ ઉભી કરવા માંડી છે જેની છાયા સત્યાગ્રહ ફિલ્મમાં પણ ઉભરી આવે છે.

રાજનિતી , ચક્રવ્યુહ , ઇન્કાર,ડી ડૅ જેવી ફિલ્મોમાં એના અભિનયથી નોંધપાત્ર બનેલો સ્ટાઇલીસ્ટ અર્જુન રામપાલ સત્યાગ્રહના અર્જુન તરિકે પણ એટલો જ નોંધપાત્ર રહે છે.

પરંતુ આ બધામાં એક લાચાર પિતા અને ગાંધીજીના સત્યના મુલ્યોને વળગીને પોતાની વાતમાં અડીખમ રહેતા દ્વારકા આનંદના પાત્રમાં અમિતાભ બચ્ચને ફરી એકવાર એમની અભિનય પ્રતિભાનો પરિચય આપ્યો છે.

એક સમય હતો જ્યારે સ્વર્ગસ્થ પ્રાણ કે અમરિશપુરીને જોઇને જ પ્રેક્ષકોના મનમાં એક નકારાત્મક ભાવો આપોઆપ ઉત્પન્ન થઈ જતા એવી જ રીતે આજકાલ મનોજ બાજપાઇ માટે એક એવી જ ફિલીંગ મનમાં ઉભી થઈ જાય છે. ખરેખર તો એ જ એમની અભિનય ક્ષમતાનો પરચો છે. ફિલ્મ સત્યાગ્રહમાં ધીટ રાજકારણીની ભૂમિકામાં મનોજ બાજપાઈએ આવી જ અભિનયક્ષમતા નો એહસાસ ઉભો કર્યો છે!

નાજુક નમણી અમ્રિતા રાવ માટે મોટાભાગે કમનસીબીથી ઘેરાયેલી કન્યાની આફતોને વેઠવાની વાત જ આવી છે જેના માટે

સહાનુભૂતિ આપોઅપ ઉભી થાય.

દામુલ, મૃત્યુદંડ ,ગંગાજલ, અપહરણ ,આરક્ષણ, રાજનીતિ જેવી ફિલ્મોના દિગ્દર્શક પ્રકાશ ઝા ની ખાસિયત કહો કે પ્રેક્ષકોનુ દુર્ભાગ્ય ,એમની લગભગ તમામ ફિલ્મો સતત એક અંધકાર નો ઓછાયો ઓઢીને રજૂ થતી હોય છે. ફિલ્મ સત્યાગ્રહમાં પણ લગભગ આવા જ અંધકારનો ઓછાયો સતત ફેલાયેલો જોવા મળે.

અંધકારના ઓછાયા સિવાય પણ બીજી એક વાત કઠે છે અને એ છે ફિલ્મની લંબાઇ.

એક હદથી વધીને જ્યારે કોઇ મુદ્દાને લંબાવા આવે ત્યારે એની સીધી અસર એની સચોટતા પર થયા વગર રહેતી નથી.ફિલ્મનો અંત પણ અચાનક અને વણ ઉકેલાયેલી સમસ્યાઓ સાથે આવે ત્યારે પ્રેક્ષકોને પણ જાણે દેશની સળગતી સમસ્યાઓનુ ફિંડલુ વાળી દેવામાં આવ્યુ હોય એવુ લાગે.

કલાકારોઃ અમિતાભ બચ્ચન, અજય દેવગણ,કરિના કપૂર,અમૃતા રાવ,અર્જુન રામપાલ,મનોજ બાજપાઇ,ઇન્દ્રનિલ સેનગુપ્તા

નિર્માતાઃ પ્રકાશ ઝા , રોની સ્ક્રુવાલા,સિદ્ધાર્થ રૉય કપૂરનિર્દેશકઃપ્રકાશ ઝા

 

સંગીતઃ  સલિમ મર્ચન્ટ ,સુલેમાન મર્ચન્ટ,આદેશ શ્રિવાસ્ત્વ ,ઇન્ડિયન ઓશન ,

ગીતકારઃ પ્રસૂન જોષી.

ફિલ્મ ***  એક્ટીંગ *** મ્યુઝીક ** સ્ટોરી **

રાગ-અનુરાગ

” પ્લીઝ , કરણ કાર ચલાવતા આમ ફોન પર વાત કરવાનુ બંધ કરીશ તું ?”

પણ ના, કરણ તો વાત કરતો જ રહ્યો.રાજવી હવે સખત અકળાવા માંડી હતી. એ દિવસે કરણે ઓફિસમાંથી  બ્રેક લીધો હતો. કરણ અને રાજવીના ઇયરલી ચેક અપ માટેની એપોઇન્ટ્મેન્ટ હતી.

કરણ અને રાજવી …
લગ્ન જીવનની સફરનુ આ ૪૦મુ વર્ષ હતુ. બંનેની અલગ અલગ પ્રકૃતિ. કરણ થોડો મનસ્વી અને મુડી પણ ખરો.  મન સુધી ન પહોંચે ત્યાં સુધી ગમે તેટલુ મહત્વ  ધરાવતી વાત કેમ ન હોય એ હાથ પર જ ન ધરતો. અને જો ધુન ઉપડી હોય તો સાવ નજીવી વાતનો પણ તંત ન છોડતો. બસ ધુન ઉપડવી જોઇએ.

કરણ સાચે જ ઉત્સાહી અને ઉમંગી અને થોડો તરંગી પણ કહેવાય એવો. “મળ્યુ ત્યારે માણી લેવુ” જેવો અભિગમ પણ ખરો સ્તો. જો કે રાજવી પણ આ વાતે કરણ સાથે સહમત.   કરણ ખાસ કશા જ કોઇ વિચાર વગર પણ ઇમ્પલસિવ કહેવાય એવા નિર્ણયો ય લઇ લે ખરો. ના  શબ્દ એની ડિક્શનરિમાં ભાગ્યેજ આવતો. ના એટલે કોઇને પાડવી પડતી ના ની આ વાત છે. કોઇની કોઇ પણ વાત પર એ ના પાડતા શિખ્યો જ નહોતો.  આગળ-પાછળની પરિસ્થિતિ કે પોતાની જાતનો ય વિચાર કરવા ય ન રોકાતો.

“શું કરુ મારાથી કોઇને ના પડાતી જ નથી. ના પાડતા મને આવડતુ જ નથી”કરણ પોતે પણ આ વાત એકદમ ગર્વ થી કહેતો ય ખરો.

રાજવી એની આ વાતે અકળાતી.

” કોઇ પણ ભોગે?  હા, હું પણ માનુ છું કે ચોક્કસ સ્વજનના સ્વજન તો ત્યારે જ કહેવાઇએ કે દરેક પળે એમની સાથે ઉભા રહી શકીએ પણ જ્યાં તને નુકશાન થતુ હોય ત્યારે પણ  એક સેકંડ વિચાર સુધ્ધા નહી કરવાનો? ” એ હંમેશા માનતી કે બહુ ખુશ હોય ત્યારે કોઇને કોઇ વચન ન આપવા કે ગુસ્સામાં હો ત્યારે કોઇ નિર્ણય ન લેવા.

રાજવી પ્રમાણમાં વધુ વાસ્તવવાદી. ક્દાચ કરણને ન ગમે એટલી. જીવનના કેટલાક ચઢાવ ઉતાર જોઇ ચુકેલી રાજવી મન સાથે ,ગમા- અણગમા સાથે ,પરિસ્થિતિ સાથે સમાધાન કરતા શીખી ગઈ હતી. કદાચ હવે ગમા-અણગમા જેવુ ય ખાસ કશુ રહ્યુ નહોતુ. બસ સમય શાંતિથી વહેતો રહેવો જોઇએ.

સમાધાન ન કરી શકી બસ આ એક કરણના આ તરંગીપણા સાથે , કરણની જાત માટે ય વિચાર્યા વગર પગલુ લેવાની પ્રકૃતિ સાથે. એને હંમેશા લાગતુ કે સિનિયર સીટીઝન કહી શકાય એવી ઉંમરે તો વ્યક્તિમાં  એક બદલાવ,એક ઠહરાવ ન આવે ? ૨૬ વર્ષની ઉંમર અને ૬૨ વર્ષની ઉંમરમાં કોઇ જ ફરક નહી? નાની નાની વાતની ચિવટ , ચોકસાઇ કે કાળજી તો ઉંમર અને અનુભવ સાથે વણાતી જ જાય ને? અને આના માટે કોઇ યુનિવર્સીટીમાં ય જવાની ય જરૂર નથી.  એ તો  આયખાના અનુભવના નિચોડ સાથે ફળદ્રુપ થયેલી જમીનમાં સહજતાથી ઉગતી સમજણ છે. પણ કરણમાં તો આજે ય “કરણ શાહ કેન ડુ એની થિંગ -કરણ શાહ કેન ડુ એવ્રીથિંગ” વાળો કરણ ગમે ત્યારે આળસ મરડીને ઉભો .

બસ , આ એક વાત ને લઈને અત્યારે રાજવીના મગજનો પારો ચઢતો જતો હતો. ડોક્ટરની એપોઇન્ટ્મેન્ટ પહેલા કરણનુ એની ઓફિસે જવુ જરૂરી હતુ એ તો એ ય સમજતી હતી. કાલે સાંજે ઓફિસે એક અગત્યની ફાઇલ પર કામ પુરુ કરીને કરણ ઉભો થયો ત્યારે ઓફિસ લગભગ ખાલી થઈ ચુકી હતી. અને બાકી જે રહ્યા હતા એમાંથી કોઇને એ ફાઇલ સોંપી શકાય એ શક્ય નહોતુ. એટલે કરણ એ ફાઇલ પોતાની સાથે જ લઈને આવ્યો હતો. અત્યારે ડોક્ટર પાસે જતા પહેલા એ ફાઇલ ઓફિસે આપતા જવાનુ હતુ એની તો રાજવીને ય ખબર હતી. ઓફિસ પહોંચવામાં માંડ દસ મિનિટે ય બાકી નહોતી અને કરણનો સેલ ફોન રણક્યો.

આદતવશ કરણે ગાડી ચલાવતા ચલાવતા ખીસામાંથી ફોન કાઢીને વાત કરવા માંડી. રાજવી કરણ પર આ વાતે ય ખુબ અકળાતી.  ફેન્સી અને લેટેસ્ટ વસ્તુના શોખીન કરણે ગાડી ય લેટેસ્ટ મોડલની લીધી હતી. ગાડીમાં બધા ફિચર્સ હોય તો એનો ઉપયોગ નહી કરવાનો? બ્લુ ટુથ ની સગવડ હોય તો શા માટે એનો ઉપયોગ નહી કરવાનો?

એક તો સીટબેલ્ટ બાંધ્યા પછી માંડ હલનચલન કરી શકાય એવી મોકળાશ રહેતી. એવામાં ચાલુ ગાડીએ ૭૦ ૭૫ માઇલની સ્પીડે જતા  ચાર થી છ લેનના ટ્રાફિક સાથે તાલમેલ મેળવતા ગાડી કંન્ટ્રોલમાં રાખીને સીટ પર ઉંચા નીચા થઈને ખીસામાંથી ફોન કાઢવો એ વાતથી જ રાજવી ગભરાઇ જતી. આ પહેલા પણ એવુ બન્યુ હતુ કે આવી જ રીતે ખીસામાંથી ફોન કાઢીને વાત કરવામાં  બેધ્યાન કરણે અજાણતા જ સામે આવતા ટ્રાફિકની લેનમાં ગાડી લઈ લીધી હતી. નસીબ બંનેના પાધરા કે કમ્યુનિટીની બસ જરા જ બહાર નિકળ્યા હતા અને હજુ સામો ટ્ર્રાફિક ચાલુ નહોતો થયો. એ વખતે ય રાજવી એની સાક્ષી હતી.

પણ એથી કરીને કરણને તો કોઇ ફરક પડતો નહોતો કે અત્યારે પણ પડ્યો. રાજવી જોતી જ રહી અને એણે તો એની ધુનમાં ખીસામાંથી સેલફોન કાઢીને વાત કરવા માંડી. ફોન કરણની મેનેજરનો હતો.રાજવીની અકળામણ કે ટોકને અવગણીને ય એ સેલફોન પર વાત કરતો જ રહ્યો.રાજવીના મગજનો પારો અને બ્લડપ્રેશર ઉંચુ ચઢતુ રહ્યુ. અડધા રસ્તેથી શરૂ થયેલી વાત લગભગ ઓફિસે પહોંચવા આવ્યા ત્યાં સુધી ચાલુ જ રહી.

અત્યાર સુધી સતત કરણને ટોકતી રાજવી ઓફિસ પહોંચી  મેનેજરને ફાઇલ આપીને નિકળ્યા પછી સાવ જ શાંત થઇ ગઈ. હવે બોલવાનો વારો હતો કરણનો.એ તો એની જ ધુનમાં મસ્ત હતો.આમ સાવ જ શાંત થઈ ગયેલી રાજવીને જોઇને ય એને તો હજુ મનમાં વિચાર સરખો ય  આવ્યો નહોતો.

” ફાઇલ પહોંચી એટલે મારુ કામ પત્યુ. “

રાજવી તરફથી કોઇ જવાબ ન મળતા કરણનું હવે રાજવી તરફ ધ્યાન ગયુ.તમતમી ગયેલો ચહેરો જોઇને રાજવીના બદલાયેલા મુડનો જરાતરા ખ્યાલ તો આવ્યો.

” હે ભગવાન પાછુ શું થયુ?” કરણે વાતની શરૂઆત કરી.

” આપણી વચ્ચે  કેટલી વાર વાત થઇ હશે કે ચાલુ ગાડીએ આવી રીતે ફોન પર વાત નહી કરવાની? ગાડીમાં બેસતા પહેલા ખીસામાંથી ફોન કાઢીને બ્લુટુથ ચાલુ કરવામાં વાર કેટલી લાગે?”

એકાદ સેકંડ તો રાજવીને થયુ કે વાત ન કરે પણ પછી થયુ કે જો એ નહી બોલે તો એના મનનો તાપ અને કરણની અધિરાઇ માઝા મુકશે.

” નથી યાદ આવતુ શું કરુ?  બ્લુટુથ ચાલુ કરુ તો ઓફિસે પહોંચીને બંધ કરવાનુ યાદ નથી આવતુ અને એમાં બેટરી ડાઉન થઈ જાય છે .”

” ઓફિસ કેટલી દૂર હતી? પહોંચીને ય વાત થઈ શકી હોત .”

” મારી મેનેજરનો ફોન હતો , તને ખબર છે કેટલી અગત્યની વાત હતી?”

” ફોનની રીંગ વાગી ત્યારથી જ તને ખબર પડી ગઈ હતી કે  ફોન અગત્યનો જ  હશે? પહેલી વાત તો એ કે ના પાડી છે તો ય તેં ફોન ઉપાડ્યો.અરે ઉપાડ્યો એનો ય કદાચ એટલો પ્રોબ્લેમ ના હોત .
ફોન ઉપાડીને તું કહી શક્યો હોત કે રસ્તામાં છુ, ઓફિસ પહોંચીને વાત કરુ છું.પણ ના, આપણે તો જેમ કરતા હોય એમ જ કરવાના.”કરણ શાહ કેન ડુ એની થિંગ -કરણ શાહ કેન ડુ એવ્રીથિંગ” રાઇટ ?” મારી ના પર પણ જો મારી જ હાજરીમાં તું ફોન પર આટલી વાત કરી શકે તો મારી હાજરી ન હોય તો તો ક્યાં જઈને અટકે ?

” અરે! પણ તું સમજતી કેમ નથી? વાત જ એવી હતી કે હું કેવી રીતે ફોન મુકી દઉ? ગયા વીક જે ટેન્ડર ખુલ્યા એના ક્વોટેશન અમે ભર્યા પણ એનો ઓર્ડર બીજી પાર્ટીને મળ્યો એ તો તને ખબર છે ને? પણ તને એ ખબર છે કે કેટલા ફરકે એમને ઓર્ડર મળ્યો? માત્ર એક ડોલર ઓછા ભાવથી એ ઓર્ડર લઈ ગયા. એક ડોલરના ફરક માટે માહિતી આપનારને તો કોણ જાણે કેટલાય ડૉલર મળ્યા હશે. હવે એમ.ડી. ને શંકા છે કે અમારી ઓફિસમાંથી જ કોઇએ અમારા ક્વોટેશન લિક કર્યા છે.આ ક્વોટેશન ભર્યા એની જાણ ઓફિસમાં માત્ર ત્રણ જ જણને હતી. એમ.ડી,  મેનેજર અને પ્રોડક્શન મેનેજરને અને અમારા આ પ્રોજેક્ટ  ડૅટા માટે જુદો જ પાસવર્ડ અપાયો હતો .હવે જો આ પાસવર્ડ આ ત્રણ જણને જ ખબર હોય તો ભાવ કોઇને કેવી રીતે ખબર પડે? એટલે શંકાની સોય સ્વભાવિક રીતે મેનેજર અને પ્રોડક્શન મેનેજર તરફ જ જાય ને? “

” બરાબર છે પણ આ કોઇ જીવન મરણનો તો સવાલ નહોતો ને કે ઓફિસ પહોંચીને વાત ન થાય? પાંચ મિનિટ પણ નહોતી લાગવાની પહોંચતા.”

” ઓફિસ પહોંચીને પાંચ મિનિટ પણ ઉભા રહેવાનો ક્યાં કોઇને ટાઇમ જ હોય છે ?”

“તો ? આમાં તું ક્યાંય કોઇ વાંકમાં નથી તો તારે ક્યાં ચિંતા કરવાની જરૂર હતી કે આમ રઘવાયાની જેમ વાત કરવી પડે?”

” ઓફિસમાં દરેકની ઇન્ક્વાયરી થવાની છે એવુ મેનેજરનુ કહેવુ છે.બધાને જવાબ આપવા પડશે એવુ એનુ કહેવુ છે એટલે હું ફોન કેવી રીત મુકી દઈ શકુ? અને દુનિયામાં લાખો કરોડો લોકો છે જે આવી રીતે વાત કરતા હોય છે હું એકલો તો નથી ને?”

” એટલે એનો અર્થ અવો કે આપણે એકબીજાને આવા લાખો કરોડોમાંથી જ એક ગણીને મન મનાવી લઈ  જીવતા શીખવાનુ? તું મને એ રીતે ગણતો હોય તો એમ પણ મારાથી તો એવી રીતે તને એ લાખો કરોડોમાં નહી જ મુકી શકાય”

” સાચુ કહુ તો હું આર્ગ્યુમેન્ટમાં ક્યારેય તને પહોંચી શકતો નથી.”કરણ અકળાયો.એની પાસે કોઇ જવાબ નહોતો અને જ્યારે કોઇ જવાબ ન મળે ત્યારે અકળાવાનો કરણનો સ્વભાવ હતો.

” આ તું જેને આર્ગ્યુમેન્ટ કહે છે ને એ  માત્ર કરવા ખાતર કરવામાં આવતી આર્ગ્યુમેન્ટ નથી જે  ફિલીંગ અંદરથી ઉગતી હોય એ જ જીભે ચઢે છે. અંતરથી જે અનુભવાતુ હોય એને જ શબ્દો જડે છે કોઇ વાત સાવ એમ જ હવામાંથી નથી ઉપજતી. અને આ ચાલુ ગાડીએ ફોન પર વાત કરવાની લ્હાયમાં તેં એ વખતે ગાડી ક્યાંથી કાઢી એ ખબર છે?”

” રાજવી ટ્રાય ટુ અન્ડરસ્ટેન્ડ. આગળ ગાડીઓની લાઇન હોય અને તમારે ટર્ન લેવાનો હોય તો આમ જ ગાડી આગળ લેવાય.”

જીભાજોડી ચાલતી રહી અને બંને ડોક્ટરની ઓફિસે પહોંચી ગયા. વાત ત્યારે તો ત્યાંથી જ અટકી ગઈ. પણ આજે ય રાજવીનુ બ્લડપ્રેશર હાઇ આવ્યુ. સામાન્ય રીતે નોર્મલ રહેતુ રાજવીનુ બ્લડપ્રેશર આજે એકદમ હાઈ હતુ. જો કે એ આજકાલનુ નહોતુ. છેલ્લા કેટલાય વખતથી આમ જ બનતુ. ઓફિસમાં એક નહી અને બીજી રીતે  કોઇપણ કલિગને લીધે કરણ નાની મોટી ઉપાધી વ્હોરી લેતો. ના પાડવાનો એનો સ્વભાવ જ નહોતો ને?

એ દિવસે ય વાત ત્યાં જ પતી ગઇ. ખરેખર તો પતાવી દેવામાં આવી. કોઇ વાત લાંબી ચાલે એ કરણને ક્યાં ગમતુ ય હતુ? પણ કરણને એવો સહેજ પણ અણસાર આવતો નહોતો કે રાજવી આમ કેમ આકળી થઈ જાય છે અથવા તો એને યાદ પણ નહોતુ કે આમ જ આ સેલફોનના લીધે જ ભયંકર અકસ્માત એમની સાથે ય થયો હતો .

એ દિવસે રાજવી ગાડી ચલાવતી હતી. કરણ પેસેન્જર સીટમાં હતો. બપોરનો સમય હતો એટલે ટ્રાફિક પણ નહીવત હતો. એકદમ આરામથી જ રાજવી ગાડી ચલાવતી હતી. એકપછી એક સિગ્નલો વટાવીને કાર આગળ વધતી રહી. હળવા મુડમાં બંનેની વાતો ચાલતી રહી. આગળના જંકશન પર રેડ સિગ્નલ દેખાતા દૂરથી ગાડીની સ્પીડ ઓછી કરતી રાજવી  સિગ્નલ પર ઉભી રહી. પચાસેક સેકંડ પછી ગ્રીન સિગ્નલ ચાલુ થયુ. હળવેથી લગભગ ૨૦-૨૫ની સ્પીડે રાજવીએ કાર આગળ લીધી. જરાક જ આગળ જતા એકદમ કરણની રાડ ફાટી ગઈ. રાજવી તો સામે જોઇને કાર ચલાવતી હતી. આમ પણ એને કાર ચલાવતા સીધે રસ્તે જ જોવાની ટેવ હતી. પોતે જ નહી પણ કરણ કાર ચલાવતો હોય તો પણ એ ભાગ્યેજ આજુબાજુ નજર ફેંકતી. પણ કરણનુ ધ્યાન ગયુ કે જમણી બાજુથી આવતી એક ૨૦ ૨૨ વર્ષની યુવતિ કાર ચલાવતા મોબાઇલ પર વાત કરવામાં મગ્ન હશે અને એણે એની બાજુથી ચાલુ થયેલુ રેડ સિગ્નલ જોયુ જ નહી અને જે એકધારી સ્પીડૅ આવતી હતી એમ  એ આવતી ગઈ અને સીધી જ કરણ રાજવીની કાર સાથે ભયંકર સ્પીડે અથડાઇ અને કારને ફંગોળતી આગળ વધી ગઈ.

એની કારની જે રીતની સ્પીડ હતી એમાં તો કરણ રાજવીની કાર નો ભુક્કો બોલી ગયો. બંનેના નસીબ સારા કે સહેજ  બેઠા માર સિવાય મોટી ઇજામાંથી બચી ગયા. ઇશ્વરની એ મહેરબાની માટે તો આજે ય રાજવી નત મસ્તકે ઇશ્વરનો પાડ માનવાનુ ચુકતી નથી.બાકી તો કારની જે દશા હતી એ જોતા તો અંદરની વ્યક્તિઓના ક્ષેમકુશળની કલ્પના કરવી બહારના માટે મુશકેલ હતી.

રાજવી એ પળ -એ ખોફ આજે ય ભુલી શકી નથી.કરણ આ બધુ જ ભુલી ગયો હતો. આવુ બધુ યાદ રાખવાનો એનો સ્વભાવ પણ નહોતો બસ રાજવીને એ નથી સમજાતુ કે આજે ય સેલફોનની રીંગ વાગતા એ ખીસામાંથી ફોન કાઢીને વાત કરવાનુ એ કેમ નથી ભુલતો?

એવુ નથી કે કરણને રાજવીની તમા નથી. રાજવીના અવાજના આરોહ અવરોહ પર માત્રથી પણ એ રાજવીનો મુડ પારખી લે છે. એના ચહેરા પરથી ય એની તકલીફ સમજી જાય છે. પ્રેમ છે એકબીજા માટે કાળજીય એટલી જ છે અને એટલે જ કદાચ આવી નાની મોટી ચણભણ એમના જીવનનો એક હિસ્સો છે. દિવસમાં કામ વચ્ચે સમય કાઢીને ય કરણ રાજવી સાથે વાત કરી લે છે. રાજવીને આજે પણ એના ફોનની રાહ જોવાની ટેવ એટલી જ છે. રાજવીને ય એના ગમા-અણગમા કરતા  કરણના ગમા -અણગમાની વધુ પરખ છે.  એને તો કરણ ખુશ  હોય એટલે બસ.

જાણે છે કે કરણને એકની એક વાત વારંવાર સાંભળવી નથી ગમતી અને તેમ છતાં ય કરણને ન ગમતુ હોય  તો પણ  ગમે એટલો મન પર સંયમ રાખવાનો પ્રયત્ન કરવા છતાં આજે ય રાજવી થી કરણને ટોક્યા વગર રહેવાતુ નથી અને ગમે એટલુ યાદ કરાવવા કે યાદ રાખવા છતાં કરણથી આજે પણ બસ એમ જ બેફિકર જીવન જીવવાનુ છોડાતુ નથી. પણ રાજવીને વિશ્વાસ છે ક્યારેક તો કરણ એની કરણ માટેની લાગણી કરણ માટેની ચિંતા સમજશે. અને જ્યારે સમજશે ત્યારે પેલી નાની મોટી ચણભણ પણ એ બંને વચ્ચે નહી રહે.

રમૈયા વસ્તાવૈયા – film reviews -

તેલુગુ ફિલ્મ ‘નુવ્વોસ્તાનાંતે નુવ્વોસ્તાનાંતે’ની હિંદી રિમેક રમૈયા વસ્તાવૈયા ‘મૈ ને પ્યાર કિયા’ની આછી ઝલક જેવી  છે. ફિલ્મમાં રામ(ગીરીશ કુમાર) એનઆરઆઈ છે અને તે ભારત આવે છે. તેની મુલાકાત સોના(શ્રુતિ હસન) સાથે થાય છે અને તે તેને દિલ દઈ બેસે છે. સોના રામની કઝિનની ખાસ મિત્ર હોય છે. સોના સીધી સાદી પંજાબી દેહાતી યુવતિ હોય છે જે રામની ગર્વીલી અમીર મા( પૂનમ ધીલ્લોન) ને જરાય પસંદ નથી .મા ની નામરજી પારખીને, મા ની મરજી ઉવેખીને રામ પોતાની પ્રેમિકા પાછળ પાછળ પંજાબ સુધી  આવી જાય છે.અમીર-ગરીબ વચ્ચેનો ભેદ વર્ષોથી ચાલતો આવ્યો છે અને અહીં પણ એ જ પ્રેમની આડે આવે છે.

સોનાનો ભાઈ સોનુ સૂદ જે પિતાથી ત્યકતાયેલી મા ના મૃત્યુ બાદ પોતાની બહેનને અત્યંત ચાહતો હોય છે એ
રામને પડકાર ફેંકે છે કે જો તે ખેતરમાં વધારે પાક લાવીને બતાવશે તો જ તે તેની બહેનના લગ્ન તેની સાથે કરશે. એક વિદેશી શું સોનુ સૂદનો પડકાર ઝીલી શકશે?

મસાલા ફિલ્મ બનાવવા માટે જાણીતા પ્રભુદેવા આ વખતે ‘રમૈયા વસ્તવૈયા’ લઈને આવ્યા છે. પ્રભુદેવા ચાહકોની નાડ સારી રીતે પારખી શકે છે. સલમાનની ‘વોન્ટેડ’ ,અક્ષય કુમારની’રાઉડી રાઠોર’ જેવી ફિલ્મ હજુય પ્રેક્ષકોના સ્મરણપટ પર તાજી જ હશે આથી જ કુમાર તૌરાનીએ પોતાના પુત્ર ગીરીશ કુમારને પ્રભુદેવા સાથે જ લોન્ચ કરવાનો નિર્ણય કર્યો છે.

પ્રભુની આ ફિલ્મ અન્ય ફિલ્મ્સની જેમ જ મસાલાથી ભરપૂર હોવા છતાં વાર્તામાં કંઈ જ નવું જ નથી. આ પ્રકારની ફિલ્મ આ પહેલાં આપણે અનેકવાર જોઈ ચૂક્યા છીએ.

ફર્સ્ટ ઇમ્પ્રેશન ઇઝ ધ લાસ્ટ ઇમ્પ્રેશન “ના ન્યાયે સામાન્ય રીતે ન્યુ કમરની એન્ટ્રી એટલી શાનદાર બનાવવાનો પ્રયત્ન કરવામાં આવે છે કે એ લગભગ પ્રેક્ષકોના માનસપટ પર છવાઇ જાય પરંતુ એના બાળ સહજ ચહેરા અને ઉટપટાંગ હરકતોના લીધે ગીરીશકુમારને ફિલ્મના મધ્યાંતર સુધી હીરો તરીકે સ્વીકારતા મન પાછુ પડે છે. મધ્યાંતર પછી ધીમેધીમે એનો આ જ નિર્દોષ ચહેરો એના તરફ સહાનુભૂતિનુ કારણ પણ બને છે.

શ્રુતિ હાસનનો સૌમ્ય અને સાહજીક દેખાવ સોનાના પાત્રને એકદમ અનુકૂળ છે .

ફિલ્મમાં સૌથી સબળ અભિનય હોય તોતે સોનુ સુદનો. પિતા પરસ્ત્રી માટે માતાને તરછોડી દે છે એના આઘાતથી મા મૃત્યુ પામે છે ત્યારે નાનપણથી માંડીને એક માત્ર બહેન જ જેના જીવવાનુ કેન્દ્ર છે એવા ભાઇના રોલમાં સોનુ સુદે ખુબ સુંદર અભિનય આપ્યો છે.જીવવા માટે ઝઝૂમવુ પડે એવી  પરિસ્થિતિમાં ઉગીને ઉભા થયેલા રઘુમાં એક જાતની કઠોરતા હોવા છતાં હ્રદયથી ખુબ માસૂમ છે એવા ભાઇની લાગણી વ્યકત કરવામાં સોનુ અત્યંત સફળ રહે છે. શારીરિક સૌષ્ઠવ ધરાવતો આ અભિનેતા માત્ર આંખોથી પણ અભિનય આપી શકે છે એ અહીં જોયુ.

નાનપણથી જેના સધિયાથી બે ભાઇ -બહેન ટકી જાય છે એવા સ્ટેશન માસ્તર શ્રીકાંત ભાર્ગવના પાત્રમાં વિનોદ ખન્ના પ્રેક્ષકોના મનને સ્પર્શી જાય છે. આજ સુધીની પૂનમ ધીલ્લોનની સૌમ્ય ઇમેજથી વિરૂધ્ધ પૈસાના તોરમાં અત્યંત ગુમાની અશ્વિનિના પાત્રમાં જરાય જચતી નથી તો  રણધીર કપૂરનો તો ઉલ્લેખ જ ન કરીયે તો પણ કશો જ ફરક ન પડે એવુ સિધ્ધાર્થનુ પાત્રાલેખન થયુ છે.

પ્રભુદેવાની ફિલ્મ ‘ રમૈયા વસ્તાવૈયા માં કોમેડી, રોમાન્સ , એક્શન બધુ જ હોવા છતાં એમાંનુ કશુ જ મનને સ્પર્શી જાય એવી કક્ષાનુ નથી. ફિલ્મની શરૂઆતમાં એક વાર કહેવાયુ છે કે” ક્યા ઘીસી પીટી બાતેં કર રહે હો કુછ નયા કહો ના”. બસ પ્રભુદેવાની આ ફિલ્મ માટે પણ એવુ જ કહેવાનુ મન થાય છે.

કલાકારોઃ ગીરીશકુમાર, શ્રુતિ હાસન, વિનોદ ખન્ના, સોનુ સૂદ, પૂનમ ધીલ્લોન, રણધીર કપૂર,
ગોવિંદ નામદેવ

નિર્માતાઃકુમાર તૌરાની

નિર્દેશકઃપ્રભુદેવા

સંગીતઃસચિન જીગર

ફિલ્મ**  એક્ટીંગ** મ્યુઝીક** સ્ટોરી*